O Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει σε σχετική βεβαιότητα πως για αρκετά ακόμα χρόνια θα...
αντιμετωπίζει την Ανγκελα Μέρκελ. Η επικεφαλής των Χριστιανοδημοκρατών αναμένεται να διατηρήσει τη θέση της στην καγκελαρία μέχρι το 2021, χρονιά που ο Ελληνας πρωθυπουργός έχει θέσει ως ορόσημο για την δημιουργία μιας «νέας Ελλάδας». Μέχρι τότε ο δρόμος είναι μακρύς. Θα είναι όμως και ευκολότερος;
Το βέβαιο είναι πως τα πάντα εξαρτώνται από τις μετεκλογικές συμμαχίες και τη σύνθεση του επόμενου κυβερνητικού συνασπισμού στο Βερολίνο. Η αναμενόμενη κάμψη της δύναμης του κόμματός της «ανακατεύει» την τράπουλα, με αποτέλεσμα όλα τα ενδεχόμενα να είναι ανοιχτά.
Οι επιλογές της ηγεσίας της Ανγκελα Μέρκελ θα είναι εκείνες που θα καθορίζουν εν πολλοίς την πολιτική της Γερμανίας στην ευρωζώνη, κάτι που δεν προμηνύει μεγάλες αλλαγές στη «γραμμή» του Βερολίνου στα ζητήματα που άπτονται της Ελλάδας.
Με αυτά τα δεδομένα τα προερχόμενα από τους Χριστιανοδημοκράτες πρόσωπα που θα καταλάβουν κρίσιμες θέσεις στην επόμενη κυβέρνηση θα παίξουν ούτως ή άλλως ήσσονα ρόλο. Ωστόσο οι απαιτήσεις που θα εγείρουν τα υπόλοιπα κόμματα προκειμένου να συναινέσουν στη δημιουργία μιας κυβέρνησης συνασπισμού μπορεί να αλλάξουν το κλίμα των συζητήσεων με την ελληνική ηγεσία (όχι βέβαια και την κατεύθυνση).
Τα επικρατέστερα σενάρια
Η Αθήνα έχει στραμμένο το βλέμμα της στη θέση του υπουργείου Οικονομικών και αναμένει με ενδιαφέρον τις απαιτήσεις των κομμάτων. Στο Μαξίμου εξετάζοντας τα επικρατέστερα σενάρια, δείχνουν το ενδιαφέρον τους για τα εξής ενδεχόμενα:
■ Συγκυβέρνηση Χριστανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών. Ο Μάρτιν Σουλτς και σύσσωμη η ηγεσία του κόμματός του έχει κάνει στροφή 180 μοιρών αναφορικά με την Ελλάδα, αλλά η δημοσκοπική πτώση του κόμματός του «έκοψε» τα φτερά της Αθήνας.
Εάν προκύψει «μεγάλος συνασπισμός», θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον το αν θα τηρηθεί η «υπόγεια» δέσμευση των Σοσιαλδημοκρατών να απαιτήσουν την απομάκρυνση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε από το υπουργείο Οικονομικών. Πέραν αυτού η Αθήνα αναμένει από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα να δραστηριοποιηθεί πιο ενεργά στα χαρτοφυλάκια της ανάπτυξης, της μετανάστευσης, των εξωτερικών και της ενέργειας στα οποία κατά την προηγούμενη κυβερνητική θητεία έμοιαζε εξαιρετικά «μαγκωμένο».
■ Συγκυβέρνηση Χριστιανοδημοκρατών, Πράσινων και Φιλελεύθερων. Με βάση τα δημοσκοπικά δεδομένα, μια συγκυβέρνηση Χριστιανοδημοκρατών και Φιλελευθέρων δεν θεωρείται πιθανή, κάτι για το οποίο νιώθουν ανακουφισμένοι στο Μαξίμου (ουδείς ξεχνά την επιθετικότατη στάση του Βερολίνου και τις σκληρότατες δηλώσεις τού τότε αντικαγκελαρίου Φίλιπ Ρέσλερ).
Το ερώτημα είναι εάν οι Πράσινοι θα αξιοποιήσουν την αναγκαιότητα συμμετοχής τους σε μια συγκυβέρνηση, επαναλαμβάνοντας την απαίτησή τους να μην είναι υπουργός Οικονομικών κάποιος της λογικής Σόιμπλε. Θα μπορέσουν όμως να φράξουν τον δρόμο σε κάποιον Φιλελεύθερο αντικαταστάτη του; Απομένει να αποδειχτεί.
Ο,τι κι αν βγάλει η κάλπη στη Γερμανία, αυτό που επισημαίνουν επιτελείς του κυβερνητικού περιβάλλοντος είναι πως η Μέρκελ δεν θα αφήσει χώρο στη Γαλλία να επιβάλει τη δική της ατζέντα στις συζητήσεις για τις μεταρρυθμίσεις στη δομή της ευρωζώνης.
Μπορεί, δηλαδή, η Γερμανία να αλλάξει την (ούτως ή άλλως αλλοπρόσαλλη) στρατηγική της στον ανταγωνισμό με τις άλλες υπερδυνάμεις του πλανήτη, ωστόσο η Ανγκελα Μέρκελ κατά την πιθανή τέταρτη θητεία της δεν θα επιτρέψει στον Εμανουέλ Μακρόν να πρωταγωνιστήσει σε μια «Γερμανική Ευρώπη» που η ίδια οικοδόμησε.
Νίκος Σβέρκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου