συνέντευξης Τύπου στη ΔΕΘ. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. δεν επιχειρηματολόγησε πειστικά για να διώξει από πάνω του τον συγκεκριμένο χαρακτηρισμό.
Αντίθετα, υπερασπίστηκε πλήρως τον αντιπρόεδρό του Αδωνι Γεωργιάδη, που –όλοι γνωρίζουν– όταν δεν ερωτοτροπεί με την Ακροδεξιά, εκφράζει έναν ακραία δεξιό πολιτικό λόγο, ανακατεμένο με στοχευμένα ψεύδη και αντιαριστερό λαϊκισμό. Η Ακροδεξιά, λοιπόν, δεν αποτελεί ζήτημα εμφάνισης, αλλά ουσίας και πολιτικών προτάσεων.
Ποια ήταν, όμως, η ουσία των όσων είπε από τη Θεσσαλονίκη ο κ. Μητσοτάκης; Γοητευμένος εμφανώς από το θατσερικό μοντέλο στη Βρετανία, όπου εξαϋλώθηκαν ο δημόσιος τομέας και το κράτος πρόνοιας, υποσχέθηκε φοροελαφρύνσεις σε μεγάλες επιχειρήσεις, δεσμεύτηκε ότι θα αλλάξει την περιβαλλοντική νομοθεσία, ώστε να προσαρμόζεται στην ανάγκη (των επιχειρήσεων) για επενδύσεις, ακόμη υποσχέθηκε ιδιωτικοποίηση και της πιο βασικής λειτουργίας του Δημοσίου, του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Τα πάντα θυσία στον βωμό του κέρδους, τα πάντα βορά στα ιδιωτικά συμφέροντα, όπως τα πανεπιστήμια και η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.
Και δεν έμεινε σε αυτά. Δεσμεύτηκε πως θα προτείνει στους εταίρους ένα πακέτο «μεταρρυθμίσεων» για μετά το 2018 και πως θα προσπαθήσει να μειώσει τις απαιτήσεις για πρωτογενή πλεονάσματα. Με άλλα λόγια, θα προτείνει στους εταίρους την επιβολή ενός νέου Μνημονίου.
Δύσκολα όλα τα παραπάνω μπορούν να ενταχθούν απλώς στην αντιπολιτευτική ρητορική ενός κόμματος που προσπαθεί να εμφανιστεί πιο «φιλοευρωπαϊκό» από την κυβέρνηση. Η ατάκα του για την ισότητα στην κοινωνία έρχεται να ολοκληρώσει την εικόνα της επικίνδυνης ιδεολογίας που πρεσβεύει: «Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες. Κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση και όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα».
Πρόκειται για αναδιατύπωση του πυρήνα της ρατσιστικής ιδεολογίας. Εκ φύσεως, λένε οι υπερασπιστές αυτής της λογικής, οι άνθρωποι δεν είναι ίσοι. Και αυτή η συνθήκη πρέπει να διατηρηθεί: οι πλούσιοι να παραμένουν πλούσιοι, οι ισχυροί να απολαμβάνουν δικαιώματα και οι αδύναμοι στο περιθώριο. Ο νόμος της ζούγκλας δηλαδή. Ούτε κουβέντα για τις ευρωπαϊκές κατακτήσεις του κοινωνικού κράτους (που κινδυνεύει από τα Μνημόνια) και τα δικαιώματα των μη ισχυρών...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου