Με δύο φωτογραφίες τους και μερικά...
λόγια.
Τι έγραψε στο Facebook: "ΜΕΜΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΝΩ
Φίλε,
Σε βλέπω στην παραλία, να περιμένεις τη βάρκα για την Άλλη Όχθη. Σε βλέπω ανυπόμονο, όπως σε γνώρισα, το καλοκαίρι του ’89 - και όλα τα χρόνια που ακολούθησαν, έτσι ανυπόμονος και βιαστικός ήσουν. Επειδή είχες τόσα πολλά όνειρα που, χωρίς βιασύνη και ταχύτητα, δεν θα μπορούσες να τους δώσεις υπόσταση.
Καθώς περιμένεις τη βάρκα (που δεν είναι γρήγορη, σαν το σκάφος σου ή το ιδιωτικό σου τζετ,) αν κοιτάς λίγο πίσω και μας βλέπεις, θα κρυφογελάς πονηρά στο κύμα της πολιτικάντικης υποκρισίας και δήθεν θλίψης, πολύ ρηχό για να καλύψει το κενό που αφήνεις.
Πριν όμως φύγεις για την Άλλη Όχθη, όσο ακόμη πλανιέσαι ανάμεσά μας, ήθελα να σου πω «ευχαριστώ» και, ρε συ, να σου θυμίσω όλα τα όμορφα που περάσαμε μαζί.
Ευχαριστώ που άσκησες ανελέητη πίεση για να με γυρίσεις στην τηλεόραση, αλλιώς δεν θα είχαμε φτιάξει τον Antenna Television.
Από όλα όσα έκανα στη ζωή μου, το «μαγαζί» (όπως το 'λεγες) που φτιάξαμε, θα είναι πάντα τρυφερό κομμάτι της ύπαρξής μου, γεμάτο από καλές αναμνήσεις μια που οι κακές σβήνουν γρήγορα, όπως και η ίδια η κακία. Η επιμονή σου να βγάλουμε κανάλι στον αέρα πριν το τέλος του ’89 άλλαξε την ιστορία αυτής της χώρας.
Ελπίζω η ιστορία αυτή να αποτιμήσει σωστά την ύπαρξη ενός καναλιού που δεν έγινε για να πάρεις δημόσια έργα, ούτε να συγκαλύψεις παρανομίες ή να ανεβοκατεβάσεις κυβερνήσεις.
Ο ΑΝΤ1 ήταν πάντα η καψούρα σου, αυτή που σ’ έκανε να μένεις στο γραφείο μέχρι τις έξι το πρωί, αυτό το πάθος που είχες ακόμη και στο εξοργιστικό σου micromanagement – από τα σκουλαρίκια της Νανάς, μέχρι τη γραβάτα του Τέρενς.
Ήταν η εποχή δημιουργικού πυρετού και τη ζήσαμε έντονα, οργασμικά και αποτελεσματικά, χάρη σε 'σένα, τον τσαμπουκά σου και το ταλέντο να ξοδεύεις, καμιά φορά ασυλλόγιστα, για να γίνει το κανάλι «νούμερο ένα», όπως έλεγε και το πρώτο μας σλόγκαν – και έτσι, επειδή το πίστεψες, έγινε.
Εσύ παιδί μου δεν ήσουν καναλάρχης, ήσουν εραστής της τηλεόρασης.
Να 'σαι σίγουρος ότι ο ΑΝΤ1 που αφήνεις πίσω, δεν θα είναι ποτέ ο δικός σου ΑΝΤ1. Είναι πια σκέτη επιχείρηση, χωρίς συναισθηματική φόρτιση, χωρίς πάθη, χωρίς έρωτες, χωρίς μίση, χωρίς έμπνευση. O tempora, o mores.
Παρηγοριέμαι όμως στη σκέψη ότι στη νέα σου υπόσταση, στην Άλλη Όχθη, με το που θα φτάσεις, θα βάλεις μπροστά να φτιάξεις κανάλι. Ο Φώσκολος θα γράψει, ο Γεωργιάδης θα σκηνοθετήσει, η Αλίκη θα πει στην Τζένη να παίξουν μαζί, στον Κούρκουλο θα δώσεις τη δική του σειρά, θα 'χεις και ένα σωρό ταλεντάρες από τη Βλαχοπούλου μέχρι τον Κωνσταντάρα, που θα σε περιμένουν ante portas.
Άντε ρε συ, στο καλό. Το «Κυριακού» μπορεί να πάψει να είναι συνώνυμο της τηλεόρασης. Το «Μίνως» ποτέ!
Αυτό, το τελευταίο μου σημείωμα, δεν το στέλνω με fax, όπως έκανα πάντα. Το στέλνω με σκέψη και αγάπη.
Νίκος
Y.Γ. Μην πληρώσεις τον βαρκάρη, πριν σε πάει στον τελικό σου προορισμό. Όπως λέει και το τραγούδι: "don't pay the ferryman until he gets you to the other side...""
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου