τις εκλογές, οι προβλέψεις για το πώς και πότε θα σχηματιστεί η επόμενη κυβέρνηση είναι όλες ανοιχτές. Η εκλογική νίκη της Ανγκελα Μέρκελ θεωρείται βέβαιη, όμως δεν θα είναι μια άνετη επικράτηση όπως προδιαγραφόταν πριν από ένα μήνα στις δημοσκοπήσεις.
Βέβαιη θεωρείται και η ήττα των Σοσιαλδημοκρατών, αλλά οι απώλειές τους ενδέχεται να είναι μικρότερες από τις απώλειες των Χριστιανοδημοκρατών, ενώ οι Φιλεύθεροι, που είχαν θέσει και όρους κυβερνητικής συνεργασίας, μάλλον δεν φτάνουν.
Οι διακυμάνσεις στις εκλογικές τάσεις που αποτυπώνουν τις τελευταίες ημέρες οι δημοσκοπήσεις αντανακλούν και τη νευρικότητα στα κομματικά επιτελεία.
Ο «στρατηγός της καμπάνιας των Χριστιανοδημοκρατών, Π. Αλτμάιερ, στενός συνεργάτης της Μέρκελ και υπουργός στην καγκελαρία, δεν κατάφερε να κρύψει τον εκνευρισμό του για την αρνητική καμπύλη που γράφουν την τελευταία εβδομάδα τα ποσοστά της Ενωσης CDU/CSU αλλά και για την ανοδική καμπύλη του AfD.
Η είσοδος ενός ακροδεξιού κόμματος στην ομοσπονδιακή Βουλή, για πρώτη φορά στα μεταπολεμικά χρόνια, θεωρείται στίγμα για τη Γερμανία.
Η Μέρκελ κάλεσε τους ψηφορόρους να ψηφίσουν τα κόμματα που σέβονται το Σύνταγμα. Οι Σοσιαλδημοκράτες, η Αριστερά και οι Πράσινοι μιλούν για ναζί, εκτιμώντας ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή από τη σύγκρουση.
Η δύναμη που θα έχει η Ακροδεξιά στην ομοσπονδιακή Βουλή, πέραν της ανησυχίας φέρνει και νέες μεταβλητές στην εξίσωση του επόμενου κυβερνητικού σχήματος.
Η λύση που είχε αρχίσει να εξετάζει το επιτελείο της Μέρκελ για συνεργασία με το FDP του Κρίστιαν Λίντνερ δεν βγαίνει.
Πολιτικά, μια αδύναμη κυβέρνηση, που θα έχει απέναντί της το AfD να εξαπολύει συνεχώς επιθέσεις για το προσφυγικό, θα έχει μεγάλη δυσκολία να συνεχίσει στην ίδια γραμμή. Η δυσκολία δεν είναι μόνο αριθμητική αλλά και πολιτική.
Επιφυλάξεις έχουν εκφράσει και οι Φιλελεύθεροι αλλά και οι σταθεροί εταίροι των Χριστιανοδημοκρατών, οι Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας.
Στην περίπτωση αυτή θα ξηλωνόταν η μεταναστευτική πολιτική της Μέρκελ και στη Γερμανία και στην Ε.Ε.
Ακόμη και οι στενοί συνεργάτες της φοβούνται πως οι επιπτώσεις δεν θα περιοριστούν στο μεταναστευτικό, αλλά θα επεκταθούν σε όλα τα κρίσιμα θέματα της ευρωπαϊκής πολιτικής.
Προεκλογικά έγιναν ανοίγματα από τους Χριστιανοδημοκράτες και προς την πλευρά των Πράσινων. Οι σχέσεις της Α. Μέρκελ με τον Τζεμ Οζντεμιρ και την Κατρίν Γκέριγκ-Εκαρντ ήταν πάντα καλές, σε αντίθεση με τον Γιούργκεν Τριτίν ο οποίος είχε απορρίψει την προηγούμενη πρόταση συνεργασίας, το 2013.
Τότε οι Χριστιανοδημοκράτες με τους Πράσινους είχαν κοινοβουλευτική πλειοψηφία, μικρή και πιθανώς εύθραυστη. Και αυτή η λύση τώρα δεν βγαίνει.
Οσον αφορά την ιδέα για συνεργασία Χριστιανοδημοκρατών-Φιλελεύθερων-Πράσινων, τον περιβόητο συνασπισμό «Τζαμάικα», ήδη έχουν αρχίσει να εκφράζονται διαφωνίες μέσα στην Ενωση από τον αντιπρόεδρο του CDU και πρωθυπουργό της Εσσης, Φ. Μπουφιέ, και τον πρόεδρο του CSU και πρωθυπουργό της Βαυαρίας, Χ. Ζεεχόφερ.
Ανάλογα ανοίγματα επιχείρησαν και οι Σοσιαλδημοκράτες, που επίσης έκλεισαν πρόωρα.
Ο Μάρτιν Σουλτς άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο συνεργασίας με τους Πράσινους και την Αριστερά, όπως στο Βερολίνο στο πλαίσιο της τοπικής κυβέρνησης.
Η συνεργασία φαινόταν αριθμητικά εφικτή την περασμένη άνοιξη, όταν το SPD πήγε δημοσκοπικά πάνω από το 30%.
Το πολιτικό κλίμα όμως μεταξύ των τριών κομμάτων ήταν κάτω από το μηδέν. Και μετά τις ήττες στις τοπικές εκλογές στο Σάαρλναντ, το Σλέσχιβ -Χολστάιν και τη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, ο Σουλτς επέμεινε στη γραμμή της κυβερνητικής αλλαγής που, όπως φάνηκε στην πορεία, συσπείρωσε την Ενωση της Μέρκελ.
Συγκοινωνούντα... αδιέξοδα
Ο Σουλτς μπορεί να βγάλει τη Μέρκελ και από μετεκλογικό αδιέξοδο που είναι ορατό, εάν βεβαίως ο ίδιος δεν βρεθεί σε πολιτικό αδιέξοδο.
Για να προλάβει το ξέσπασμα της εσωκομματικής γκρίνιας, προανήγγειλε ότι η συμμετοχή του SPD στην επόμενη κυβέρνηση θα αποφασιστεί από τα μέλη με ψηφοφορία.
Εφόσον το εκλογικό ποσοστό του είναι κοντά στο προηγούμενο (25,7% το 2013 κι ενώ ήταν πριν στην αντιπολίτευση), η εσωκομματική σύγκρουση θα αποφευχθεί.
Αυτή είναι η καλύτερη εκδοχή και για τη Μέρκελ και για την Ευρώπη. Η συνέχιση της κυβερνητικής συνεργασίας Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλδημοκρατών προβάλλει ως η καλύτερη επιλογή, όπως είπε με τον τρόπο του ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ στα γενέθλια του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Για τη Μέρκελ θα είναι η ασφαλέστερη επιλογή για να προωθήσει την ευρωπαϊκή της ατζέντα, χωρίς μεγάλες αντιστάσεις στο εσωτερικό της Γερμανίας και ντόμινο αντιδράσεων στην Ε.Ε. Σε διαφορετική περίπτωση μπορεί να βρεθεί και αυτή στη δυσάρεστη θέση του Σουλτς να μαζεύει τις εσωκομματικές γκρίνιες των επίδοξων διαδόχων της, που έχουν αρχίσει να δηλώνουν ανοιχτά τις φιλοδοξίες τους, όπως ο υφυπουργός Οικονομικών, Γενς Σπαν, και ο αντιπρόεδρος του CDU και πρωθυπουργός στη Βόρεια Ρηνανία- Βεστφαλία, Αρμιν Λάσετ.
Το στοίχημα της Αριστεράς
Πολύ κρίσιμο και άλλο τόσο δύσκολο είναι το εκλογικό στοίχημα της Αριστεράς να κερδίσει και πάλι την τρίτη θέση στην Ομοσπονδιακή Βουλή. Και δεν είναι μάχη πολιτικού γοήτρου για τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά μάχη ουσιαστικής και συμβολικής σημασίας με το ακροδεξιό AfD που σε όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις εμφανίζεται ικανό να κάνει την αρνητική έκπληξη.
Στις προηγούμενες ομοσπονδιακές εκλογές, το 2013, η Αριστερά πήρε 8,6%, 3,3 μονάδες λιγότερες από το 2009.
Ο καταποντισμός των Φιλελεύθερων, που έχασαν 9,8 μονάδες και απέτυχαν να μπουν στη Βουλή, και η υποχώρηση των Πρασίνων κατά 2,3 μονάδες έφεραν την Αριστερά στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς το δεύτερο κόμμα, οι Σοσιαλδημοκράτες, συμμετείχαν στην κυβέρνηση της Α. Μέρκελ.
Στις δημοσκοπήσεις που γίνονται από τα τέλη του 2016, η Αριστερά εμφανίζει σταθερότητα στην πρόθεση ψήφου μεταξύ 8 και 10%, με μικρές διακυμάνσεις κατά περιόδους.
Μετά τον σχηματισμό κυβέρνησης Σοσιαλδημοκρατών-Αριστεράς-Πράσινων στο Βερολίνο, ο Ντ. Μπάρτς -επικεφαλής του Die Linke μαζί με τη Σ. Βάγκενκνεχτ- επιδίωξε να ανοίξει διάλογο με την ηγεσία του SPD και την ηγεσία των Πράσινων για ένα πλαίσιο συνεργασίας σε ομοσπονδιακό επίπεδο.
Ο διάλογος δεν προχώρησε και το ενδεχόμενο της συνεργασίας έμεινε μετέωρο από όλες τις πλευρές, σε μια μάχη τακτικής που όπως αποδείχθηκε δεν είχε πολιτική προοπτική, ούτε όμως και αριθμητική σύμφωνα με τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων.
Στις τρεις τελευταίες τοπικές εκλογές που έγιναν το 2017, στο Σάαρλαντ, το Σλέσβιχ-Χόλσταϊν και στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, η Αριστερά δεν πήγε καλά, παρότι οι Σοσιαλδημοκράτες είχαν μεγάλες εκλογικές απώλειες.
Στις προηγούμενες τοπικές αναμετρήσεις στις περιφέρειες της Ανατολικής Γερμανία η Αριστερά είχε καταγράψει πολύ υψηλά ποσοστά, όπως και στις ομοσπονδιακές εκλογές του 2013 όπου σε όλες τις περιφέρειες, εκτός από το Βερολίνο, ήταν πάνω από το SPD.
Στις περιφέρειες αυτές καταγράφει τα υψηλότερα ποσοστά του το ΑfD, καθώς έχει επιβάλει στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας από το 2015 το θέμα της προσφυγικής κρίσης με συνθήματα μισαλλοδοξίας και ρατσιστικές επιθέσεις...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου