Από το λογότυπο του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τη σημαία του GayPride ή τον πρόσφατο «πασοκότυπο» της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, η πολυχρωμία φαίνεται εκ πρώτης όψεως ό,τι επιχειρεί να συμβολίσει την...
πολυσυλλεκτικότητα, την ανοχή στη διαφορετικότητα, τη «συμμαχία», τη συνεργασία και διάφορα ανάλογα πολιτικά στερεότυπα «αποδοχής του διαφορετικού», της«συσπείρωσης» και της «ενότητας».
Είναι όμως έτσι ή μήπως αυτή ακριβώς η πολυχρωμία σημαίνει τελικά μη-χρώμα; Δηλαδή «Διαφάνεια» για να παραπέμψω και σε προηγούμενο άρθρο. Μήπως πρόκειται για την πολιτική του κανενός-χρώματος, την άχρωμη πολιτική, την μεταπολιτική; Μήπως πρόκειται για την απολιτικοποίηση, με τον ίδιο τρόπο που εικαστικά η ανάμιξη αντίθετων χρωμάτων καταλήγει στο λευκό, δηλαδή στο μη-χρώμα;..
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Αντώνη Ανδρουλιδάκη, πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου