Όλοι μπορεί να μιλούν για το γερμανικό οικονομικό «θαύμα», τους πλεονάζοντες προϋπολογισμούς και τη γερμανική οικονομική ηγεμονία στην Ευρώπη, όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Η Γερμανία είναι...
ταυτόχρονα μια χώρα με τεράστιες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών είναι από τα υψηλότερα στον κόσμο, ενώ όλο αυξάνεται ο αριθμός των συνταξιούχων που κάνουν μικροδουλειές για να τα βγάλουν πέρα.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της επιθεώρησης «Politico», η εικόνα της Γερμανίας ως της τέταρτης μεγαλύτερης οικονομίας στον κόσμο, της χώρας με τη μικρότερη ανεργία, την υψηλή ανάπτυξη και τις μαζικές εξαγωγές, δεν είναι και τόσο πραγματική, καθώς τα ωφελήματα όλων αυτών των εντυπωσιακών στοιχείων να μην φτάνουν σε όλους τους Γερμανούς και σε όλα τα κρατίδια.
Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, στη Γερμανία το 10% των πλουσιότερων κατέχει το 60% του ιδιωτικού πλούτου, ενώ το 40% των φτωχότερων δεν κατέχει τίποτα, γεγονός που την κατατάσσει στον κατάλογο των χωρών της Ευρώπης με τις μεγαλύτερες ανισότητες. Ταυτόχρονα, επί καγκελαρίας της Άνγκελα Μέρκελ, στο σύνολο της χώρας η φτώχεια έχει αυξηθεί στο 6,8%.
Η Βαυαρία
Το κρατίδιο της Βαυαρίας είναι αυτό που πρωτοπορεί στην οικονομική ανάπτυξη της Γερμανίας με το δεύτερο υψηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ και αποθεματικά ύψους 569 εκατ. ευρώ -ποσο που σχεδόν ισοδυναμεί με τον πλούτο ολόκληρης της Αργεντινής. Η πρωτεύουσά του, Μόναχο, είναι κέντρο για τις εταιρείες υψηλής τεχνολογίας ενώ θεωρείται η πιο ασφαλής πόλη της Γερμανίας.
Ασφάλως έχει και πολύ υψηλό κόστος ζωής. Ένα διαμέρισμα 45τ.μ. Στο κέντρο της πόλης έχει ενοίκιο ύψους 1.000ευρώ.
Στη Βαυαρία ανθεί ταυτόχρονα και η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία, η ανάπτυξη είναι σταθερή, η ανεργία είναι μόλις 3% και η φτώχεια, έχει παρουσιάσει αύξηση 1,8%, το μικρότερο ποσοστό σε ολόκληρη τη Γερμανία.
Ωστόσο, οι ανισότητες είναι μεγάλες και εκεί, καθώς μεγαλώνει διαρκώς η ψαλίδα ανάμεσα στους πλούσιους και τους χαμηλώτερα αμειβόμενους εργαζόμενους. Οι οικονομολόγοι εκτιμούν ότι όλο αυτό είναι συνέπεια της παγκοσμιοποίησης, ωστόσο έχει συμβάλει και η Agenda 2010, του πρώην καγκελάριου Γκέρχαρντ Σρέντερ, που προέβλεπε μέτρα για περισσότερη ευελιξία στην αγορά εργασίας, μείωση των δημοσίων δαπανών και ελάττωση των κρατικών επιδομάτων.
Μπορεί να η Agenda 2010 να έφερε μεγαλύτερη ανάπτυξη, ωστόσο συνέβαλε και στην αύξηση της μερικής απασχόλησης. Επίσης ο πλούτος στη χώρα συγκεντρώνεται στα χέρια όλο και λιγότερων ανθρώπων, αυξάνεται η πόλωση πόλωση στους μισθούς και στην αγορά εργασία, ενώ πολλαπλασιάζονται οι κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας.
Φοιτητές και συνταξιούχοι
Το νέο στοιχείο για τη γερμανική οικονομία είναι ότι πλάι στους φοιτητές που κάνουν κάποια δουλειά για βελτιώσουν τα οικονομικά τους ενώ σπουδάζουν, αυξάνεται διαρκώς και ο αριθμός των συνταξιούχων που επίσης κάνουν το ίδιο.
Αιτία, η απίσχνανση των ταμείων πρόνοιας και σύνταξης και οι χαμηλές συντάξεις, με την παράλληλη αύξηση του κόστους ζωής και των ενοικίων. Υπολογίζεται ότι το 22% των συνταξιούχων αναζητούν δεύτερη δουλειά, ενώ πολλοί είναι αυτοί που για να επιβιώσουν απευθύνονται σε υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας.
Η άλλη όψη
Στον αντίποδα της ευημερούσας Βαυαρίας βρίσκεται το κρατίδιο της Σαξονίας-Άνχαλτ.
Καθώς οι μεγάλες επιχειρήσεις και τα εργοστάσια είτε μεταφέρθηκαν στη Δυτική Γερμανία και κατόπιν στις γειτονικές Πολωνία και Τσεχία, που προσφέρουν φθηνό εργατικό δυναμικό, το κρατίδιο της πρώην Ανατολικής Γερμανίας έχει το δεύτερο μικρότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ και τον μεγαλύτερο κίνδυνο φτώχειας σε όλη τη Γερμανία, με 21,4%.
Τα στοιχεία είναι συντριπτικά: οι άνεργοι (59%), οι μονογονεϊκές οικογένειες (43,9%) και οι πρόσφυγες (27,7%) είναι οι ομάδες που κινδυνεύουν περισσότερο να βρεθούν σε καθεστώς φτώχειας. Το κράτος και περίπου 900 οργανώσεις αρωγής μοιράζουν φαγητό, ρούχα, και άλλα είδη.
Το να είσαι φτωχός στη Γερμανία ισοδυναμεί με το να έχεις εισοδήματα μικρότερα του 60% του εθνικού μέσου όρου: δηλαδή μισθούς περί τα 848 ευρώ τον μήνα. Ωστόσο η φτώχεια στη Γερμανία δεν είναι συγκρίσιμη με εκείνην που βιώνουν άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ιδίως στον ευρωπαϊκό Νότο.
Τα κρατίδια της πρώην Ανατολικής Γερμανίας εξακολουθούν να είναι ουραγοί στην ανάπτυξη, 26 χρόνια μετά τη γερμανική ενοποίηση. Η μετάβαση από το σοσιαλιστικό καθεστώς στο δυτικοευρωπαϊκή σύστημα οικονομίας οδήγησε τις κραταιές βιομηχανίες της περιοχής είτε στη χρεοκοπία, είτε στη φυγή προς την άλλη πλευρά της χώρας. Τα ποσοστά ανεργίας αυξήθηκαν κατακόρυφα ενώ οι αυξήσεις στους μισθούς στην ανατολική πλευρά πραγματοποιούνται με βραδύτερους ρυθμούς απ’ ό,τι στη δυτική.
Ανατολή και Δύση
Βάσει των τελευταίων στοιχείων της γερμανικής κυβέρνησης, η φτώχεια στα δυτικά κρατίδια ανέρχεται στο 15,93%, ενώ στα ανατολικά μετράται στο 19,75%.
Εκεί το «γερμανικό οικονομικό θαύμα» φαίνεται ότι δεν έφτασε ποτέ. Οι πολίτες στα πρώην ανατολικά κρατίδια αισθάνονται πως παρά την κάποια οικονομική βελτίωση υπολείπονται έτη φωτός από τους γείτονές τους και νιώθουν πως τους έχουν εγκαταλείψει.
Το γεγονός ότι επί καγκελαρίας Μέρκελ η ανεργία να έχει μειωθεί στο ιστορικό 6,7%, συνυπάρχει με τη δραματική αύξηση της κακοπληρωμένης εργασίας, που τείνει να αυξάνεται. Η προσωρινή απασχόληση αντιστοιχεί στο 34,5% του εργατικού δυναμικού στα Ανατολικά, ενώ στον δυτικό τομέα αντιστοιχεί μόλις στο 19,3%. Τα ποσοστά παιδικής φτώχειας βρίσκονται στο 14% σε ολόκληρη τη χώρα και ίδιο το Μαγδεμβούργο στο 27%.
Όλη αυτή η δυσαρέσκεια καλλιέργησε το έδαφος και για την αύξηση της ισχύος της ακροδεξιάς Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD), που αυξάνει διαρκώς της δυνάμεις του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου