«Συγκεκριμένες πολιτικές που θα διασφαλίζουν δίκαιους μισθούς, καλά σχολεία, εγγυημένες συντάξεις και μια δημοκρατική Ευρώπη υπέρ της ειρήνης».
Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η...
πλατφόρμα του Μάρτιν Σουλτς, του επικεφαλής του SPD, με αυτήν λέει ότι θα κυβερνήσει εφόσον κερδίσει τις εκλογές, αυτή θα βάλει ως προϋπόθεση για να συμμετάσχει το κόμμα του σε κυβερνητικό συνασπισμό.
Είναι μάλλον απίθανο να κερδίσει τις εκλογές, αν και το επιτελείο του ποντάρει στο μεγάλο ποσοστό των αναποφάσιστων που καταγράφουν όλες οι μετρήσεις.
Το πιθανότερο είναι να τερματίσουν δεύτεροι οι Σοσιαλδημοκράτες και σε απόσταση από τους Χριστιανοδημοκράτες.
Και τότε θα τεθεί το δίλημμα: πάμε ξανά με τη Μέρκελ ή μένουμε στην αντιπολίτευση για να εισπράττουμε τη δυσφορία που θα προκαλούν οι πολιτικές των Χριστιανοδημοκρατών και των Φιλελεύθερων (αν τελικώς αυτό είναι το κόμμα που θα συμμαχήσει με τη Μέρκελ);
Η συγκυβέρνηση με τους Χριστιανοδημοκράτες δεν βοήθησε το SPD. Μπορεί να ήταν στα πόστα εξουσίας, μπορεί να πέρασαν κάποιες θέσεις του κυρίως στην κοινωνική πολιτική, ωστόσο δεν έδωσε αυτό τον τόνο ούτε στη Γερμανία ούτε στην Ευρώπη.
Κινήθηκε στη σκιά της Μέρκελ και του Σόιμπλε και σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα πλειοδότησε, δημιουργώντας σύγχυση στο ακροατήριό του, σημαντικό μέρος του οποίου απογοητεύτηκε και αποστασιοποιήθηκε.
Η αυτοκριτική τόσο του Γκάμπριελ όσο και του Σουλτς για τα πεπραγμένα του κόμματός τους ήρθε πολύ καθυστερημένα.
Αλλωστε, η Μέρκελ εφάρμοσε κατά γράμμα την «ατζέντα Σρέντερ» - τη στρατηγική επιλογή του τελευταίου Σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου, ο οποίος σήμερα βγάζει το παντεσπάνι του προσφέροντας συμβουλές σε ρωσικές εταιρείες.
Παίρνοντας ξανά μέρος σε μεγάλο συνασπισμό με δεύτερο ρόλο, το SPD κινδυνεύει να περιθωριοποιηθεί. Το κομματικό συμφέρον του επιτάσσει να μείνει στην αντιπολίτευση και να προσπαθήσει να επωφεληθεί.
Για την Ελλάδα όμως και για άλλες χώρες της ευρωζώνης (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία) καλό είναι να εμπλακούν οι Σοσιαλδημοκράτες στη διακυβέρνηση γιατί αν τους διαδεχτούν οι Φιλελεύθεροι τότε τα πράγματα θα ζορίσουν για τον ευρωπαϊκό Νότο, αφού το συγκεκριμένο κόμμα είναι σκληρά νεοφιλελεύθερο, προτείνει την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη (όπως και ο Σόιμπλε), επιμένει στη συνέχιση των πολιτικών λιτότητας και αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας (όπως και ο Σόιμπλε) και θα ήθελε να εγκατασταθούν τρόικες και στην Ιταλία και στη Γαλλία (όπως και ο Σόιμπλε).
Με τη συμμετοχή τους σε κυβέρνηση μεγάλου Συνασπισμού οι Σοσιαλδημοκράτες θα λειτουργήσουν σαν ανάχωμα στις επιθετικές βλέψεις του Σόιμπλε.
Υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι θα αγωνιστούν για να γίνουν πράξη όσα υποστηρίζουν σήμερα και δεν θα τα ξεχάσουν στο όνομα της κυβερνητικής σταθερότητας...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου