Όταν ο Ιβάν Σαββίδης ανοίγει τον ασκό του Αιόλου...
Τα «καλά» και τα «άσχημα» του τετάρτου Μνημονίου τα ξέρουμε ήδη, μην κάθομαι τώρα να τα ξαναγράφω εγώ. Ούτως ή άλλως θα...
ισχύσουν από το 2019 και σ’ αυτή τη χώρα δυο χρόνια είναι ολόκληρος αιώνας. Άσε που μπορεί να ξυπνήσει στραβά ένα πρωί ο σουλτάνος Ερντογάν και να ορεχτεί ένα ελληνικό νησί για μπρέκφαστ. Πράγμα το οποίον μας σώζει και λίγο τη γουνίτσα, σε σχέση τουλάχιστον με τους Ευρωπαίους «φίλους και συμμάχους» μας. Διότι να μας πατάνε στο λαιμό το γουστάρουν, αλλά περαιτέρω αποσταθεροποίηση στην περιοχή δεν μπορούν να την αντέξουν με τίποτα.
Όπως δεν μπορεί να αντέξει ούτε σταγόνα αποσταθεροποίησης («εσωστρέφειας» στην κομματική γλώσσα) η Νέα Δημοκρατία. Με την κυβέρνηση να διασφαλίζει δυο χρόνια σχετικής ησυχίας προς τα «έξω» και να κοιτάει προς τα μπροστά πλέον, η αξιωματική αντιπολίτευση είναι για να συγκροτεί συμμαχίες όχι για να ανοίγει μέτωπα. Όχι για να τσακώνεται και να συγκρούεται και να καυγαδίζει και μάλιστα με ανθρώπους που τυπικά είναι οι φυσικοί της σύμμαχοι. Κάτι σαν τον Ιβάν Σαββίδη δηλαδή, που δεν είναι κανένας καθηγητής Πανεπιστημίου ή καμιά μέτζο σοπράνο, είναι πολυεκατομμυριούχος μπίζνεσμαν και σκληροπυρηνικός δεξιός στις απόψεις του.
Θυμίζω δηλώσεις του πέρυσι τέτοια εποχή, για να μην ξεχνιόμαστε. Απολαύστε υπεύθυνα:
«Πρέπει να περιοριστεί νομοθετικά ο αριθμός των ημερών, που μπορούν να κηρυχθούν απεργίες και οι ημερομηνίες των απεργιών πρέπει να συμφωνούνται. Πρέπει να κατανοούμε ότι στην κοινωνία υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί. Αν είσαστε κατά των επενδύσεων, να στραφείτε στον Καρλ Μαρξ και όχι σε εμάς».
Να τ’ ακούει ο Σκουρλέτης δηλαδή και να του ασπρίζει το μαλλί! Κι όμως αυτόν τον άνθρωπο, κατάφεραν στη Νέα Δημοκρατία να τον στρέψουν εναντίον τους. Διότι την απαλλαγή από τα πρόστιμα της ΣΕΚΑΠ που του είχαν κάποτε υποσχεθεί, αποφάσισαν να την χρησιμοποιήσουν ως όπλο κόντρα στην κυβέρνηση. Για αντιπολίτευση της συμφοράς και της τετάρτης κατηγορίας. Και ποιος είδε ύστερα τον Ιβάν και δεν τον φοβήθηκε…
Σε μια έκρηξη συναισθημάτων και αποφθεγμάτων, που από την πλευρά τη δική της είχε μια ατσάλινη λογική. Λεφτά φέρνει στην Ελλάδα ο τύπος, ένα μακροπρόθεσμο επενδυτικό προφίλ χτίζει και το μόνο που δεν διαπραγματεύεται είναι η αιχμαλωσία του. Να τον έχει όμηρο, σαν να λέμε, η κάθε κυβέρνηση και να τον αναγκάζει να παίζει μπαλίτσα όπως και όποτε γουστάρει. Έχει που έχει τον Πούτιν στο κεφάλι του (θυμίζω ότι οι εταιρείες του Σαββίδη προμηθεύουν κατ’ αποκλειστικότητα με τσιγάρα τον ρώσικο στρατό), να έχει και τον κάθε υπουργό, τον κάθε βουλευτή, τον κάθε πολιτευτή εξ Ελλάδος; Δεν νομίζω φίλε!
Φάνηκε αυτό όταν πλήρωσε τα χρέη του ΠΑΟΚ προς το Δημόσιο ο Σαββίδης κι έσπευσε να ευχαριστήσει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ γιατί του εξηγήθηκε καθαρά και δεν τον κορόιδευε. Αυτός ήταν ο πόνος του βεβαίως, όχι ένα μύριο πάνω μισό μύριο κάτω. Τα έδωσε, ξεμπέρδεψε και μπορεί τώρα να κάνει κουμάντο στον ΠΑΟΚ δίχως επιτρόπους. Και να δίνει γραμμή στη Βόρεια Ελλάδα, παραδοσιακό πεδίο παρέμβασης της Νέας Δημοκρατίας τα τελευταία σαράντα χρόνια. Λυπούμαι που το λέω, αλλά ο μόνος που κατάλαβε τη ζημιά ήταν ο Άδωνις Γεωργιάδης που έσπευσε να δηλώσει στο «Ράδιο Θεσσαλονίκη»:
«Ο κύριος Σαββίδης ήταν και είναι ευπρόσδεκτος, ως ένας άνθρωπος που θέλει να επενδύσει εκατομμύρια στη χώρα. Η ΝΔ δεν έχει κανένα πρόβλημα με τον Ιβάν Σαββίδη είναι ψευδές αυτό».
Καθότι όταν μιλάει το χρήμα, όποιος έχει μυαλό κάθεται και ακούει. Όποιος δεν έχει πουλάει μαγκιά και αναρωτιέται ύστερα γιατί δεν βρήκε την ψήφο του στην κάλπη.
Χρηστος Ξανθάκης
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου