Στα άμορφα δημοσιονομικά τοπία...

Εκανε καλά που βγήκε στις αγορές; Επιτυχής ή όχι η έξοδος; Και σε πιο σύνθετη μορφή: Υπάρχουν στην εθνική οικονομία βάσεις για διαρκή και διατηρήσιμη πρόσβαση στις αγορές χρήματος; Αλλά...
και, γιατί τα θέλουμε τα δάνεια;

Σε πολιτικό habitus κυριαρχούμενο από αυτονομημένα οικονομικά συμφέροντα που υπερκαθορίζουν τις προτεραιότητες των επιλογών στην Ε.Ε., αν μη τι άλλο, οποιαδήποτε απάντηση κινδυνεύει να αυτοδιαψευσθεί∙ να είναι εσφαλμένη –ίσως και διχαστική· ακόμα κι αν ο πυρήνας της είναι σωστός. Το ίδιο ισχύει και για τις εθνικές πολιτικές.

Ας αποσαφηνίσουμε εδώ ότι τα περισσότερα από τα παραπάνω σχετικά ερωτήματα πάσχουν ως προς την ουσία τους. Αλλά, ακόμα κι αν δραπετεύσουμε από τον σχετικισμό υπέρ του πραγματισμού, ας αναγνωρίσουμε ότι δεν υπάρχουν μονοσήμαντες απαντήσεις∙ ειδικά όταν τα ερωτήματα γίνονται σε άμορφα δημοσιονομικά τοπία.

Τι εννοώ; Οτι η ενιαία αγορά και το κοινό νόμισμα δεν συνοδεύτηκαν από ενιαία δημοσιονομική πολιτική. Οι εθνικές πολιτικές πήραν προϋπολογισμούς, φορολογία και το δημόσιο χρέος∙ πολιτικές που βρίσκονταν στον πυρήνα της κυριαρχίας την οποία οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών (οι πολιτικοί) δεν ήθελαν να θυσιάσουν...

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του θανάση Βασιλείου, πατήστε εδώ