γελοίος που με εξυπνακισμούς πάει να παραστήσει τον ξύπνιο.
Παρατήρηση 2η: Το εργατικό λαϊκό κίνημα δεν βρίσκεται και στα καλύτερά του. Αυτή η «ήττα», όμως, όσο κι αν φαίνεται οξύμωρο, έχει και κάτι το θετικό. Έχει αποθρασύνει τους σμπίρους του συστήματος.
Οι τελευταίοι λόγω της αμορφωσιάς τους περί την γεωμετρία της Ιστορίας και θεωρώντας αμετάβλητους τους συσχετισμούς υπέρ της τάξης της οποίας αποτελούν τους οργανικούς διασκεδαστές της, δεν νιώθουν την ανάγκη των προσχημάτων. Έτσι μας παρέχουν αφειδώς τα διαπιστευτήρια και της χυδαιότητας και της μαυρίλας τους.
Ας έρθουμε, τώρα, στο θέμα μας.
Ο κ.Τάκης Θεοδωρόπουλος δηλώνει συγγραφέας και δημοσιογράφος. Στο τελευταίο του πόνημα στην Καθημερινή (http://www.kathimerini.gr/927812/opinion/epikairothta/politikh/h-aristera-einai-synh8eia), την εφημερίδα του συγκροτήματος «μια σοβαρή Χρυσή Αυγή», εξέφρασε την «έκπληξη» του ιδίου και των ομοίων του που το φεστιβάλ της ΚΝΕ συνεχίζει να ζει…
Κατ’ αρχάς θεωρούμε λογικό να του πέφτουν πολύ «πασέ» τα σουβλάκια του φεστιβάλ. Ειδικά για κάποιον που – όπως γράφει στο κείμενό του – ορέγεται «φιλέτο ταρτάρ με τηγανιτές πατάτες». Τον νιώθουμε…
Λογικό, επίσης, να του έρχεται μια «διάθεση συννεφιάς» όταν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι συμμετέχουν στο φεστιβάλ την ώρα που εκείνος, μαζί με τον Γεωργιάδη, τον Βορίδη, τον Βενιζέλο και την εφημερίδα του που φρίττει με τον «κατάσκοπο Μπελογιάννη», δίνει τη μάχη να καταδικαστούν τα «εγκλήματα του κομμουνισμού».
Να, όμως, που η λογική της μαυρίλας του «συνταγματικού τόξου» οδηγεί τους διανοούμενούς της στον πάτο. Πάρτε μια γεύση του πάτου:
«…το ζήτημα με όλους αυτούς, και τον Νταλάρα και τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τα «πάγωσε η τσιμινιέρα» και το προλεταριάτο και τα σφυροδρέπανα – μας εξηγεί ο εν λόγω – δεν είναι πολιτικό. Είναι ψυχολογικό».
Ως άλλος ντόκτορ, δηλαδή, ο κ.Τ.Θ. μας αποκαλύπτει τι φταίει που ο Νταλάρας, ο Παπακωνσταντίνου και κάτι πολλές χιλιάδες κόσμου πάνε στο φεστιβάλ των κομμουνιστών: Φταίει, όπως σημειώνει με πόνο, αυτή η «καταραμένη ψυχολογία ενός τμήματος, διόλου αμελητέου, της κοινωνίας μας»…
Εμείς, επομένως, οι φεστιβαλιστές ντε, το έχουμε (ω, τι αστική ευγένεια) το «ψυχολογικό» μας ζητηματάκι. Που είναι και «καταραμένο». Και που συνίσταται σε μια «συνήθεια», στα όρια της πάθησης, η οποία έχει προσβάλει ένα τμήμα της κοινωνίας «διόλου αμελητέο» (σσ: αυτό το «διόλου αμελητέο» μάλλον προκαλεί στον ντόκτορ την τάση να σκίσει τα πτυχία του…).
Από πλευράς μας, πάντως, θα επιμείνουμε ότι είναι απόλυτα λογικό κάποιος σαν τον Τ.Θ. να προχωρά σε «ιατρικού» τύπου γνωματεύσεις για ό,τι τον ενοχλεί πολιτικά. Αφήστε που ο εν λόγω κύριος γνωρίζει και να προσεγγίζει τις «ασθένειες» και να προτείνει λύσεις. Έχουμε βάσιμα στοιχεία για αυτό.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Νίκου Μπογιοπουλου, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου