τέμνονται επικίνδυνα τα δύο αντίπαλα «τόξα» (ορθόδοξο και ισλαμικό) της περιοχής. Από τη στιγμή που η FYROM εμφανίστηκε, ως ανεξάρτητο κράτος (1992), στο γεωπολιτικό σκηνικό της χερσονήσου μας, σχεδόν όλοι οι γείτονές της εκδήλωσαν απροκάλυπτα το ενδιαφέρον τους για τα εδάφη αυτής της νεότευκτης δημοκρατίας.
Η Ελλάδα, ως χώρα που επιθυμεί να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στα Βαλκάνια, έπειτα από μια τρίχρονη (1992-1995) στείρα αντιπαράθεση μ’ αυτόν το μικρό νεόκοπο γείτονά της, άλλαξε πολιτική επιδιώκοντας πλέον να προσδέσει τη FYROM στο δικό της «άρμα» και να τη χρησιμοποιήσει ως εφαλτήριο για γεωοικονομική διείσδυση προς τις αγορές της βόρειας Βαλκανικής. Έτσι η ελληνική εξωτερική πολιτική με επίκεντρο τα Σκόπια εγκαινίασε, μετά το 1995, μια νέα περίοδο «οικονομικής διπλωματίας» στα Βαλκάνια.
Σύντομα οι κάτοικοι της γειτονικής χώρας, το όνομα των οποίων αποτελεί «αίρεση» για τους Έλληνες εθνικιστές, αντιλήφθηκαν τα μέγιστα οφέλη, που μπορούν ν' αποκομίσουν μέσα από την βελτίωση των σχέσεών τους με την Ελλάδα. Συνειδητοποίησαν ότι μακροπρόθεσμα ακόμη και η ίδια τους η επιβίωση εξαρτάται από τη σύμπλευσή τους με τα ελληνικά συμφέροντα. Στο νέο πλουραλιστικό γεωπολιτικό περιβάλλον της Βαλκανικής η FYROM θα έπρεπε να αναδειχθεί κομβική σύμμαχος, αν όχι “δορυφόρος”, της Ελλάδας. Αν βεβαίως επιλυθεί η εκκρεμότητα της ονομασίας…
Για να διαβάσετε ολόκληρη την ανάλυση του Γιώργου Στάμκου, πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου