"O Γουσέιν Μπολτ επέλεξε να φύγει... τσαλακωμένος! Επέλεξε να αποχαιρετήσει από την 3η θέση και όχι από την 1η, όπως θα έκαναν οι περισσότεροι..."...
Είναι αμέτρητες οι φορές που μου έχουν κάνει την ίδια, βαρετή και άχαρη ερώτηση «εάν είναι...
ντοπαρισμένος ο Γιουσέιν Μπολτ». Φυσικά και δεν απαντούσα, επειδή απλούστατα ούτε το ξέρω, ούτε μου αρέσει να μιλάω θεωρητικά και δίχως στοιχεία.
Αλλωστε πάντα πίστευα και πιστεύω ότι «ντοπαρισμένος είναι όποιος πιάνεται» κι όχι όποιον θεωρεί ο κόσμος! Φυσικά και δεν ζω στην κοσμάρα μου, ούτε υποκρίνομαι. Γνωρίζω πολύ καλά τι συμβαίνει και στον ελληνικό και στον παγκόσμιο αθλητισμό! Οφείλω όμως, να μιλάω και να γράφω με στοιχεία, σεβόμενος πάνω απ' όλα, κυρίως τους αθλητές και τις αθλήτριες που δεν υπέκυψαν ποτέ στην εύκολη λύση και προτίμησαν να δίνουν τον αγώνα τους μακριά από τα αναβολικά...
Συγνώμη για το μακρύ εισαγωγικό αλλά το θεώρησα απαραίτητο για τον Γιουσέιν Μπολτ. Είναι, δεν είναι ντοπαρισμένος ο Τζαμαϊκανός, πρόκειται για ένα θαύμα της φύσης, ενδεχομένως ο καλύτερος αθλητής που ανέδειξε ποτέ ο στίβος και αν θέλετε, ένας από τους καλύτερους αθλητές όλων των εποχών σε όλα τα αθλήματα, αν και σε αυτή τη σύγκριση οι διαχωριστικές γραμμές είναι δυσδιάκριτες.
Και γιατί τα λέω όλα αυτά; Επειδή ο Τζαμαϊκανός απέδειξε με τον πιο ισχυρό τρόπο στο «αντίο» του, ότι είναι άνθρωπος με τα προτερήματα και τα ελαττώματα που έχει το είδος μας. Ενας άνθρωπος με αισθήματα, με πάθη, με απίστευτες δυνάμεις, αλλά κυρίως, ένας άνθρωπος που χάνει.
Ο Μπολτ αποφάσισε να τελειώσει τον αθλητισμό, όταν ο ίδιος το ένιωθε κι όχι όταν το επέλεξαν άλλοι! Θα μπορούσε να αποχαιρετήσει πέρσι στο Ρίο, με εννέα χρυσά σε Ολυμπιακούς (που στην πορεία έγιναν 8) αλλά το κράτησε για το Λονδίνο, ένα χρόνο αργότερα. Και κράτησε το «αντίο» παρότι ήξερε ότι πλέον δεν είχε το ίδιο κίνητρο για προπόνηση, το ίδιο πάθος για δουλειά, τον ίδιο ζήλο για να ξεχωρίσει. Ο Μπολτ δεν έχασε επειδή ξαφνικά ο Γκάτλιν έγινε καλύτερος, αλλά επειδή ο ίδιος δεν ήταν τόσο τόσο καλός όσο παλιά.
Το πιο βασικό όμως, είναι ότι ο Μπολτ επέλεξε να φύγει... τσαλακωμένος! Επέλεξε να αποχαιρετήσει από την 3η θέση και όχι από την 1η, όπως θα έκαναν οι περισσότεροι - να μην πω όλοι - στη θέση του. Πηγαίνοντας στο Λονδίνο, ήξερε ότι δεν ήταν ο παλιός Μπολτ, επειδή δεν είχε κίνητρο. Και μπορεί να προσπάθησε, αλλά η απουσία σοβαρής προπόνησης όλη τη χρονιά φάνηκε. Δεν τα παράτησε, δεν επροσποιήθηκε, πήγε και έχασε!
Αυτή είναι και η μεγαλύτερη συνεισφορά του στον παγκόσμιο αθλητισμό! Δεν αποχωρεί νικητής αλλά ηττημένος. Δεν σταματά ως αήττητος, αλλά ως αθλητής που έχασε. Δεν φεύγει εν μέσω πανηγυρισμών και θριαμβολογιών, αλλά με τα φώτα στραμμένα αλλού! Φεύγει, όμως, ως άνθρωπος με προτερήματα και ελαττώματα. Σταματά το τρέξιμο, στέλνοντας μήνυμα παντού ότι στη ζωή όλα γίνονται κι ότι όσο εύκολα κερδίζεις, άλλο τόσο εύκολα χάνεις!
Ο μέχρι χθες «εξωγήινος» Μπολτ, έγινε ξαφνικά ένας σαν και εμάς. Τρωτός, ευάλωτος, γήινος, όπως όλοι οι άνθρωποι άλλωστε. Και μπορεί να «τσάκισε» όλα τα ρεκόρ, αλλά στο... τέλος της ημέρας έδειξε ότι είναι απλώς ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, που ξεχώρισε επειδή είχε τεράστιο ταλέντο το οποίο κατάφερε να αναδείξει!
Ολοκλήρωσε το μύθο του, όχι μόνο με εξωπραγματικά ρεκόρ, αλλά και με ήττες, κάτι που στα μάτια τον εξυψώνει ακόμα περισσότερο. Σε ευχαριστούμε για όλα Γιουσέιν και πλέον σε ευχαριστούμε επειδή μας θύμησες ότι και η ήττα είναι μέσα στο πρόγραμμα και μέσα στη ζωή!
Υ. Γ. Η ζωή τα έφερε έτσι ώστε από το 2008 στο Πεκίνο, να είμαι παρών σε όλες τις μεγάλες στιγμές του Γιουσέιν Μπολτ. Τελικά, τώρα που έχασε δεν κατάφερα να είμαι κοντά. Αν επέλεγα, δεν θα διάλεγα τα χρυσά στο Πεκίνο, το Λονδινο το 2012 και στο Ρίο. Θα ήθελα να ζήσω το χάλκινο του 2017...
Υ.Γ. 2 Η υπόκλιση του Γκάτλιν, επειδή δεν θέλω να τη δω ως επικοινωνιακό παιχνίδι, είναι για μένα η επιτομή του σωστού αθλητισμού!
gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου