Η κινητικότητα στο Δημόσιο...

Η κινητικότητα των υπαλλήλων στο Δημόσιο είναι μια αναγκαιότητα που προκύπτει από την εξέλιξη -τεχνολογική και οικονομική. Η...
κρίση όμως προκάλεσε μια βίαιη αλλαγή στην οικονομία και υποχρεώνει τη δημόσια διοίκηση σε ανάλογες προσαρμογές.

Σήμερα δεν είναι κανείς σε θέση να περιγράψει την ελληνική οικονομία της εποχής μετά την κρίση. Και με αυτή την έννοια κανείς δεν μπορεί να προδιαγράψει πώς θα διαμορφωθεί συνολικά ο αναδιοργανωμένος κρατικός μηχανισμός. Ωστόσο η αναδιοργάνωση αυτή επιβάλλεται από τα πράγματα.

Η διαδικασία αυτή στο Δημόσιο έχει παρελθόν. Η κινητικότητα επιβλήθηκε από τα πρώτα δύο μνημόνια, αλλά με έναν εντελώς στρεβλό τρόπο. Από το πρώτο Μνημόνιο οι δανειστές επέβαλαν σημαντική μείωση των δαπανών του κράτους. Και επιχείρησαν να τη διασφαλίσουν πρώτα και κύρια μέσα από τη δραστική μείωση της μισθολογικής δαπάνης του Δημοσίου.

Για την επίτευξη αυτού του στόχου θεσμοθετήθηκε ο περιορισμός των προσλήψεων σε σχέση με τη συνταξιοδότηση δημοσίων υπαλλήλων. Για κάθε πέντε υπαλλήλους που έφευγαν επιτράπηκε μόνο μία πρόσληψη.

Και μόνο αυτή η θεσμοθετημένη υποχρέωση δημιουργούσε σοβαρά κενά στις δημόσιες υπηρεσίες που έπρεπε να καλυφθούν. Την ίδια ώρα υπήρχαν υπηρεσίες με υπεράριθμο προσωπικό ή με ελάχιστο εκ των πραγμάτων έργο, καθώς η εποχή τις είχε ξεπεράσει.

Αν σε αυτό προστεθεί και το γεγονός ότι ο άναρχος τρόπος δόμησης της δημόσιας διοίκησης είχε αποτέλεσμα την αλληλοκάλυψη υπηρεσιών από διαφορετικές δομές, τότε γίνεται αντιληπτό πως η αναδιοργάνωση του κράτους ήταν επιβεβλημένη. Εξ ου και η ανάγκη της κινητικότητας των υπαλλήλων.

Η προηγούμενη κυβέρνηση του δεύτερου Μνημονίου επιχείρησε να αναδιοργανώσει τις κρατικές δομές σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων. Γι’ αυτό και ως προϋπόθεση της κινητικότητας θεσμοθέτησε τη διαθεσιμότητα, με την οποία ένα μέρος των δημοσίων υπαλλήλων οδηγούνταν στην απόλυση και την ανεργία και ένα άλλο στην αλλαγή θέσης και υπηρεσίας. Στο βάθος υπήρχε και η σκέψη της ιδιωτικοποίησης υπηρεσιών.

Η σημερινή κυβέρνηση ακολουθεί τον ακριβώς αντίθετο δρόμο. Η κινητικότητα θα είναι εθελοντική και με κίνητρα, χωρίς τον φόβο της ανεργίας. Αυτό είναι θετικό. Το ζητούμενο όμως παραμένει: ένας δημόσιος τομέας ευέλικτος, αποδοτικός, ελάχιστα ή και καθόλου γραφειοκρατικός, στην υπηρεσία του πολίτη...

efsyn.gr