μια ιδεολογική σταθερά του δυτικού κόσμου συνολικά, η οποία διαμόρφωσε τα χαρακτηριστικά της εδώ και 60 χρόνια, αμέσως μετά το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου.
Τότε ακριβώς, μετά την θέση του Τσώρτσιλ για την ανάγκη ανάσχεσης του διεθνούς κομμουνισμού μέσω ενός νέου πολέμου, ψυχρού αυτή τη φορά, ήρθαν σημαντικοί διανοητές από την Ευρώπη, όπως ο Χάγιεκ και η Χάνα Άρεντ, να επέμβουν διορθωτικά στην κυρίαρχη μέχρι τότε καντιανή σύλληψη του κράτους, τονίζοντας την φιλελεύθερη οπτική, δηλαδή προτάσσοντας την έννοια της ελευθερίας, έναντι της ισότητας και των δικαιωμάτων.
Με όπλο τους την εξόντωση των εβραίων, αλλά και την εξόντωση επίσης διαφόρων εθνοτήτων μέσα στη Σοβιετική Ένωση, ο Χάγιεκ και η Άρεντ τόνισαν πως τα δύο αυτά πολιτικά ρεύματα συμπίπτουν και επομένως ο ιδεολογικός πόλεμος εναντίον τους θα πρέπει να είναι γενικευμένος. Αυτά τα δύο καθεστώτα χαρακτηρίστηκαν τότε με μια κοινή ονομασία: ολοκληρωτικά.
Μάλιστα, η Χάνα Άρεντ- που είναι σήμερα το ευαγγέλιο σε όλες τις σχολές πολιτικών επιστημών όλων των δυτικών πανεπιστημίων-προχώρησε ένα ακόμη βήμα παραπέρα, χρησιμοποιώντας τον όρο ολοκληρωτισμός όχι μόνον για τον ναζισμό και τον κομμουνισμό, αλλά για κάθε πολιτική ιδεολογία που προτάσσει την ισότητα έναντι της ελευθερίας. Υπό την έννοια αυτή ολοκληρωτισμός είναι ακόμη και η πολιτική ιδεολογία των γάλλων επαναστατών του 1789 και επομένως η γαλλική επανάσταση είναι η μήτρα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.
Εάν όλα αυτά τα γνωρίζουν μέσα στον Συριζα, τότε δεν αντιλαμβάνομαι γιατί εξεπλάγησαν με την τοποθέτηση των Εσθονών. Ούτως ή άλλως ο Συριζα δεν νομίζω να είναι κομμουνιστικό κόμμα, αλλά αυτή τη στιγμή είναι απολύτως μετασχηματισμένος σε κόμμα του φιλελεύθερου σοσιαλισμού, μια ιδεολογική και πολιτική τάση που έχει μεγάλη συγγένεια με τις απόψεις της Χάνα Άρεντ, ενώ, επίσης, προέρχεται από τη φιλελεύθερη τάση των σοσιαλιστικών και κομμουνιστικών κομμάτων της Δύσης, που μπορεί τώρα να έχουν διαλυθεί, ωστόσο όμως για πολλά χρόνια πρωταγωνίστησαν στις κατηγορίες περί ολοκληρωτισμού εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης.
Εν ολίγοις, η κυβέρνηση διαμαρτυρήθηκε για κάτι που δεν την αφορά και επιπλέον ο ίδιος ο Σύριζα έχει υιοθετήσει την ουσία της φιλελεύθερης πολιτικής σκέψης και κυρίως τις βασικότερες παραμέτρους της, που είναι η αφομοίωση των εθνικών κρατικών δομών μέσα σε υπερεθνικές συσσωματώσεις. Ο Σύριζα προτάσσει την ελευθερία έναντι της ισότητας και των δικαιωμάτων, όταν αποδέχεται χωρίς καμία αντίρρηση όλες τις πρακτικές πλευρές αυτής της πολιτικής ιδεολογίας: απελευθέρωση της αγοράς, μείωση και σχεδόν απόσυρση του κράτους, άνοιγμα των συνόρων και ελεύθερη διακίνηση προσώπων και εμπορευμάτων, κατάργηση της εσωτερικής έννομης τάξης. Τί υπερασπίζεται λοιπόν η κυβέρνηση έναντι των εσθονών; Τον Στάλιν; Ή τον κομμουνισμό; Δύσκολο να το αντιληφθεί κανείς.
Η αντιπολίτευση επίσης μοιάζει να έχει μεγάλη σύγχυση πάνω στο θέμα και τα περισσότερα στελέχη της εξακολουθούν να θεωρούν εντελώς παράξενη την ταύτιση ναζισμού και σταλινισμού. Δεν είναι και τόσο παράξενη. Είναι η αλφαβήτα κάθε πολιτικού στέλεχους σήμερα σε όλο το δυτικό κόσμο. Όλοι αυτοί σπούδασαν στα μεγάλα πανεπιστήμια της Δύσης πολιτικές και νομικές επιστήμες και το πρώτο πράγμα που έμαθαν να κάνουν είναι να ταυτίζουν τον ναζισμό με τον σταλινισμό, να θεωρούν τον Ροβεσπιέρο κάτι σαν τον Σάββα Ξηρό και τον Μέγα Ναπολέοντα έναν εκπρόσωπο του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και όχι αυτόν που κατέλυσε τις ευρωπαϊκές μοναρχίες.
Είναι κάπως χαριτωμένο που το ελληνικό πολιτικό σύστημα προσπαθεί να υπερασπιστεί τον Ιωσήφ Στάλιν έστω και εμμέσως, αλλά αυτό έχει την εξήγησή του, καθώς η Ελλάδα έζησε μια μεγαλειώδη εθνική ανάταση, πρώτα με την κυβέρνηση Μεταξά και σύσσωμο το λαό εναντίον των στρατευμάτων του άξονα και μετά με τους αντάρτες στα βουνά, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων ήταν κομμουνιστές και φυσικά σταλινικοί. Επομένως, εμείς εδώ ξεχωρίζουμε ρητά το ναζισμό από τον κομμουνισμό. Νομίζω όμως πως είμαστε σχεδόν οι μόνοι παγκοσμίως. Και σ’ αυτό ακόμη διαπιστώνουμε την ιστορική ιδιομορφία του ελληνικού έθνους...
Απόστολος Διαμαντής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου