Αναλγησία(;) με το Άσυλο Ανιάτων...

Αντα Ψαρρά

Να που μαθαίνουμε κάθε χρόνο με αφορμή τον ΕΝΦΙΑ την ύπαρξη του πλουσιότερου (μετά το Γηροκομείο, που ήδη η υπόθεσή του βρίσκεται στη Δικαιοσύνη) σε...
ακίνητα ιδρύματος της χώρας.

«Μας στερεί το κράτος τον σκοπό μας, αυτή η περιουσία ανήκει στους ασθενείς και με αυτό τον φόρο δεν μπορούμε να πληρώσουμε τους εργαζομένους μας και να περιθάλψουμε τους ασθενείς μας», αναφωνούσε πρωί πρωί στον ΣΚΑΪ και στην εκπομπή του Άρη Πορτοσάλτε η «διαχρονική» πρόεδρος του ασύλου.

Για «αναλγησία» κάνει λόγο και η εφημερίδα «Ελευθερία» (ιδιοκτησίας Μαρινάκη).

Είναι παράξενο που τα ΜΜΕ ανακαλύπτουν ξαφνικά και με «πόνο ψυχής» όλα αυτά τα ιδρύματα, τους ιδιωτικούς οργανισμούς που έχουν φιλανθρωπικό έργο και κάθε άλλη ανάλογη δομή που θυμάται τους εργαζομένους και τους ασθενείς όταν την πνίγουν τα χρέη προς το Δημόσιο.

Δεν θυμούνται οι καλοί συνάδελφοι τα σκάνδαλα αυτών των ιδρυμάτων, που κατασπατάλησαν με αδιαφάνεια και συχνά με ιδιοτελή κίνητρα πλουτισμού, κληροδοτήματα, περιουσίες, διαθήκες κ.λπ.;

Διοικήσεις που τοποθετούν κατά παράδοση και μερικούς συνταξιούχους δικαστικούς στα Συμβούλια, που προσδίδουν όχι μόνο κύρος αλλά και σημαντική τεχνογνωσία, την ώρα που κάποιες από αυτές τις διοικήσεις βρίσκονται υπόλογες για σπατάλες και χρέη.

Μια λοιπόν και δεν θυμούνται πολύ καλά ορισμένοι δημοσιογράφοι πού και πώς πρωτοάκουσαν για το Άσυλο Ανιάτων, τους θυμίζουμε ότι τις ίδιες διαμαρτυρίες για τον ΕΝΦΙΑ τις έκανε η κ. Ηλιάδη και το 2016, όταν κοινοποιήθηκε ο ΕΝΦΙΑ για τα περίπου 800 ακίνητα του ιδρύματος, που αυξήθηκε κατά 100.000 (επί ΣΥΡΙΖΑ) και έφτασε τις 800.000 ευρώ.

Με επανειλημμένα ρεπορτάζ η «Εφ.Συν.», όπως και άλλες εφημερίδες, είχαν αναδείξει όλο το ζήτημα της οικονομικής αδιαφάνειας στα πεπραγμένα του ιδρύματος, τους ελλιπείς ελέγχους, τις εισπράξεις από τον ΕΟΠΥΥ χωρίς ασφαλιστικές ενημερότητες, τις απειλές της διοίκησης για κλείσιμο, με ό,τι και αν σήμαινε αυτό για τους «καημένους» τους ασθενείς, τις διώξεις και τα δικαστήρια εις βάρος εργαζομένων, την έκθεση (2012) της ειδικής επιθεωρήτριας, το πόρισμα Ρακιντζή και, τέλος, τον ειδικό «φωτογραφικό» νόμο (4262/2014), που ψηφίστηκε με εντολή Σαμαρά (ο οποίος και βραβεύτηκε από τη διοίκηση του ιδρύματος), με μοναδικό στόχο να υιοθετηθεί το λεγόμενο «σχέδιο εξυγίανσης» του ιδρύματος, που ταυτόχρονα απάλλασσε (εκτός από τις οφειλές στο Δημόσιο) από τις ευθύνες της τη διοίκηση.

Σημειώνουμε εδώ ότι τότε τους τρόφιμους του πλούσιου ιδρύματος τάιζε η Εκκλησία, διαφορετικά μάλλον θα είχαν πεθάνει από ασιτία.

Η ίδια η κ. Ηλιάδη δήλωνε εγγράφως ότι θα αναγκαστεί κλείσει το ίδρυμα.

Όπως πρόσφατα διαπίστωσε η δεύτερη ή τρίτη κατά σειρά αρμόδια επίτροπος, που ανέλαβε από πλευράς Δήμου Αθηναίων να παρακολουθήσει την προσπάθεια εξυγίανσης του Ασύλου Ανιάτων, τα πράγματα έχουν μπει σε μια τάξη και τα λογιστήρια σε λειτουργία.

Πώς λοιπόν σήμερα, ενώ γνωρίζουν πολύ καλά τις οφειλές που πλήρωναν (;) και επί της προηγούμενης κυβέρνησης, δεν έχουν φροντίσει μέσα από τα 800 κτίρια και κληροδοτήματα να εξασφαλίζουν τους πόρους για την πληρωμή του ΕΝΦΙΑ; Για ποιον λόγο ένα ιδιωτικό ίδρυμα ή οργανισμός θα πρέπει να απαλλάσσεται από τις υποχρεώσεις του προς το Δημόσιο;

Ίσως οφείλει τελικά η ίδια η κυβέρνηση να εντάξει όλα αυτά τα ιδρύματα κάτω από δημόσιο έλεγχο, σε φορέα παρόμοιο με το ΕΣΥ, ώστε να είναι υπόλογο το ίδιο το κράτος για τη χρηστή λειτουργία τους και, κυρίως, για το αν και κατά πόσο υπηρετούν τους σκοπούς τους...

efsyn.gr