10.5.17

Δημοκρατία του like και unlike;...

Η ήττα της Λεπέν προφανώς προκαλεί ανακούφιση. Τόσο στους δημοκράτες όσο και σε εκείνους οι οποίοι ακόμα και...
τώρα μιλάνε για ακροδεξιό και αριστερό λαϊκισμό ταυτίζοντας τον Μελανσόν και τον Τσίπρα -αυτό είναι που τους καίει- με τους φασίστες.

Στον αντίποδα της ήττας της Λεπέν -που ευτυχώς ήταν μεγαλύτερη απ' όσο προέβλεπαν οι δημοσκοπήσεις- έχουμε την επικράτηση του Μακρόν και -καλό είναι να μην το ξεχνάμε- την τεράστια αποχή ενός τμήματος της γαλλικής κοινωνίας. Όμως, οι φυλές του εγχώριου εκσυγχρονισμού, ακραιφνώς νεοφιλελεύθεροι, δεξιοί φιλελεύθεροι, σοσιαλφιλελεύθεροι, δεν θέλουν να δουν ολόκληρο το κάδρο, σπεύδουν δε να πανηγυρίσουν ταυτίζοντας τον Μακρόν με τη δημοκρατία χωρίς καν να επικαλούνται τη νέα ισορροπία στην Ευρώπη που μπορεί να φέρει ο νέος Γάλλος πρόεδρος έναντι του Βερολίνου. Μια ισορροπία πάνω στην οποία μπορεί ευκολότερα να αναπτυχθεί το πολιτικό αίτημα της σοσιαλδημοκρατίας, κατά πώς δείχνει να πιστεύει ο Γκάμπριελ, ή και της ευρωπαϊκής Αριστεράς, η οποία προφανώς μπορεί να κινηθεί πιο άνετα αν υποχωρήσει η γραμμή ακραίας λιτότητας που ευαγγελίζεται ο Σόιμπλε.

Όμως, οι εγχώριοι εκσυγχρονιστές -στους οποίους ταιριάζει απόλυτα ο χαρακτηρισμός του Simos Tisdall του «Guardian»: «αυτοχρισθέντες κληρονόμοι του Διαφωτισμού»- δεν χαίρονται γι' αυτό, αλλά για το ακριβώς ανάποδο: για την αναμόρφωση του εργατικού κώδικα, και μάλιστα με διατάγματα, που έχει υποσχεθεί ο νέος Γάλλος Πρόεδρος, για τη διευκόλυνση των επιχειρήσεων και -ύστατο, αλλά όχι τελευταίο γι' αυτούς- για την αποκαθήλωση του παραδοσιακού πολιτικού συστήματος και της διάκρισης Αριστεράς - Δεξιάς.

Η εκλογή ενός Προέδρου χωρίς κόμμα και με ταυτόχρονη υποχώρηση των παραδοσιακών σχηματισμών τόσο της Δεξιάς όσο και της Σοσιαλδημοκρατίας πανηγυρίστηκε έντονα από όλους όσοι στηρίζουν χρόνια τώρα τις πιο σκληρές «μεταρρυθμίσεις» του ΔΝΤ και ονειρεύονται «κινήσεις (φωτισμένων) πολιτών» -πατρικίων του πνεύματος, υπαινίσσονται- που απαξιώνοντας τους «λαϊκιστές της Αριστεράς» -διότι αυτοί είναι οι αντίπαλοί τους- θα καταφέρουν να αποσπάσουν τα ποσοστά που χρειάζονται για να κυριαρχήσουν σε ένα πολιτικό σύστημα που θα κινείται στον αστερισμό των τεχνοκρατών, των ανεξάρτητων αρχών, της όλο και μικρότερης λογοδοσίας σε αντιπροσωπευτικά σώματα.

Η έχθρα απέναντι στην ίδια την έννοια του κόμματος, που προφανώς πρέπει να γίνει δημοκρατικότερη και λειτουργικότερη, ενώνει όλους εκείνους που θέλουν να αντικαταστήσουν τη συλλογική λειτουργία, τη συλλογική διαβούλευση, τη συλλογική λήψη αποφάσεων και τη λογοδοσία σε συλλογικά όργανα, την ίδια την έννοια της συλλογικότητας και συντροφικότητας, με διά βοής διαδικασίες, με εκλογές από τη βάση μια κι έξω, με μια δημοσκοπικού τύπου δημοκρατία βασισμένη στη λογική του Facebook: like, unlike...


left.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: