Παίκτες και εν ου παικτοίς...

Για να σας πω την αλήθεια όλο και φοβάμαι τις καραμπόλες, πλαγιομετωπικές, ή και μετωπικές, όταν μπαίνω σε υπουργικά τούνελ, γέφυρες, και αερογέφυρες. Αλλά και πάλι, θα το πω, κι ας το πιώ, γιατί για μερικά πράγματα δεν μπορείς και να σωπαίνεις.

Αναφέρομαι σε...
όσα έγιναν με το περίεργο ναυάγιο, και την καθόλου περίεργη, όπως αποδείχτηκε, ρύπανση του Σαρωνικού. Δυσάρεστο, τραγικό, εξοργιστικό για πολλούς, συμβάν. Που έκανε την αντιπολίτευση να ανέβει στα κεραμίδια, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Το περισσότερο είναι ότι μια τέτοια δύσκολη κατάσταση απαιτούσε λίγα λόγια, μετρημένα, και πολλή δουλειά. Κατεβασμένο κεφάλι, και ανεβασμένα μανίκια. Δεν πιστεύω να πέφτω έξω επ’ αυτού, ε;

Ότι υπήρξε άμεση κινητοποίηση, συναγερμός, και αποτελέσματα όπως όλα δείχνουν, το είδα και το πιστεύω. Όπως και ότι, παρόλα αυτά, το σχέδιο και ο μηχανισμός πρόληψης και αντιμετώπισης παρόμοιων συμβάντων αποδείχτηκε ότι πάσχει –αν υπάρχει κιόλας. Όταν όμως συμβαίνει κάτι τέτοιο η μια πλευρά, η πιο σοβαρή αν θέλετε, είναι αυτά που κάνεις. Ή προσπαθείς να κάνεις. Η άλλη, που δεν είναι για πέταμα –αυτό το ξέρει και η Μαρία με τα κίτρινα- είναι αυτά που λες. Δεν είναι επικοινωνία, είναι ουσία. Γιατί ο καθένας είναι αυτό που κάνει. Αλλά και αυτό που λέει. Και βαρεθήκαμε χρόνια και χρόνια οι πολιτικοί να κοκορεύονται επάνω στον εξώστη, κι από κάτω να πνιγόμαστε, χωρίς ναυαγοσώστη.

Έρχομαι τώρα στα δύσκολα. Όταν είσαι ο αρμόδιος υπουργός, συμβαίνει ό, τι συμβαίνει, κι εσύ βγαίνεις και ξεφουρνίζεις με πολιτική γενναιοφροσύνη -η και αφροσύνη, όπως το πάρει κανείς- ότι θέτεις την παραίτησή σου στη διάθεση του πρωθυπουργού, για να.. διευκρινίσεις εν συνεχεία, ότι επρόκειτο για λογοπαίγνιο, εμείς τι πρέπει να πούμε; Θα ήταν πολύ άδικο να αναφωνήσουμε «πλάκα μας κάνεις»; Διότι, όταν κάνεις λογοπαίγνια, διορθώνεις λογοπαίγνια, ομολογείς λογοπαίγνια, ενώ ο κόσμος καίγεται, ή εν πάση περιπτώσει ρυπαίνεται, τότε συγνώμη, αλλά δίνεις την εντύπωση ότι δεν παίρνεις τόσο σοβαρά τον ρόλο, τις ευθύνες, την αποστολή σου. Κι αυτό, δεύτερη συγνώμη, μετράει στην Αριστερά πολύ. Πάρα πολύ.

Εφοπλιστική ασυδοσία, ανεπαρκείς έλεγχοι, μειωμένες συνθέσεις, σάπια καράβια, ύποπτο ναυάγιο, που δεν είναι το πρώτο –να μερικές λέξεις και φράσεις καλύτερες και πιο ταιριαστές στην περίπτωση από τα λογοπαίγνια. Κάνουν τζιζ; Κατανοητό. Θέλει προσοχή η χρήση τους από τον καθ’ ύλην αρμόδιο, που έχει την ευθύνη να συναλλάσσεται με τους μικρούς και μεγάλους παίκτες του εφοπλισμού; Αντιληπτό. Αλλά όχι, αντί να ασχολούμαστε με τους παίκτες -προσεκτικά και με σωφροσύνη, εντάξει- να πέφτουμε στα εν ου παικτοίς… 

Θανάσης Καρτερός