Αυτός ακριβώς είναι ένας λόγος που...
ένας πυρηνικός πόλεμος μπορεί να γίνει. Όταν δεν πιστεύεις ότι υπάρχει απειλή, τότε δεν κινητοποιείσαι για να την αποτρέψεις αποτελεσματικά.
Μια τέτοια κατάσταση, ειρήσθω εν παρόδω, ήταν που επέτρεψε και τον Α’ και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην πρώτη περίπτωση και τα δύο στρατόπεδα περίμεναν ότι το άλλο θα υποχωρήσει. Από «μπλόφα» σε «μπλόφα», καταλήξαμε στην πρώτη από τις μεγάλες ανθρωποσφαγές του 20ού αιώνα. Δύο δεκαετίες αργότερα, το Παρίσι, το Λονδίνο και η Μόσχα δεν θέλησαν να πιστέψουν ότι ο Χίτλερ ετοιμαζόταν να τους επιτεθεί. Βαυκαλίστηκαν τυχοδιωκτικά και καιροσκοπικά με την εκτίμηση ότι θα μπορούσαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να τα βρουν μαζί του. ‘Όχι μόνο δεν έκαναν τίποτα για να τον εμποδίσουν, αλλά και τον διευκόλυναν σημαντικά με την πολιτική τους. Το 1940, η Γαλλία κατελήφθη και ντροπιάστηκε συνθηκολογώντας, η ΕΣΣΔ παρολίγον να καταστραφεί (συνέβαλε καθοριστικά στο να μη συμβεί αυτό και η αντίσταση των Ελλήνων τότε στον Φασισμό και οι Κρητικοί που αποδεκάτισαν τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές, κάτι που ίσως να πληρώνουμε ακόμα). Η Βρετανία επεβίωσε, αναγκάστηκε όμως να παραιτηθεί οριστικά από ότι απέμενε από την Αυτοκρατορία της.
Το 1945 έγινε το αντίθετο. Μια ισχυρή μερίδα του αμερικανικού κατεστημένου ήταν έτοιμη να πάει σε τρίτο παγκόσμιο πόλεμο με τη Σοβιετική ‘Ενωση, τότε μάλιστα, και μέχρι το 1949, η Ουάσιγκτων είχε και το μονοπώλιο του πυρηνικού όπλου. Ποιος την εμπόδισε; ‘Όχι τόσο τα όπλα της Ρωσίας, όσο η τεράστια και παγκόσμια πολιτική ακτινοβολία της την επαύριο της νίκης επί του Φασισμού, η ύπαρξη ενόπλων κινητοποιημένων λαών σε μεγάλο τμήμα της ευρωπαϊκής ηπείρου, συχνά υπό την ηγεσία κομμουνιστικών αντιστασιακών κινημάτων, η εναργής συνείδηση όλης της ανθρωπότητας για το τι σημαίνει Πόλεμος.
Δυστυχώς, οι παγκόσμιες πολιτικές συνθήκες σήμερα, είναι που συνιστούν τη μεγαλύτερη απειλή για την ειρήνη. Ζούμε μια τρομερή υποχώρηση της πολιτικής συνείδησης παγκόσμια και μια αποσύνθεση της πολιτικής σκέψης – αυτή ακριβώς που επέτρεψε σε ένα κλόουν να παραστήσει τον αγωνιστή υπέρ της ειρήνης (!) και να παγιδεύσει τόσους ανθρώπους και δυνάμεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και παγκοσμίως.
Η Προειδοποίηση της Κίνας
Στις αρχές Αυγούστου η κινεζική ηγεσία αποφάσισε ότι το πράγμα παρατράβηξε. Η πολιτική κατευνασμού της αμερικανικής επιθετικότητας και πιέσεων στη Βόρειο Κορέα, που εφήρμοσε το Πεκίνο, όπως επίσης η Μόσχα και οι Ευρωπαίοι, δεν φαινόταν να αποτρέπει, αντίθετα, έκανε πιο πιθανό το ενδεχόμενο ενός πολέμου στην βορειοανατολική Ασία. Η Κίνα, όπως και όλα τα μέλη του ΣΑ του ΟΗΕ, είχαν ήδη επιβάλλει στη Βόρειο Κορέα σκληρές κυρώσεις, παρόλο που όλος ο κόσμος γνωρίζει από τα προηγούμενα παραδείγματα (π.χ. Γιουγκοσλαβία ή Ιράκ) ότι αυτές οι κυρώσεις πλήττουν πάντα τους λαούς και όχι τα καθεστώτα, δεν επιτυγχάνουν το αποτέλεσμα που λένε ότι επιδιώκουν και αποτελούν συνήθως τον προθάλαμο στρατιωτικής επίθεσης κατά του «τιμωρούμενου» κράτους. Αλλά, αντί η πολιτική τους να οδηγήσει σε κάποιο μαλάκωμα της αμερικανικής στάσης, οδήγησε σε σκλήρυνση, ωθώντας ταυτόχρονα τη Βόρειο Κορέα στη μόνη εναπομένουσα στρατηγική, την απειλή του Σαμψών «Αποθανέτω η Ψυχή μου μετά των Αλλοφύλων». ‘Αλλωστε, ακόμα κι αν η ηγεσία της Βόρειας Κορέας είχε αμφιβολίες, γνωρίζει πολύ καλά τι έπαθαν ο Σαντάμ Χουσείν, ο Καντάφι και ο ‘Ασαντ, αφού «συμμορφώθηκαν» με τις απαιτήσεις ελέγχου των εξοπλισμών τους.
Ο Τραμπ και ο Υπουργός ‘Αμυνας Ματίς (που μάλιστα εμφανίζεται ως «μετριοπαθής» και «φωνή της λογικής» στην αμερικανική κυβέρνηση από τον τύπο!), διετύπωσαν στις αρχές Αυγούστου, πρωτοφανείς απειλές «τερματισμού» του καθεστώτος της Βόρειας Κορέας αλλά και «καταστροφής» του πληθυσμού της. Στον αμερικανικό τύπο διέρρευσαν πληροφορίες ότι βομβαρδιστικά Β1 είναι έτοιμα να απογειωθούν από το Γκουάμ για να πλήξουν την χώρα. Στις 8 Αυγούστου, δύο Β1 πέταξαν κοντά στην Κορέα.
Το Πεκίνο δεν έχει καμία διάθεση να πάει σε σύγκρουση με τις ΗΠΑ. Λέγεται ότι η παρακαταθήκη του Ντενγκ στους συμπατριώτες του είναι να έχουν ειρήνη τουλάχιστο μισό αιώνα με την υπερδύναμη. Στο Πεκίνο άλλωστε (όπως και στη Μόσχα) υπάρχει αναπόφευκτα και ένα ισχυρό λόμπυ υπέρ της διατήρησης, πάση θυσία, καλών σχέσεων με τη Δύση, με ισχυρό κοινωνικό έρεισμα αφού εκφράζει τη νεοσχηματιζόμενη αστική τάξη της Κϊνας. Πίσω από τον ασαφή όρο «παγκοσμιοποίηση», υπάρχει μια ολοκληρωτική «Αυτοκρατορία του Χρήματος» και αυτή η Αυτοκρατορία είναι ένα παγκόσμιο κόμμα που βρίσκεται σε όλα τα κέντρα του κόσμου. ‘Οσο για τη «διαθήκη» του Ντενγκ, το πρόβλημα είναι ότι η ειρήνη θέλει δύο, ενώ για τον πόλεμο φτάνει ένας! Αν αυτή ήταν η γνώμη του Ντενγκ, δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι και η Ουάσιγκτων θα συμφωνήσει, θα αφήσει δηλαδή την Κίνα να αναπτυχθεί μέχρι να γίνει ισοδύναμη με την Αμερική!
Στις 10 Αυγούστου το Πεκίνο αποφάσισε να αντιδράσει. Η εφημερίδα Global Times, ιδιοκτησία της «Λαϊκής Ημερησίας», οργάνου του κυβερνώντος Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας, δημοσίευσε ένα κύριο άρθρο ασυνήθιστης σαφήνειας. Προειδοποιούσε, μεταξύ άλλων, τις ΗΠΑ να μην επιτεθούν στη Βόρειο Κορέα «απρόκλητες» και να μη δοκιμάσουν να μεταβάλουν με στρατιωτικά μέσα το καθεστώς της και την ισορροπία δυνάμεων στην κορεατική χερσόνησο γιατί, αν δοκιμάσουν να το κάνουν, το Πεκίνο «θα τις εμποδίσει». Ταυτόχρονα, ζητούσε από τη Βόρειο Κορέα να μην εκτοξεύσει πυραύλους που απειλούν το “αμερικανικό έδαφος” γιατί, αν το κάνει, θα την αφήσει ανυπεράσπιστη.
Η Κίνα μόνο ένα μέσο έχει για να “εμποδίσει” τους Αμερικανούς να επιτεθούν στη Βόρειο Κορέα και να μεταβάλλουν την κατάσταση πραγμάτων στην κορεατική χερσόνησο. Το μέσο αυτό είναι οι ένοπλες δυνάμεις της.
Αλλά μια στρατιωτική εμπλοκή Κινέζων και Αμερικανών στην Κορέα συνεπάγεται αυξημένο κίνδυνο παγκόσμιας πυρηνικής σύρραξης.
‘Ηδη, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, το αμερικανικό Πεντάγωνο (κατά τη «μεσοβασιλεία» μεταξύ Κλίντον και υιού Μπους, πιθανώς για να μην πάρει κανείς την ευθύνη) έκανε ασκήσεις επί χάρτου με σενάριο έναν κυβερνοπόλεμο με την Κίνα στον Ειρηνικό, το 2017, με περιορισμένη χρήση πυρηνικών όπλων.
Οι Κινέζοι αντικατέστησαν το προσωπικό που χειρίζεται τα κορεατικά θέματα και μετά το δημοσίευμα της Global Times, ο Πρόεδρος Σι τηλεφώνησε στον Τραμπ και ζήτησε αποφυγή εμπρηστικών δηλώσεων και ενεργειών, ο Κινέζος Υπουργός Eξωτερικών τηλεφώνησε στον Ρώσο ομόλογό του και του είπε, σύμφωνα με την ανακοίνωση, ότι δεν μπορεί η Κίνα και η Ρωσία να αφήνουν κάποιον να κάνει ότι θέλει στην «αυλή» τους.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου, ΕΔΩ...
πηγη info-war.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου