Σε όλο δημοκρατικό τον κόσμο μετά τους εκδότες την ευθύνη για την πολιτική γραμμή των εφημερίδων έχουν οι διευθυντές τους που δικαιούνται- χωρίς...
αυτό να συνιστά λογοκρισία – να επιβάλουν τη εκδοτική πολιτική της επιχείρησης. Κανείς δεν φανταζόταν ότι στην Ελλάδα την περιφρούρηση αυτής της πολιτικής θα αναλάμβαναν οι … αρθρογράφοι -αν δεν θεωρούν ότι μπορούν κιόλας να επιβάλουν τη δική τους- και ότι θα έκαναν επιθέσεις ιερής οργής στους…διευθυντές! Ότι θα σηκωθούν τα πόδια να πλακώσουν στις φάπες το κεφάλι…. Όπως βοά το Διαδίκτυο, αυτό συνέβη στον πρώην ΔΟΛ.
Δεν χρειάζεται να ξεφυλλίσει πολύ κανείς τις δύο εφημερίδες του «Συγκροτήματος» για να καταλάβει ότι η πρόσφατη παρότρυνση του νέου ιδιοκτήτη του, Βαγγέλη Μαρινάκη, να συνεχίσουν «στην ίδια γραμμή και με τις ίδιες αρχές που πορευτήκατε όλα αυτά τα χρόνια» εξελήφθη ως συνέχιση του -ανορθόδοξου συχνά- πολέμου προς τον Τσίπρα. Ήτοι, εξ αντικειμένου, προς όφελος του Κυριάκου Μητσοτάκη, που δεν δέχεται ουδεμία κριτική από εφημερίδες που βρίσκονται υποτίθεται σε άλλη παράταξη από τη δική του. Όλοι έχουν πιάσει το υπονοούμενο, από χρόνια. Αλλά αυτό που δεν περίμενε κανείς είναι ότι όποιος παρεκκλίνει, θα «ξεμπροστιάζεται» εκ των έσω -και ας βρίσκεται στο ρετιρέ τους...
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Γ. Λακόπουλου, που επί χρόνια ήταν στέλεχος στον ΔΟΛ, πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου