δηλαδή χρησιμοποιεί την πίστη του στην ορθοδοξία για να αντλήσει από το ποίμνιό της ψήφους, ενδιαφέρει μόνο τους εκλογολόγους και τους πολιτικούς αναλυτές - επίσης ουδένα νοιάζει ποιες είναι οι απόψεις του για τους συνανθρώπους, που «ψάχνουν» να βρουν την όντως ταυτότητά τους· όση παιδεία κουβαλάει ο καθείς τόσα είναι κι αυτά που μπορεί να αρθρώσει, είτε προκαλεί τον γέλωτα είτε όχι.
Μέσα σε όλα αυτά τα «θολά» και ανατριχιαστικά που είπε στη Βουλή, ανέφερε και το εξής (και ο καθείς μπορεί να το ερμηνεύσει όπως δύναται και γουστάρει, ή όπως τον συμφέρει): «Αν είναι να αντιγράφουμε τα πάντα της Ευρώπης, να πάμε να φύγουμε από δω μέσα και να φέρουμε κανέναν Ευρωπαίο έπαρχο να μας κυβερνά».
Μέσα στην, όπως φάνηκε από το μένος του, πολιτική και ιδεολογική του σύγχυση, έθιξε το πιο κρίσιμο σημείο, αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη χώρα και οι πολιτικοί θέλουν να το υποκρύπτουν, να το βάζουν κάτω από το χαλί του εξωραϊσμένου πολιτεύματος - είμαστε μια επαρχία της Ευρώπης και μας κυβερνά ένας έπαρχος, όχι Ευρωπαίος αλλά Ελληνας, όμως δεν υπάρχει καμία διαφορά!
Απλώς ο κ. Λεβέντης, όντας Ελληνας βουλευτής, δεν θέλησε να υποτιμήσει τον εαυτό του και την εθνικότητά του, την ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα της χώρας - και μάλλον έτσι νιώθουν άπαντες οι αντιπρόσωποι στην ελληνική Βουλή.
Ας τολμήσουν π.χ., να προωθήσουν στο Κοινοβούλιο νομοσχέδιο που δεν έχει την έγκριση των δανειστών· δεν θα φτάσει ποτέ (το νομοσχέδιο) στην αίθουσα συνεδριάσεων, θα το πάρει και θα το σηκώσει άνεμος σβουριχτός, όλος μίσος και «δανειστικό» αυταρχισμό.
Να είσαι βουλευτής σήμερα δεν είναι ό,τι καλύτερο για έναν πολιτικό, μάλλον είναι δυσβάστακτο και μάλλον προκαλεί κρίση ταυτότητας σε όσους έχουν εκλεγεί - από τη μια καλύπτουν τη ματαιοδοξία τους, θα ήθελαν εντούτοις από την άλλη να νιώθουν και λίγη εθνική υπερηφάνεια, αλλά ποιος να τους επιτρέψει να τη νιώσουν.
Ηττημένη χώρα, δυστυχώς, και όσοι (νομίζουν ότι) τη διοικούν είναι δραματικά «λίγοι» μπροστά στις ευθύνες τους - δεν μπορούν να κάνουν και αλλιώς οι άνθρωποι· τι, να οδηγούσαν τη χώρα έξω από την αγκαλιά (τρομάρα μας) της πολιτισμένης Ευρωπαϊκής Ενωσης;
Οχι, δα. Καλύτερα ταπεινωμένοι παρά οβελισμένοι από τον πολιτισμό και την ανάπτυξη, τι να λέμε... Αλλα λόγια, λοιπόν, ν’ αγαπιόμαστε.
Και ας μη νομίζουν μερικοί βουλευτές ότι είναι καλύτεροι από τον κ. Λεβέντη, ας μην ξεχνάμε ακόμη ότι πάνω από εκατό χιλιάδες ψηφοφόροι τον τίμησαν με την ψήφο τους (και ας ήταν αυτή η ψήφος τιμωρητική απέναντι στα «μη γραφικά» κόμματα, που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή και λοιπά).
Μια αλήθεια είπε ο άνθρωπος, που όλοι την ξέρουν και όλοι την απεχθάνονται - ο μιμητισμός εξάλλου πάντα μας συντρόφευε στον δρόμο προς τη... δημοκρατία, όπως κι ένας υπολανθάνων (ή φανερός;) ραγιαδισμός.
Είτε φύγουν οι βουλευτές είτε όχι, έπαρχοι μας κυβερνάνε και μάλιστα με εντολές άλλων, καμία δική τους πρωτοβουλία, παρά μόνο για κάτι δικαιώματα (και σωστά) και πέραν τούτων ουδέν - μηδέν, πώς το λένε...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου