Ψευδαισθήσεις και πραγματικότητα...

Τα επικοινωνιακά οφέλη της (πετυχημένης) τσάρκας που επιχείρησε η κυβέρνηση στις αγορές εξατμίζονται με ασύλληπτη ταχύτητα στο καμίνι της καυτής πραγματικότητας. Άλλωστε, τα...
εκατοστά κέρδους στο επιτόκιο και τα 3 δισεκατομμύρια που προσφέρανε οι αγορές είναι σταγόνα στον ωκεανό των χρόνιων οικονομικών προβλημάτων της χώρας.

Πολύ περισσότερο, αυτές οι μακροοικονομικές διαδικασίες είναι… ασύλληπτες και εντελώς αδιάφορες για τον κοινό νου του αβάσταχτα φορτωμένου φορολογούμενου - υποζυγίου, που «ανάκαμψη» ακούει αλλά ανάκαμψη και διέξοδο δεν βλέπει.

Η πραγματικότητα λοιπόν επιβάλλει την ατζέντα, παρά την όποια διάθεση, επιθυμία και επιδίωξη της κυβέρνησης να σταθεί στην «επιτυχία» της στιγμής. Και αυτή η πραγματικότητα στο πολιτικό επίπεδο συντίθεται από:
 Τη ζοφερή κατάσταση που δημιουργεί η αντιπαράθεση στον χώρο της Δικαιοσύνης, υπονομεύοντας την όποια αξιοπιστία έχει εναπομείνει στο πολιτικό σύστημα και στην ίδια τη Δικαιοσύνη ως θεσμό.
Τη βιαστική «να έρθει στα πράγματα» Νέα Δημοκρατία η οποία, προκειμένου να πετύχει τον στόχο της, είναι διατεθειμένη να αγκαλιάσει και να αξιοποιήσει ακόμη και τον Γιάνη Βαρουφάκη, τον οποίο μέχρι πρόσφατα χαρακτήριζε επικίνδυνο και αναξιόπιστο.
 Την επιμελή και μεθοδική προσπάθεια για τη Συνταγματική Αναθεώρηση, προκειμένου ο υπέρτατος νόμος του κράτους κάποια στιγμή να «νομιμοποιήσει» τους εκατοντάδες νόμους που έχει ψηφίσει η Βουλή ως μνημονιακές υποχρεώσεις, συντονίζοντας το νομικό περιβάλλον της χώρας με την πραγματικότητα που έχουν επιβάλει σε κάθε τομέα της οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής ζωής οι δανειστές.

Επίμονη η πραγματικότητα

Στη σφαίρα της (πραγματικής) οικονομίας, οι όποιες θετικές παρενέργειες προκληθούν από την έξοδο στις αγορές θα είναι ανεπαίσθητες στον τρέχοντα πολιτικό χρόνο. Σ’ αυτόν τον τρέχοντα χρόνο τίποτε δεν μπορεί να αντισταθμίσει τη δυσαρέσκεια των πολιτών οι οποίοι δεν έχουν την πολυτέλεια να σκεφτούν «οικονομικά μακροπρόθεσμα» καθώς, επί του παρόντος και μεσοπρόθεσμα, τους κυνηγά ανηλεώς ο «ανεξάρτητος» φοροεισπρακτικός μηχανισμός ο οποίος φροντίζει να εξασφαλιστούν τα θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα που έμμεσα καταλήγουν στα σεντούκια των δανειστών.

Όσο για τις ψευδαισθήσεις που θα μπορούσαν ίσως να καλλιεργηθούν για το νέο περιβάλλον στην οικονομία και τις ελπίδες του κόσμου για κάποια λίγη ανακούφιση από την έξοδο στις αγορές, επιφανείς εκπρόσωποι των δανειστών έσπευσαν να μας προσγειώσουν στην πραγματικότητα λέγοντας πάνω κάτω «καλά τα πάτε, μπορείτε καλύτερα, περιμένουν ακόμη περισσότερα από εσάς»...