Τέσσερα χρόνια χωρίς τον Παύλο Φύσσα. Στη θέση του θα μπορούσε να ήταν οποιοσδήποτε αντιφασίστας, καθώς...
ο φασισμός δεν κάνει διακρίσεις σε αυτούς που τον αντιμάχονται. Αλλά ήταν αυτός.
Ο Παύλος δεν γυρίζει πίσω. Αλλά ζει, καθώς έγινε το σύγχρονο σύμβολο της αντιφασιστικής πάλης των ανθρώπων που αγωνίζονται για δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα, για να ξεριζωθεί από την κοινωνία κάθε μορφή βαρβαρότητας και πρωτογονισμού, για να απαλλαγεί η πολιτική από το έγκλημα, για να υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη.
Ο Παύλος έγινε λαός. Είναι ο λαός που βροντοφώναξε χθες «τσακίστε τους ναζί». Ο λαός που μπορεί να μην πήγε στις χθεσινές συγκεντρώσεις, αλλά συγκλονίζεται, σκέπτεται και φρονηματίζεται από τη θυσία του. Ο λαός που παρά τις ζοφερές συνθήκες στις οποίες ζει, συνεχίζει να ελπίζει και να οραματίζεται.
Ο Παύλος Φύσσας δεν θέλησε ποτέ του να γίνει ήρωας και σύμβολο. Δεν επιδίωξε ποτέ του να γίνει γνωστός. Ενα απλό λαϊκό παιδί ήταν, που του αρκούσε να φτάσουν οι στίχοι του τραγουδιού «σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ» σε περισσότερους ανθρώπους. Δεν φοβήθηκε και η φωνή του έφτασε πολύ μακρύτερα απ' ό,τι υπολόγιζε.
Τον Παύλο τον κάνανε ήρωα και σύμβολο συγκεκριμένες κοινωνικές συνθήκες. Μέσα σε αυτές έδρασαν οι δολοφόνοι του και απλώθηκε το νεοφασιστικό, νεοναζιστικό φαινόμενο στην Ελλάδα. Αυτές οι συνθήκες δεν είναι άλλες από την κρίση και την πολιτική των μνημονίων που εξαθλίωσαν τον ελληνικό λαό και έφεραν στην επιφάνεια της πολιτικής και κοινωνικής ζωής τα κατακάθια της κοινωνίας.
Το αίμα του Παύλου ζητάει δικαίωση. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το κάνουμε όλοι εμείς που μείναμε πίσω. Του το χρωστάμε ως Πολιτεία και ως πολίτες. Το χρωστάμε στους εαυτούς μας και στις νεότερες γενιές.
Ο φασισμός και ο ναζισμός που αφαίρεσαν τη ζωή του Παύλου πρέπει να ξεριζωθούν. Το πρώτο και άμεσο που πρέπει να γίνει είναι να αποδοθεί δικαιοσύνη. Να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι και η οργάνωσή τους, η Χρυσή Αυγή. Αλλά να μη μείνουμε εκεί. Να συνεχίσουμε αμείωτο τον αγώνα για μια Ελλάδα ελεύθερη, ανεξάρτητη και δημοκρατική. Για μια δικαιότερη κοινωνία...
efsyn.gr
ο φασισμός δεν κάνει διακρίσεις σε αυτούς που τον αντιμάχονται. Αλλά ήταν αυτός.
Ο Παύλος δεν γυρίζει πίσω. Αλλά ζει, καθώς έγινε το σύγχρονο σύμβολο της αντιφασιστικής πάλης των ανθρώπων που αγωνίζονται για δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα, για να ξεριζωθεί από την κοινωνία κάθε μορφή βαρβαρότητας και πρωτογονισμού, για να απαλλαγεί η πολιτική από το έγκλημα, για να υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη.
Ο Παύλος έγινε λαός. Είναι ο λαός που βροντοφώναξε χθες «τσακίστε τους ναζί». Ο λαός που μπορεί να μην πήγε στις χθεσινές συγκεντρώσεις, αλλά συγκλονίζεται, σκέπτεται και φρονηματίζεται από τη θυσία του. Ο λαός που παρά τις ζοφερές συνθήκες στις οποίες ζει, συνεχίζει να ελπίζει και να οραματίζεται.
Ο Παύλος Φύσσας δεν θέλησε ποτέ του να γίνει ήρωας και σύμβολο. Δεν επιδίωξε ποτέ του να γίνει γνωστός. Ενα απλό λαϊκό παιδί ήταν, που του αρκούσε να φτάσουν οι στίχοι του τραγουδιού «σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ» σε περισσότερους ανθρώπους. Δεν φοβήθηκε και η φωνή του έφτασε πολύ μακρύτερα απ' ό,τι υπολόγιζε.
Τον Παύλο τον κάνανε ήρωα και σύμβολο συγκεκριμένες κοινωνικές συνθήκες. Μέσα σε αυτές έδρασαν οι δολοφόνοι του και απλώθηκε το νεοφασιστικό, νεοναζιστικό φαινόμενο στην Ελλάδα. Αυτές οι συνθήκες δεν είναι άλλες από την κρίση και την πολιτική των μνημονίων που εξαθλίωσαν τον ελληνικό λαό και έφεραν στην επιφάνεια της πολιτικής και κοινωνικής ζωής τα κατακάθια της κοινωνίας.
Το αίμα του Παύλου ζητάει δικαίωση. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το κάνουμε όλοι εμείς που μείναμε πίσω. Του το χρωστάμε ως Πολιτεία και ως πολίτες. Το χρωστάμε στους εαυτούς μας και στις νεότερες γενιές.
Ο φασισμός και ο ναζισμός που αφαίρεσαν τη ζωή του Παύλου πρέπει να ξεριζωθούν. Το πρώτο και άμεσο που πρέπει να γίνει είναι να αποδοθεί δικαιοσύνη. Να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι και η οργάνωσή τους, η Χρυσή Αυγή. Αλλά να μη μείνουμε εκεί. Να συνεχίσουμε αμείωτο τον αγώνα για μια Ελλάδα ελεύθερη, ανεξάρτητη και δημοκρατική. Για μια δικαιότερη κοινωνία...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου