Κάπου εκεί βρίσκεται ο Μπάμπης. Μεταξύ «Άξιον εστί» και - θεέ μου, τι ιεροσυλία! – ΔΝΤ. Μόνο με το Ταμείο υπάρχει σοβαρότης και εξασφάλιση μιας σταθερής πορείας της Οικονομίας. Έχουμε…
πολύ δρόμο μπροστά μας και πολύ δουλειά.
Ο Μπάμπης είπε, πως με τους ίδιους όρους, όπως βλέπει, ξεσκονίζοντας τα κιτάπια του, θα μπορούσε να είχε κλείσει η συμφωνία, πέντε μήνες νωρίτερα, τον Δεκέμβριο.
Αλλά, φαίνεται πως το... ελατήριο του Τσίπρα, κάτι έχει πάθει και δεν εκτινάσσεται σωστά.
Τα ελατήρια του Μπάμπη, όμως, είναι προφανή.
Την πάσα του την έκανε η Σία:
- Το ήπιε το πικρό ποτήρι τελικά η κυβέρνηση, Μπάμπη. Τι θα συμβεί τώρα, επιστρέφουμε στην σταθερότητα, στον ενάρετο δρόμο;
Μπάμπής: Αυτό θα είχε συμβεί αν είχαμε συμφωνία τον Δεκέμβρη. Και δεν καταλαβαίνω γιατί καθυστερήσαμε. Κοιτάζω και ξανακοιτάζω το τι συμφωνήθηκε τώρα και βλέπω ακριβώς τα ίδια σημεία.
Για το μόνο που μπορεί να πανηγυρίζει ο κ. Τσίπρας έχει να κάνει με κάποια κομματικά κόλπα, τα οποία εμένα με αφήνουν παγερά αδιάφορο.
Σία: Ναι αλλά έφερε και τα αντίμετρα, θα σου πει.
Μπάμπης: Τα αντίμετρα; Ποια αντίμετρα; Ακόμη κι αυτά θα έπρεπε να εφαρμοστούν πριν φτάσουμε στο 3,5% και όχι μετά, γιατί τα περισσότερα απ’ αυτά είναι απαραίτητα.
Οι προϋποθέσεις για την σταθερότητα που ανέφερες είναι η συμμετοχή του ΔΝΤ, που θα σημαίνει μια σφραγίδα εμπιστοσύνης και το μεσοπρόθεσμο, το οποίο αντικαθιστά το μνημόνιο αλλά περιέχει το ίδιο δεσμευτικά μέτρα. Και τελικά, το κράτος, θα καθίσει σε ένα ατελείωτο βουνό από φόρους.
Άρα, είμαστε ακόμα πολύ μακριά, για να επανέλθει η οικονομία στα φυσιολογικά της.
Το ελατήριο του κ. Τσίπρα, πως το λέγαμε, έχει πάθει μια κάποια εμπλοκή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου