Περί αρίστων...

Πολύ μελάνι και χολή χύθηκε αυτές τις μέρες από τους «άριστους» της Βουλής, τους πατρίκιους και τους ευγενείς ευπατρίδες, που...
κυβέρνησαν την πατρίδα μας για δεκαετίες…

Από κοντά και τα εξαπτέρυγα των συστημικών Μ.Μ.Ε και του κιτρινισμού, που εναγωνίως επιζητούν να αναδείξουν προβλήματα της κυβέρνησης των πληβείων, για να σκυλεύσουν απόψεις, πρόσωπα και ιδέες.

Η πενία επιχειρημάτων και πολιτικού αντίλογου στο νομοσχέδιο για την παιδεία που ψηφίστηκε στη Βουλή , εξανάγκασε  τους αριστοκράτες σε ένα φτηνό κλεφτοπόλεμο με δυσφήμιση της δημόσιας εκπαίδευσης, των Πανεπιστημίων ως άντρων εγκληματιών, με στόχο πάντα την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας με πελάτες μαθητές και φοιτητές.

Αντί να πάρουν θέση για τις διατάξεις του νομοσχεδίου που αφορούν τις διετείς σπουδές  των αποφοίτων ΕΠΑΛ στα ΤΕΙ και στα Πανεπιστήμια, την καθιέρωση της μεταλυκειακής μαθητείας σε επιχειρήσεις, το Πανεπιστημιακό άσυλο, τα μεταπτυχιακά προγράμματα  και για τους μη έχοντες, τη σταδιακή κατάργηση του σημερινού θεσμού των  Πανελλήνιων εξετάσεων και άλλα πολλά, «κόλλησαν εντέχνως» στην κλήρωση για τους σημαιοφόρους στα δημοτικά σχολεία.

Σκίζουν τα ιμάτιά τους δήθεν και υποκρίνονται ότι με αυτό τον τρόπο καταργείται η αριστεία από την Αριστερά και εξισώνεται η κοινωνία προς τα κάτω… Στην ουσία συγκρούονται δυο θεωρίες, δυο ιδεολογίες, ο νεοφιλελευθερισμός που προάγει με την αριστεία τον ατομικισμό, διατηρεί τις ταξικές αντιθέσεις και τον ανταγωνισμό μεταξύ των ανθρώπων, στοχεύοντας στην ικανοποίηση του Υπέρ Εγώ.

Και από την άλλη είναι η δημοκρατία, η αξιοκρατία και οι ίδιες ευκαιρίες για όλους, η κοινωνική αλληλεγγύη, η προσπάθεια του δημόσιου σχολείου και των δασκάλων να φτιάξουν πολίτες με προσωπικότητα, ικανούς και άξιους με αγάπη για μάθηση, έρευνα και γνώση και όχι τύποις καλούς μαθητές, υποδείγματα κάποιας… αριστοκρατίας.

Η κοινωνία μας, αλλά και η σύγχρονη οικονομία ιδιωτική ή δημόσια σήμερα στη χώρα μας , αλλά και διεθνώς, δεν μετρά  τόσο το βαθμό πτυχίου κάποιου υποψήφιου για εργασία, αλλά αν διαθέτει επιπλέον δεξιότητες και ικανότητες.

Όπως αυτογνωσία, αυτοπεποίθηση, τόλμη, ευελιξία, ενσυναίσθηση, υπομονή, επιμονή, πίστη, επικοινωνιακά χαρίσματα, υγιή φιλοδοξία, θετική σκέψη ,πλούσια συναισθηματική ζωή, αυτά  που στην επιστήμη της ψυχολογίας ονομάζουμε συναισθηματική νοημοσύνη(Emotional  Intelligence).

Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος της εκπαίδευσης και της Πολιτείας, να δημιουργεί ώριμους πολίτες, ολοκληρωμένους , χρήσιμους για την κοινωνία και όχι κυνηγούς  συλλογής αριστείων.

Τέλος όσον αφορά την προπαγάνδα και την υποκριτική στάση της αντιπολίτευσης  ότι η Αριστερά καταργεί την αριστεία για τη σημαία, μάλλον πάλι κάνουν λάθος πολιτικές κινήσεις και παραβιάζουν ανοιχτές θύρες…

Η Αριστερά σε αντίθεση με κάποιους άλλους, κράτησε σε δύσκολες εποχές και πέτρινα χρόνια ψηλά τη σημαία της Λευτεριάς  και του αγώνα ενάντια στους κατακτητές. Κράτησε ψηλά τη σημαία για Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, Ειρήνη  και για την ίδια την Παιδεία διαχρονικά.

Ας  σταματήσουν λοιπόν  oι «άριστοι» την πατριδοκαπηλία με τη σημαία,  που αποτελεί σύμβολο του Έθνους για όλους τους Έλληνες και όχι χορηγία αριστείας  για μαθητές που παρελαύνουν ακόμα,  σε Μεταξικά κατάλοιπα, τα μοναδικά στην Ευρώπη...

Ανδρέας Πιλάλης, Συντονιστής δημοτικής παράταξης «Ενεργοί Πολίτες Περιστερίου», avgi.gr