Αν η Θεσσαλονίκη χρειάζεται έναν δυνατό ΠΑΟΚ που πατάει στα πόδια του και δεν αιθεροβατεί, η Αθήνα τον χρειάζεται διπλά. Έναν ΠΑΟΚ που...
θα τραβήξει το ελληνικό ποδόσφαιρο μπροστά, θα το κάνει ισορροπημένο και θα περιορίσει τον υδροκεφαλισμό του.
Ο ΠΑΟΚ που αναδύεται είναι μια ελπίδα. Αρκεί να κυριαρχήσει σωστά. Χωρίς αντιγραφές αρρωστημένων προτύπων στις μεθοδεύσεις, στην επικοινωνία, στη ρητορική, στη μεγαλοστομία. Και, ακόμα, χωρίς τα σημάδια αλαζονείας
που έδειξε με την τωρινή επιτυχία του. Μια αλαζονεία που χαρακτηρίζει ένα μεγάλο φάσμα ανθρώπων: από τον αρχηγό έως τους οπαδούς και από τους παράγοντες έως τον θεσσαλονικιώτικο Τύπο. Ο οποίος γίνεται σταυροφόρος της ΠΑΟΚοφροσύνης και μιλάει για «πανικό της Αθήνας», για «τα κέντρα εξουσίας της πρωτεύουσας», για τον «πόλεμο που άρχισαν στον ΠΑΟΚ», για τη «λύσσα των Αθηναίων», για τον «τρόμο στο άκουσμα του ονόματός του».
Και όλα αυτά με εμμονή σε προαιώνιες αγκυλώσεις για το «αθηνοκεντρικό ποδόσφαιρο». Αγκυλώσεις που δηλητηριάζουν τη σκέψη και ταλαιπωρούν χρόνια τον βορειοελλαδίτικο αθλητισμό. Πρόκειται για κακοφορμισμένες αντιλήψεις πάνω στις οποίες επένδυσε ο Ιβάν Σαββίδης, που έφτασε στο σημείο να δηλώνει ότι «ονειρεύομαι τη διάλυση του αθηναϊκού ποδοσφαίρου». Έτσι οραματίζεται τη γιγάντωση του ΠΑΟΚ. Με μια διαλυμένη Αθήνα!
Αλλά η Αθήνα και ο Πειραιάς δεν είναι ένας μονοκύτταρος οργανισμός. Είναι πολλές διαφορετικές οντότητες, με χωριστά συμφέροντα. Η Αθήνα είναι μεμονωμένες δυνάμεις οι οποίες κάποιες φορές, κάποιες χρονιές, κατασπάραξαν η μία την άλλη και όχι αποκλειστικά τη Θεσσαλονίκη. Και δεν μιλάω μόνο για την τελευταία εικοσαετία. Όπως δεν μιλάω για μόνο μία μονόχρωμη εξουσία.
Η Αθήνα δεν είναι μοναδική αδιαίρετη δύναμη που επιτίθεται με σχέδιο κατά της Βόρειας Ελλάδας. Αν έτσι θέλουν να τη βλέπουν στον ΠΑΟΚ (και οι περί τον ΠΑΟΚ) κάνουν μεγάλο λάθος. Ιστορικό λάθος, που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά και από παππού σε εγγονό.
Το ότι Ο ΠΑΟΚ πέρασε πολλά, όπως πέρασαν και ΚΑΙ αθηναϊκές ομάδες, δεν αμφισβητείται. Αυτό από μόνο του δικαιώνει το αξίωμα ότι όποιος έμαθε να υποφέρει, ξέρει και να εκδικείται. Σύμφωνοι, αλλά η εκδίκηση δεν πρέπει να γίνει με τα ίδια όπλα. Ξόρκισέ τα, Ιβάν...
harddog-sport.blogspot.gr
θα τραβήξει το ελληνικό ποδόσφαιρο μπροστά, θα το κάνει ισορροπημένο και θα περιορίσει τον υδροκεφαλισμό του.
Ο ΠΑΟΚ που αναδύεται είναι μια ελπίδα. Αρκεί να κυριαρχήσει σωστά. Χωρίς αντιγραφές αρρωστημένων προτύπων στις μεθοδεύσεις, στην επικοινωνία, στη ρητορική, στη μεγαλοστομία. Και, ακόμα, χωρίς τα σημάδια αλαζονείας
που έδειξε με την τωρινή επιτυχία του. Μια αλαζονεία που χαρακτηρίζει ένα μεγάλο φάσμα ανθρώπων: από τον αρχηγό έως τους οπαδούς και από τους παράγοντες έως τον θεσσαλονικιώτικο Τύπο. Ο οποίος γίνεται σταυροφόρος της ΠΑΟΚοφροσύνης και μιλάει για «πανικό της Αθήνας», για «τα κέντρα εξουσίας της πρωτεύουσας», για τον «πόλεμο που άρχισαν στον ΠΑΟΚ», για τη «λύσσα των Αθηναίων», για τον «τρόμο στο άκουσμα του ονόματός του».
Και όλα αυτά με εμμονή σε προαιώνιες αγκυλώσεις για το «αθηνοκεντρικό ποδόσφαιρο». Αγκυλώσεις που δηλητηριάζουν τη σκέψη και ταλαιπωρούν χρόνια τον βορειοελλαδίτικο αθλητισμό. Πρόκειται για κακοφορμισμένες αντιλήψεις πάνω στις οποίες επένδυσε ο Ιβάν Σαββίδης, που έφτασε στο σημείο να δηλώνει ότι «ονειρεύομαι τη διάλυση του αθηναϊκού ποδοσφαίρου». Έτσι οραματίζεται τη γιγάντωση του ΠΑΟΚ. Με μια διαλυμένη Αθήνα!
Αλλά η Αθήνα και ο Πειραιάς δεν είναι ένας μονοκύτταρος οργανισμός. Είναι πολλές διαφορετικές οντότητες, με χωριστά συμφέροντα. Η Αθήνα είναι μεμονωμένες δυνάμεις οι οποίες κάποιες φορές, κάποιες χρονιές, κατασπάραξαν η μία την άλλη και όχι αποκλειστικά τη Θεσσαλονίκη. Και δεν μιλάω μόνο για την τελευταία εικοσαετία. Όπως δεν μιλάω για μόνο μία μονόχρωμη εξουσία.
Η Αθήνα δεν είναι μοναδική αδιαίρετη δύναμη που επιτίθεται με σχέδιο κατά της Βόρειας Ελλάδας. Αν έτσι θέλουν να τη βλέπουν στον ΠΑΟΚ (και οι περί τον ΠΑΟΚ) κάνουν μεγάλο λάθος. Ιστορικό λάθος, που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά και από παππού σε εγγονό.
Το ότι Ο ΠΑΟΚ πέρασε πολλά, όπως πέρασαν και ΚΑΙ αθηναϊκές ομάδες, δεν αμφισβητείται. Αυτό από μόνο του δικαιώνει το αξίωμα ότι όποιος έμαθε να υποφέρει, ξέρει και να εκδικείται. Σύμφωνοι, αλλά η εκδίκηση δεν πρέπει να γίνει με τα ίδια όπλα. Ξόρκισέ τα, Ιβάν...
harddog-sport.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου