25.8.17

Με το άγαλμα ως το δρόμο προχωρήσαμε...

Όταν ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, τερματίζει την έννοια της ύβρεως...

Είναι που είναι ταραγμένο το Τσι μου μετά απ’ την αποτυχία του Παναθηναϊκού στο Μπιλμπάο, ήρθε κι ο Σταύρος Θεοδωράκης να την τσιτώσει τη φουρτούνα. Που...
από χθες είναι με το ένα πόδι στη διαδικασία την εκλογική για ανάδειξη νέου προέδρου στη ΔΗΣΥ. Αλλά μόνο με το ένα, όχι και με τα δύο, γιατί δεν θέλει αυτός να προσχωρήσει στους άλλους θέλει οι άλλοι να προσχωρήσουν σε αυτόν. Κάτι σαν εκείνο το καραμανλικό (του παππού Καραμανλή δηλαδή) «με καλέσατε και ήρθα», για να μη φανεί τσίπης ο άνθρωπος και ζήτουλας. Αλλά άμα τον καλέσουν, δεν θα πρέπει και να τον στέψουν ύστερα; Παμπόνηρος σαν την αλεπού, ως συνήθως…

Αλλά πιο πολύ ταρακουνήθηκε το Τσι μου από τον Βόλφι τον Σόιμπλε και τα όσα ξεστόμισε τις προάλλες για τις οφειλές των Ελλήνων και των Ελληνίδων στο πρόσωπό του. Απολαύστε υπεύθυνα:

«Κάποια μέρα θα μου στήσουν μνημείο στην Ελλάδα, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για το ότι ανάγκασα τη χώρα να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις».

Σαν να πηγαίνεις στον οδοντίατρο για σφράγισμα και να σου προκύπτει απονεύρωση, ένα πράγμα. Κι όπως τον έχει πληρώσει και απομακρύνεσαι από το ιατρείο, να διαπιστώνεις ότι σου έχει κατσαβιδιάσει το λάθος δόντι! Τόσο αποτελεσματικός ήταν ο Βόλφι με την Ελλάδα, που την έβαλε στην πρίζα μόνο και μόνο για να δείξει στους Αμερικάνους ότι δεν είναι κανένας τυχαίος Γερμαναράς που πίνει μπυρόνια στα Κουνουπιδιανά. Ο άρχων της Ευρώπης είναι και ό,τι θέλει να κάνει. Και θα πει και μια κουβέντα παραπάνω βεβαίως, δικαίωμά του είναι αφού πληρώνει. Στο κάτω κάτω της γραφής η Ευρώπη είναι η πατρίδα μας, αυτό δεν λένε οι φιλελέδες; Και ποια είναι η ατμομηχανή της Ευρώπης, παρακαλώ;

Και πάλι καλά να λέμε που υπάρχουν τα μπαχαλάκια και άμα στηθεί δεν θα μακροημερεύσει το άγαλμα του Σόιμπλε. Εκτός πια κι αν του χαρίσουν ασφάλεια 24 ώρες το 24ωρο, για να μην το πειράξει κανείς. Δεν είναι δύσκολο, μερικά ευρώπουλα από κάθε πυροσβέστη να κόψουνε θα βγει το κονδύλι. Κι άσε τον παλιόκοσμο να λέει ότι οι περίφημες μεταρρυθμίσεις του Βόλφι συνοψίζονται σε τρία γράμματα και μόνο: PSI το λένε κι όλα τα παιδάκια κλαίνε. Αλλά όπως είπε κι ο γίγαντας ο Χαρδούβελης, αυτή η μεγάλη μορφή του έθνους που ξεπέρασε σε εφευρετικότητα ακόμη και τον Ντάφι Ντακ όταν έβγανε τα λεφτά του έξω, μια μέρα οι ξένοι θα θυμούνται από την Ελλάδα μόνο δύο πράγματα: Την αρχαιότητα και το PSI!

Δίκιο είχε ο τιτάνας και τώρα που το σκέφτομαι αυτό ακριβώς πρέπει να χαράξουν στο άγαλμα του Σόιμπλε, όταν στηθεί με το καλό πλάι στον Άγνωστο Στρατιώτη. Εκεί που λέει για τις μάχες τις διάφορες, που χύσανε το αίμα τους τα φανταράκια. Να βάλει και το PSI ο γλύπτης, τη μάχη τη μεγάλη που έσωσε τις τράπεζες τις γερμανικές. Άλλο τώρα αν έστειλε τα ελληνικά ταμεία στην εντατική, μαζί με τους ομολογιούχους. Χωρίς θυσίες δεν πας πουθενά, ούτε σήμερα ούτε χθες, και τέλος πάντων τι νομίζετε ότι σήμαινε εκείνο το «αέρα» που φωνάζανε στην Πίνδο οι Τσολιάδες; Για τον «αέρα» των καταστημάτων φωνάζανε, επενδυτές ήτανε κι αυτοί μέσα στα χιόνια. Επενδυτές και μεταρρυθμιστές και ονειρεύονταν ότι μια μέρα η πατρίς θα τους ανταμείψει. Με ένα άγαλμα του Υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, για να μαθαίνουν οι μικροί και να θυμούνται οι παλαιότεροι…

Χρήστος Ξανθάκης

Δεν υπάρχουν σχόλια: