Μόνο σαν ευφημισμός θα μπορούσε να θεωρηθεί η «κοινωνική προσφορά» της τηλεόρασης στον ελληνικό λαό στις μέρες μας. Στόχος, δυστυχώς, όλων των...
τηλεοπτικών μέσων της χώρας -με μοναδική ίσως εξαίρεση τα δημόσια κανάλια- είναι, όπως φαίνεται από την ευτέλεια των εκπεμπομένων προγραμμάτων, μόνο το οικονομικό και το κομματικό κέρδος, που είναι ανάλογο του ύψους της τηλεθέασης και της ποσότητας των διαφημίσεων.
Οι περισσότερες εκπομπές της ιδιωτικής τηλεόρασης υποτιμούν τη νοημοσύνη του τηλεθεατή, με προγράμματα επικαιρότητας που διανθίζονται με κάθε λογής κομματικό αλλά και δακρύβρεχτο κοινωνικό κουτσομπολιό, «πρωινάδικα» πλαισιωμένα από φθηνά σήριαλ, προγράμματα μαγειρικής και τηλεπαιχνίδια, με κορυφαίο το "Survivοr", την άθλια τηλεοπτική αρένα όπου η ταλαιπωρία, οι ίντριγκες και ο φθηνός ανταγωνισμός των σύγχρονων μονομάχων κάνουν πιο πιπεράτη την ανούσια μέρα του ταλαίπωρου νεοέλληνα. O τηλεθεατής ξαπλώνει κουρασμένος στον καναπέ και παρακολουθεί παθητικά την οθόνη, η οποία πήρε τη θέση που κάποτε είχε το μπαλκόνι και η γειτονιά, παρακολουθώντας την εκπομπή που θα τον κάνει, ίσως, να ξεχάσει για λίγο τα προβλήματα της καθημερινότητας.
Η ιδιωτική τηλεόραση προσφέρει δυστυχώς ό,τι είναι πιο φθηνό και εύκολα αφομοιώσιμο, υποτίθεται ότι διασκεδάζει τον τηλεθεατή και σιγά-σιγά τον μεταλλάσσει σε άβουλο και απαθές υποκείμενο, με ελαστικό ηθικό υπόβαθρο. Όλα αυτά είναι τα τυπικά ψυχολογικά χαρακτηριστικά που οδηγούν νομοτελειακά σε έναν κοινωνικό απομονωτισμό. Δυστυχώς, ο ρόλος της τηλεόρασης σήμερα είναι να αποκοιμίζει και να οδηγεί μακροπρόθεσμα σε μια παθητικότητα και ανοχή στις κάθε λογής αθλιότητες που συμβαίνουν στις μέρες μας. Στην ουσία, το μόνο που κάνει είναι να αλλοτριώνει και να απομονώνει με τέτοιον τρόπο τον τηλεθεατή ώστε αυτός, μακροπρόθεσμα, να ευθυγραμμίζεται απόλυτα με τη βούληση και τις επιταγές του συστήματος.
Όμως η τηλεόραση, εκτός από τη φθηνή διασκέδαση και τις κομματικά χρωματισμένες «ειδήσεις» προς όφελος των καναλαρχών, θα μπορούσε, αν η Πολιτεία, για χάρη της ευημερίας του λαού το αποφασίσει, να προσφέρει γνώσεις, αλλά και παραδείγματα ήθους και δημιουργικότητας. Θα μπορούσε να γίνει ο πυλώνας που θα βοηθήσει στην άνοδο του πολιτικού, του πολιτιστικού, του τεχνικού και του επιστημονικού επιπέδου της ελληνικής κοινωνίας.
Η ενασχόληση με την τηλεόραση δεν θα έπρεπε να είναι απλά ένα επάγγελμα, αλλά ένα λειτούργημα από επιλεγμένους και δημιουργικούς ανθρώπους, που θα παρουσιάζουν μέσω της οθόνης, εκτός από τα απαραίτητα ψυχαγωγικά προγράμματα και όλες εκείνες τις γνώσεις, τις ιδέες και τα παραδείγματα που μπορούν να εμπνεύσουν και να ενεργοποιήσουν την εν υπνώσει ευρισκόμενη ελληνική δημιουργικότητα και παραγωγικότητα.
Εάν η ελληνική τηλεόραση, με τη συστηματική επέμβαση της Πολιτείας, μπορέσει να παίξει έναν πραγματικά λειτουργικό ρόλο στην κοινωνία, θα γίνει ο βασικότερος πυλώνας, ο καταλύτης για τη διάχυση πνεύματος δημιουργίας που θα συμβάλλει αποφασιστικά στην πολιτιστική πρόοδο και την τόσο επιζητούμενη για τη σωτηρία μας ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας μας...
Γιώργος Θ. Μιχαήλ (Η Αυγή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου