Το...
οξύμωρο είναι ότι υπάρχουν αρκετοί υποψήφιοι Πρόεδροι χωρίς να είναι γνωστή η μορφή του φορέα που θα συγκροτηθεί και του οποίου διεκδικούν την ηγεσία, αν θα προκύψει κάποιο νέο κόμμα ή κάποιος συνασπισμός κομμάτων και συνιστωσών κλπ. Την αντίφαση επεσήμανε ξεκάθαρα ο Θ. Θεοχαρόπουλος και περιέγραψε ο Σ. Θεοδωράκης, οι δύο ηγέτες αυτοτελών κομμάτων που δεν προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ.
Αυτό δείχνει ότι το εγχείρημα δεν φαίνεται να καθοδηγείται από κάποια πολιτική ατζέντα αλλά από την αγωνία της πολιτικής επιβίωσης ενώ μισή ντουζίνα υποψήφιοι διεκδικούν την αρχηγία σε κάτι που δεν γνωρίζουν πώς θα είναι και θα αποφασίσουν εκ των υστέρων τη μορφή που θα έχει.
Προφανώς επειδή έχουν την πίστη ότι θα επιβληθεί η άποψη του νέου αρχηγού, γεγονός που υποβαθμίζει τη δημοκρατικότητα αλλά ναρκοθετεί και τη συνοχή .
Παράλληλα, η ανασύνθεση του χώρου της κεντροαριστεράς προχωρά χωρίς να έχει οριοθετηθεί το πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα αυτού του εγχειρήματος. Αντ΄αυτού τη συζήτηση μονοπωλεί η πιθανή στάση έναντι ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ αλλά αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να έπεται και να βασιστεί στην πολιτική πλατφόρμα που θα καθοριστεί.
Η αντίστροφη πορεία των πραγμάτων μαρτυρά και τις αδυναμίες του. Δεν γίνεται να αναδεικνύεται πρώτα ο αρχηγός, μετά να αποφασίζεται η μορφή του φορέα του οποίου θα ηγείται και στο τέλος να καθορίζεται το ιδεολογικό πλαίσιο.
Περισσότερο αναζητούν χώρο σε επίκαιρη πολιτική συγκυρία και θέσεις εξουσίας και όχι τη φυσιογνωμία που θέλουν για το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και αυτό είναι προβληματικό.
Κάποιοι θεωρούν ότι μπορούν να συνυπάρξουν ως άθροισμα εκλογικών ποσοστών, αλλά αυτή είναι μια γραμμική ανάλυση που βασίζεται σε παλιούς συσχετισμούς.
Αντίθετα, η ανασύσταση του χώρου κινείται ως άθροισμα πολιτικών επιδιώξεων και όχι ως προσπάθεια έκφρασης ενός σύγχρονου σχήματος που θα απαντά στα εγχώρια και πανευρωπαϊκά αδιέξοδα της σοσιαλδημοκρατίας...
Γιάννης Σιδηρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου