Η Θεσσαλονίκη φέρει ειδικό φορτίο στην πολιτική αντιπαράθεση. Το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» χρησιμοποιείται συχνά από...την αντιπολίτευση προκειμένου να οικοδομήσει τη ρητορεία της περί «ψεμάτων Τσίπρα». Οι συνθήκες όμως έχουν αλλάξει ραγδαία από τον Σεπτέμβριο του 2014.
Μέσα σε τρία χρόνια μεσολάβησαν η πρώτη εκλογική νίκη αριστερού κόμματος στην Ελλάδα, μια επίπονη διαπραγμάτευση που κατέληξε στον επώδυνο συμβιβασμό του τρίτου Μνημονίου, μια ακόμα εκλογική νίκη για τον διασπασμένο ΣΥΡΙΖΑ με πρόγραμμα λιτότητας, επιτυχίες στα δημόσια έσοδα, επιμέρους αλλά κρίσιμες μεταρρυθμίσεις στα δικαιώματα, νέοι και επαναλαμβανόμενοι εκβιασμοί από τους δανειστές.
Η έλλειψη εναλλακτικής και πειστικής στρατηγικής για την οικονομία έχει οδηγήσει την αντιπολίτευση σε συντηρητική αναδίπλωση. Η Ν.Δ. και οι συνοδοιπόροι της επενδύουν σε έναν πόλεμο «χαρακωμάτων» γεμάτο μικροπρέπεια και ιστορικό αναθεωρητισμό (χαρακτηριστική η απαράδεκτη αντικομμουνιστική επίθεση των τελευταίων ημερών), θυμίζοντας τις πιο μελανές σελίδες της συντηρητικής παράταξης.
Ο Σεπτέμβριος του 2017 συμπίπτει με την κάλυψη της μισής κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ, όπως τουλάχιστον αυτή προβλέπεται από το Σύνταγμα. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει μπροστά του έναν μήνα γεμάτο υποχρεώσεις, εξελίξεις και ευκαιρίες. Σταχυολογούμε: πρώτα βήματα για την τρίτη αξιολόγηση, κατάρτιση του προϋπολογισμού, άφιξη Μακρόν και Τζεντιλόνι, ψήφιση νομοσχεδίων, προσπάθεια για τόνωση της ανάπτυξης. Οι πρώτες τριάντα ημέρες του φθινοπώρου ενδέχεται να είναι οι πιο κρίσιμες από την έναρξη της δεύτερης κυβερνητικής θητείας του Αλέξη Τσίπρα.
Οι δυσκολίες όμως δεν αφορούν κυρίως το σκέλος της διαχείρισης της υπάρχουσας δύσκολης οικονομικής κατάστασης. Η κυβέρνηση καλείται να συνεχίσει με περισσότερη ενάργεια την εφαρμογή ενός προγράμματος παράλληλων παρεμβάσεων-δράσεων. Πρόκειται για αναγκαιότητα ζωτικής σημασίας για την πολιτική επιβίωσης της κυβέρνησης και της Αριστεράς.
Κυρίως επειδή οι δράσεις αυτές θα αποτελέσουν την πιο τρανταχτή απόδειξη ότι η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ δίνουν μάχες υπέρ των ασθενέστερων στρωμάτων, πως έχουν τη δυνατότητα να ελιχθούν στο άγριο τοπίο της ευρωζώνης της λιτότητας. Θα επιβεβαιώσουν την αρχή της χρηστής άσκησης της διακυβέρνησης και θα παράξουν ένα παράδειγμα για τη στέρεη ανάταξη της οικονομίας, που δεν θα εδράζεται σε αποσπασματικές «ενέσεις» ανάπτυξης, αλλά θα εντάσσεται σε έναν μακροχρόνιο σχεδιασμό στήριξης των μικρομεσαίων...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου