Ξεφυλλίζοντας το φωτογραφικό άλμπουμ από την πολιτική διαδρομή της Ζωής Κωνσταντοπούλου δεν μπορείς να μην σταθείς: α) στις φωτογραφίες έξω από τα...
κάγκελα της ΕΡΤ τον Νοέμβριο του 2013, β) στην εμφάνισή της στο Προεδρικό Μέγαρο για την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης, τον Ιανουάριο του 2015, με το πολυσυζητημένο κατακίτρινο παλτό και το φούξια παντελόνι που συνδυασμένα αλλά και καθένα χωριστά φώναζαν «προσέξτε με!», γ) στο πέρασμά της από τη gay parade της Αθήνας τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς, δ) στη συμμετοχή της τον Μάιο του 2016 στην πορεία κατά των νέων μέτρων που επέβαλλε η κυβέρνηση, ε) στα πρόσφατα ενσταντανέ με την ίδια να παραβιάζει τα διόδια.
Παρατηρώντας αυτές τις φωτογραφίες, μπορεί καθένας να εξάγει τα συμπεράσματά του. Αλλος θεωρώντας πως η Ζωή Κωνσταντοπούλου (εξακολουθεί να) το παρακάνει, άλλος πως ασκεί έναν ιδιόμορφο ακτιβισμό. Υπάρχει όμως και μια φωτογραφία που ακόμα και αν αντιμετωπίζεις με συμπάθεια τις «εκρήξεις» του πληθωρικού πολιτικού ταμπεραμέντου της αποτελεί μαχαιριά στην καρδιά της Δημοκρατίας: Είναι η άγρια πόζα της τη στιγμή που σηκώνει τη σφιγμένη γροθιά της έξω από το Κοινοβούλιο, το βράδυ του δημοψηφίσματος χαιρετώντας εκείνους που πανηγύριζαν το «Οχι» στην πιο διχαστική εμφάνιση που έχει κάνει Πρόεδρος της Βουλής· δηλαδή πρόεδρος όλων των Ελλήνων.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Κοσμά Βίδου, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.