για μένα προσωπικά είναι μια στάση που ξεκινάει από την ανατροπή της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου, όπου ο βασιλιάς δεν επέτρεπε στον πρωθυπουργό να βάλει τους υπουργούς που ήθελε. Θεωρώ ότι όλοι έχουμε αυτή τη δέσμευση προς τον πρωθυπουργό».
Πρόκειται για απόψεις μάλλον πρωτοφανείς. Η παραίτηση ενός υπουργού δεν είναι κάποια προσωπική στάση, όπως πιστεύει ο κ. Κουρουμπλής, δεν είναι δηλαδή ένα προνόμιο που δίνει ο υπουργός στον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση. Η παραίτηση είναι μια απόφαση που λαμβάνει ή δεν λαμβάνει κάποιος, για λόγους καθαρά ηθικής ή πολιτικής τάξης.
Τι σημαίνει λοιπόν η παραίτησή μου είναι πάντα στη διάθεση του πρωθυπουργού και ότι αυτό είναι μια προσωπική στάση; Τίποτα δεν σημαίνει. Ο πρωθυπουργός διορίζει και απολύει τους υπουργούς του όποτε θέλει. Δεν ρωτάει τους υπουργούς δηλαδή, θέλετε κε υπουργέ να φύγετε; Δεν έχει καμία τέτοια αρμοδιότητα ο υπουργός, να αποφασίζει δηλαδή ο ίδιος πότε θα φύγει από το υπουργείο του. Άρα, ζήτημα προσωπικής στάσης εδώ δεν τίθεται, διότι πολύ απλά, δεν ερωτάται ο υπουργός για το ποια είναι η προσωπική του στάση πάνω στο ζήτημα αυτό. Άλλος αποφασίζει.
Υπάρχει όμως κάτι που αφορά πράγματι την προσωπική στάση ενός υπουργού: η πραγματική και όχι εικονική υποβολή παραίτησης. Όχι «οι παραιτήσεις μας είναι πάντα στη διάθεση του πρωθυπουργού», διότι αυτό είναι αυτονόητο. Η ίδια η παραίτηση είναι της αποκλειστικής ευθύνης του υπουργού. Ο υπουργός παραιτείται ή δεν παραιτείται. Τέλος. Ενδιάμεση στάση δεν υπάρχει. Το θέτω την παραίτησή μου στη διάθεσή σου είναι σκέτη στρεψοδικία, πολύ κακής μορφής μάλιστα.
Έπρεπε ο κ. Κουρουμπλής να παραιτηθεί; Αν ένας υπουργός, υπεύθυνος για την εμπορική ναυτιλία, δεν παραιτείται όταν από ναυάγιο στη Σαλαμίνα καταστρέφονται οι ακτές της Αττικής, τότε πότε ακριβώς θα παραιτηθεί; Όταν έρθει ο εισαγγελέας και τον κατηγορήσει πως ολιγώρησε;
Διότι αυτό ισχυρίστηκε ο υπουργός, πως κινήθηκε εγκαίρως, πως δυστυχώς τα ρεύματα δεν βοήθησαν και πως ο εισαγγελέας δεν θα του αποδώσει ολιγωρία. Μα εάν δεν έχει κινηθεί ως κρατικός μηχανισμός εγκαίρως και καταστραφεί η Αττική, τότε θα έχει βαρύτατες ευθύνες πάσης φύσεως. Δεν μιλάμε γι’ αυτό. Δεν μιλάμε για τον εισαγγελέα δηλαδή. Ο εισαγγελέας δεν είναι πολιτικός. Ο εισαγγελέας ασκεί ή δεν ασκεί διώξεις.
Δεν ζητήθηκε δηλαδή η ποινική δίωξη του υπουργού. Αν ζητείται κάτι είναι η παραίτηση από τη θέση του. Για λόγους ευθιξίας, όπως λέμε. Ανεξαρτήτως του αν φταίει η όχι. Για λόγους πολιτικούς. Με την παραίτηση αναλαμβάνεις την πολιτική ευθύνη μιας καταστροφής. Δεν αναλαμβάνεις ποινικές ευθύνες.
Άρα δεν ανακατεύουμε τον εισαγγελέα, ούτε βεβαίως την Αποστασία του 1965! Διότι ο κ. Κουρουμπλής είπε επίσης, εμμέσως πλην σαφώς, πως δεν σκοπεύει να γίνει Γαρουφαλιάς! Και πως θα επιτρέψει δηλαδή στον Τσίπρα να τον αντικαταστήσει!
Δυστυχώς, η Ελλάδα συνεχίζει να πορεύεται, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων, με τρόπο που δεν αρμόζει στα κοινοβουλευτικά ειωθότα. Όταν γίνεται μια μεγάλη καταστροφή, στον τομέα ευθύνης σου, τότε παραιτείσαι. Χωρίς περιστροφές.
Και κυρίως δεν αφήνεις να εννοηθεί πως αυτή σου η παραίτηση, εάν γίνει, θα είναι ένα προσωπικό σου δώρο προς τον πρωθυπουργό.
Ο δε πρωθυπουργός θα έπρεπε ήδη να έχει ζητήσει την παραίτηση του Υπουργού Ναυτιλίας, διότι διαφορετικά δεν δείχνει τα πολιτικά ρεφλέξ που απαιτούνται για τον επικεφαλής μιας κυβέρνησης...
Απόστολος Διαμαντής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου