«Μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι» η απάντηση...

Στη δημοσιότητα δόθηκε η απάντηση του Εσθονού υπουργού Δικαιοσύνης Ούρμας Ρεϊνσάλου προς τον Σταύρο Κοντονή με...
αφορμή την άρνηση του Έλληνα υπουργού να παραβρεθεί στο αντικομμουνιστικό συνέδριο της περασμένης εβδομάδας στο Ταλίν.

Ο Εσθονός υπουργός σε μια επιστολή, η οποία είναι γεμάτη αντικομμουνιστικό λόγο, επαναλαμβάνει πως για τον ίδιο δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ ναζισμού, φασισμού και κομμουνισμού.

Φροντίζει, μάλιστα, να μας ενημερώσει ότι η χώρα του έμαθε τι συνέβη στην Ελλάδα κατά τη ναζιστική κατοχή από το... «Μαντολίνο του λοχαγού Κορέλλι»

«Η μοίρα των κρατών μας στον 20ο αιώνα ήταν διαφορετική. Στην Εσθονία δεν χρειάζεσαι να είσαι ιστορικός για να μάθεις τι έγινε στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της κατοχής. Για παράδειγμα το βιβλίο του Λουί Ντε Μπερνιέρ «Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι» έχει μεταφραστεί στα Εσθονικά και την ταινία την παρακολούθησαν χιλιάδες Εσθονοί. Αντίστοιχα το «Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ» του Αλεξάντερ Σολζενίτσιν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά λίγο μετά την έκδοσή του, το 1974.» αναφέρει ο Ούρμας Ρεϊνσάλου.

«Είμαι σαράντα χρονών και έτσι ολοκλήρωσα τη βασική εκπαίδευση κάτω από τη σοβιετική κατοχή. Ξέρω για τι μιλάω. Μπορεί να σας προκαλέσει έκπληξη ότι εκείνη τη στιγμή, η ιδιωτική ιδιοκτησία - ένα από τα αυτονόητα θεμέλια της ευρωπαϊκής οικονομίας - απαγορεύτηκε στη Σοβιετική Ένωση. Και η ελεύθερη επιχείρηση ήταν ένα έγκλημα» αναφέρει σε άλλο σημείο της επιστολής του.

Ολόκληρη η επιστολή μεταφρασμένη στα ελληνικά:
 
Σας ευχαριστώ για την επιστολή σας, στην οποία γνωστοποιούσατε ότι δεν θα συμμετάσχετε στο συνέδριο «Η κληρονομιά στην Ευρώπη των εγκλημάτων που διεπράχθησαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα του 21ου αιώνα» στις 23 Αυγούστου του τρέχοντος έτους. Λυπούμαι για την απόφασή σας, αλλά εκτιμώ το ότι δαπανήσατε χρόνο για να δώσετε μια λεπτομερή εξήγηση για την επιλογή σας. Επιτρέψτε μου, ωστόσο, να μην συμφωνήσω με τα επιχειρήματα που παρουσιάσατε ως λόγους για την άρνηση αυτής της πρόσκλησης.
 
Δεν θέλω να καταλήξω να κάνουμε μια συζήτηση για την ευρωπαϊκή ιστορία του 20ού αιώνα. Αυτό έχει γίνει και θα συνεχίσει να γίνεται από ιστορικούς, δικηγόρους, κοινωνικούς και πολιτικούς επιστήμονες και φιλοσόφους από πολλές διαφορετικές χώρες. Είμαστε πολιτικοί και η δουλειά μας είναι να προστατεύουμε αξίες και αρετές. Οι αξίες μας είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα, η δημοκρατία και το κράτος δικαίου, στα οποία δεν βλέπω εναλλακτική λύση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είμαι αντίθετος σε οποιαδήποτε ιδεολογία ή οποιοδήποτε πολιτικό κίνημα που αρνείται αυτές τις αξίες ή που τα καταπατά όταν αναλαμβάνει την εξουσία. Από αυτή την άποψη δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ του ναζισμού, του φασισμού ή του κομμουνισμού. Όλες αυτές οι ιδεολογίες ισχυρίστηκαν το δικαίωμα, στο όνομα των στρεβλωμένων οραμάτων τους για το μέλλον, να καταστρέψουν ολόκληρα έθνη και κοινωνικές ομάδες και να κηρύξουν ότι άλλοι είναι ανάξιοι και ακατάλληλοι για ένα ουτοπικό μέλλον, βάσει του οποίου λαοί και ομάδες αναγκάστηκαν είτε να εκπαιδευτούν αναγκασμένοι να υποφέρουν στη μιζέρια χωρίς ελπίδα για καλύτερο μέλλον, είτε να εκδιώκονται σε ακατοίκητα εδάφη.
 
Η καταδίκη των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας πρέπει να είναι ιδιαίτερα σημαντική για εμάς ως υπουργοί δικαιοσύνης των οποίων η αποστολή είναι η τήρηση του νόμου και της δικαιοσύνης. Αυτό είναι καθήκον μας, ανεξάρτητα από τους λόγους για τους οποίους διαπράχθηκαν τα εγκλήματα αυτά και ανεξάρτητα από το ποιοι ήταν τα θύματα αυτών των εγκλημάτων. Κάθε άτομο , ανεξάρτητα από το χρώμα του δέρματος, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το επάγγελμά του ή την κοινωνικοοικονομική του κατάσταση, έχει το δικαίωμα ζει με αξιοπρέπεια στο πλαίσιο ενός δημοκρατικού κράτους βασισμένου στο κράτος δικαίου. Όλες οι δικτατορίες -είτε αυτοί είναι ναζιστικές, φασιστικές ή κομμουνιστικές - έχουν ληστέψει εκατομμύρια δικούς τους πολίτες, αλλά και πολίτες κρατών που καταστράφηκαν και υποδουλώθηκαν.
 
Η τύχη των δύο κρατών μας τον 20ό αιώνα ήταν διαφορετική. Στην Εσθονία, δεν χρειάζεται να είσαι ιστορικός για να μάθεις τι συνέβη στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής. Για παράδειγμα, το μυθιστόρημα του Λουί ντε Μπερνιέρες «Το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι» έχει μεταφραστεί στα εσθονικά και η ταινία που βασίζεται σε αυτό το βιβλίο έχει ιδωθεί από χιλιάδες συμπατριώτες μου. Ομοίως, το «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ» του Αλεξάντρ Σολζενίτσιν μεταφράστηκε στα ελληνικά λίγο μετά τη δημοσίευσή του το 1974. Μπορεί να σας ενδιαφέρει να ξέρετε ότι ο Σολζενίτσιν ολοκλήρωσε αυτό το βιβλίο στην Εσθονία κατά τη διάρκεια ενός καλοκαιριού που πέρασε ως φιλοξενούμενος στο αγρόκτημα του Άρνολντ Σούσι, τον οποίο είχε συναντήσει στο ίδιο αρχιπέλαγος για το οποίο έγραψε. Εκεί, ο Σολζενίτσιν ήταν λιγότερο ορατός στα μάτια της ΚαΓκεΜπε από ό, τι θα ήταν στη Ρωσία όπου ήταν γνωστός. Ο Άρνολντ Σούσι είχε σταλεί στο Γκουλάγκ απλώς και μόνο επειδή ήταν υπουργός στην κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Εσθονίας. Η Κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση είχε καταλάβει την Εσθονία και η ύπαρξη υπουργού της κυβέρνησης στη Δημοκρατία της Εσθονίας ήταν ένα έγκλημα στα μάτια της κομμουνιστικής μυστικής αστυνομίας. Ο υπουργός Σούσι καταδικάστηκε στο Γκουλάγκ δύο μήνες αφότου η Σοβιετική Ένωση μαζί με τους δυτικούς συμμάχους της νίκησαν τη ναζιστική Γερμανία, και θα επέστρεφε σπίτι του μόνο 15 χρόνια αργότερα. Ήταν ένας από τους τυχερούς. Δεκάδες συνάδελφοί του από όλες τις κυβερνήσεις που κυβέρνησαν τη Δημοκρατία της Εσθονίας δολοφονήθηκαν στο Γκουλάγκ ή έχασαν τη ζωή τους λόγω πείνας, ασθένειας ή απάνθρωπων συνθηκών διαβίωσης.
 
Είναι αυτονόητο ότι το βιβλίο του Σολζενίτσιν απαγορεύτηκε στην Εσθονία καθ 'όλη τη διάρκεια της σοβιετικής κατοχής.
 
Σε αντίθεση με την Ελλάδα, η Εσθονία έχει την εμπειρία να ζήσει κάτω από δυο κατοχές, κάτω από δύο ολοκληρωτικές δικτατορίες. Η Εσθονία καταλήφθηκε από τη Σοβιετική Ένωση το 1940, στη συνέχεια από τη Ναζιστική Γερμανία το 1941 και πάλι όταν συνεχίστηκε η σοβιετική κατοχή το 1944 μέχρι τον Αύγουστο του 1991. Υπό το πρίσμα της εμπειρίας της χώρας μου και του λαού μου, αμφισβητώ έντονα τον ισχυρισμό σας ότι ο κομμουνισμός και είχε θετικές πτυχές. Ενώ είναι αλήθεια ότι η Σοβιετική Ένωση διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην νίκη της Ναζιστικής Γερμανίας, ο Κόκκινος Στρατός δεν απελευθέρωσε την Ανατολική Ευρώπη, έτσι ώστε τα κράτη και οι λαοί που είχαν καταληφθεί από τους Ναζί να μπορέσουν να καθορίσουν τις δικές τους μοίρες. Αυτό δεν συνέβη στο Ανατολικό Βερολίνο, και αυτό δεν συνέβη στο Ταλίν. Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος τελείωσε το 1949. Την ίδια χρονιά το κομμουνιστικό καθεστώς απέλασε σχεδόν το 2% του πληθυσμού της Εσθονίας μόνο επειδή αρνήθηκε να ακολουθήσει το κομμουνιστικό αγροτικό πείραμα και να συμμετάσχει σε μια συνεταιριστική φάρμα. Αυτό συμπληρώνει τις δεκάδες χιλιάδες που είχαν ήδη φυλακιστεί στα στρατόπεδα φυλάκισης του Γκουλάγκ ή είχαν απελαθεί και εξοριστεί νωρίτερα. Χιλιάδες άλλοι θα ακολουθούσαν, καθπώς φυλακίστηκαν μέχρι τα μέσα του 1950.
 
Ενώ ο θάνατος του Στάλιν επέτρεπε στους περισσότερους επιζώντες να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, αυτό δεν σήμαινε ότι ο κομμουνισμός είχε γίνει ανθρώπινος. Είμαι σαράντα χρονών και έτσι ολοκλήρωσα τη βασική εκπαίδευση κάτω από τη σοβιετική κατοχή. Ξέρω για τι μιλάω. Μπορεί να σας προκαλέσει έκπληξη ότι εκείνη τη στιγμή, η ιδιωτική ιδιοκτησία - ένα από τα αυτονόητα θεμέλια της ευρωπαϊκής οικονομίας - απαγορεύτηκε στη Σοβιετική Ένωση. Και η ελεύθερη επιχείρηση ήταν ένα έγκλημα.
 
Ξέρω για τι μιλάω όταν λέω ότι δεν είναι δυνατόν να οικοδομηθεί η ελευθερία, η δημοκρατία και το κράτος δικαίου στη βάση της κομμουνιστικής ιδεολογίας. Όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό έχει επιχειρηθεί σε όλες τις ηπείρους, με εξαίρεση την Αυστραλία. Έχει επιχειρηθεί σε διάφορες αποχρώσεις του κόκκινου και κάτω από κάθε είδους εθνικιστικά συνθήματα. Κατέληξε σε όλες τις περιπτώσεις στην οικονομική καταστροφή και τη σταδιακή καταστροφή του κράτους δικαίου. Υπάρχουν όμως και χώρες και λαοί για τους οποίους ένα μάθημα περί κομμουνισμού κόστισε εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές. Αυτό δεν μπορεί να επαναληφθεί.
 
Στην ελευθερία και στη δημοκρατία, ο καθένας έχει το δικαίωμα στις θρησκευτικές και ιδεολογικές πεποιθήσεις τους, αλλά πρέπει να καταδικάσουμε όλες τις προσπάθειες ή ενέργειες που υποκινούν τους άλλους να καταστρέψουν λαούς ή κοινωνικές ομάδες ή να ανατρέψουν με τη βία ένα νόμιμο καθεστώς. Ωστόσο, όσον αφορά τα αθώα θύματα, δεν υπάρχει ανάγκη διαφοροποίησης. Δεν έχει σημασία για ένα θύμα εάν δολοφονηθεί στο όνομα ενός καλύτερου μέλλοντος για την Άρεια φυλή ή επειδή ανήκει σε μια κοινωνική τάξη που δεν έχει θέση σε μια κομμουνιστική κοινωνία. Πρέπει να θυμόμαστε όλα τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών δικτατοριών, όπως ζητά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο ψήφισμά του της 2ας Απριλίου 2009 σχετικά με την ευρωπαϊκή συνείδηση ​​και τον ολοκληρωτισμό. Αυτό το ψήφισμα χρησίμευσε ως βάση για την ανάμνηση των θυμάτων ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων την περασμένη εβδομάδα στο Ταλίν.
 
Με την παρούσα επισυνάπτω ένα αντίγραφο του ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 2ας Απριλίου 2009 σχετικά με την ευρωπαϊκή συνείδηση ​​και τον ολοκληρωτισμό...

efsyn.gr