Ως αριστερός που λέω ότι είμαι, ενοχλούμαι αφάνταστα όταν...
μας βάζουν όλους τους αριστερούς στο ίδιο σακί. Και μας χαρακτηρίζουν συλλήβδην, λες και είμαστε καμιά άγρια φυλή του Αμαζονίου που μοιραζόμαστε άπαντες και άπασες το ίδιο DNA. Ε λοιπόν έχω νέα για σας παιδάκια:
Έχει αριστερούς σοβαρούς, έχει και ασόβαρους. Έχει αριστερούς σκεπτόμενους, έχει και χάνους. Έχει αριστερούς που αγωνίζονται, έχει αριστερούς που δεν σηκώνουν κώλο απ’ τον καναπέ. Έχει αριστερούς με σχέδιο, έχει και αριστερούς χαομένους. Έχει αριστερούς που καταλαβαίνουν τι σημαίνει αριστερά, έχει και αριστερούς που δεν καταλαβαίνουν ούτε πότε ανάβουν τα φανάρια. Δεν υπάρχει τίποτε που να μην το έχει η αριστερά. Εντός και εκτός εισαγωγικών…
Δεν υπάρχει τίποτε, επίσης, που να μην το έχει η δεξιά. Ναι, ναι, έχει δεξιούς σκεπτόμενους και σοβαρούς ένα σωρό και δεξιούς που καταλαβαίνουν ότι κάτι δεν πάει καλά στον κόσμο και προσπαθούν να βρουν λύσεις. Όπως έχει και δεξιούς κόπανους, μπαγλαμάδες, ξύλα ντυμένα, που δεν καταλαβαίνουν απολύτως τίποτα εκτός από τις ανάγκες του στομάχου τους, του εντέρου τους και της προβοσκίδας τους –για να το πω κομψά, μιας και είμαστε οικογενειακή ιστοσελίδα. Δεν υπάρχει τίποτε που να μην το έχει η δεξιά. Εντός και εκτός εισαγωγικών…
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί ξέσπασε ένας μίνι (μπορεί και μάξι) πόλεμος με την αστυνομική βία στην Καταλονία. Όπου έστειλε ο Ραχόι ενστόλους ένα σωρό για να καταστείλουν το δημοψήφισμα το αυτονομιστικό και οι ένστολοι έκαναν αυτό που τους είπανε: Κοπανήσανε κόσμο και κοσμάκη!
Τριψήφιος ο αριθμός των τραυματιών ως τα χθεσινά μεσάνυχτα και μπορεί τετραψήφιος ως την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές. Έχω σταματήσει πια να μετράω και να διαβάζω τις αναφορές των διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων. Άλλωστε τη μάχη την έχασε πανηγυρικά ο Ραχόι, έστω κι αν δεν χώρεσε το μήνυμα στη χοντρή του κεφάλα…
Και την έχασε τη μάχη, όχι γιατί είναι δεξιός, αλλά γιατί είναι φαλαγγίτης. Γιατί είναι φασιστόμουτρο βαμμένο και λίγο θέλει να το σηκώσει τσίτα το χέρι σε γωνία εξήντα μοιρών με το σώμα του. Αυτή είναι η μεγάλη η διαφορά του με τον δεξιό Κάμερον, τον πρώην πρωθυπουργό της Βρετανίας. Κι εκείνου του έτυχε δημοψήφισμα με την παρολίγον ανεξαρτητοποίηση της Σκωτίας, αλλά δεν αντέδρασε υστερικά και μαλακισμένα όπως ο Ισπανός ομόλογός του.
Ναι, χρησιμοποίησε κάθε είδους πιέσεις για να πετύχει το στόχο του. Από τρομολαγνεία ως ψευδολογία κι από παρακάλια ως απειλές, όλα παίξανε. Όλα τα χρησιμοποίησε, όλα τα ‘ριξε στο τραπέζι, έτσι είναι η πολιτική αδερφέ κι άμα δεν αντέχεις τη ζέστα βγες απ’ τη κουζίνα. Όχι συλλήψεις όμως διακεκριμένων πολιτικών και όχι μπουνίδια, κλωτσίδια, μπούφλες και πλαστικές σφαίρες σε αθώους πολίτες. Εκεί τελειώνει η αντιπαράθεση μεταξύ δεξιάς και αριστεράς και αρχίζει ο πόλεμος μεταξύ ανθρώπων και χοιρινών. Venceremos!
Χρήστος Ξανθάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου