Το μοντέλο είναι πολύ δημοφιλές και...
το εφάρμοσαν σχεδόν όλοι οι πρωθυπουργοί. Εχει απήχηση ευρύτερα, όχι μόνο στο ακροατήριο που τρέφεται με τη συνωμοσιολογική θεώρηση των πραγμάτων.
Κάποιοι κακοί βυσσοδομούν για να ρίξουν μια λαοπρόβλητη (κατά την εκτίμησή της) κυβέρνηση είτε γιατί δεν τους κάνει τα χατίρια είτε γιατί πιστεύουν ότι τα συμφέροντά τους θα προωθηθούν καλύτερα με άλλη κυβέρνηση.
Αναπόφευκτα, εφόσον η σχετική θεωρία έχει αληθοφανή βάση -δεν είναι δηλαδή χοντροκομμένη-, το κέντρο βάρους της αντιπαράθεσης θα μεταφερθεί από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση στον εντοπισμό των ραδιούργων.
Εκτεταμένη χρήση αυτής της πρακτικής έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου βάζοντας στο στόχαστρο τους συνήθεις υπόπτους της εποχής του: τους διαφωνούντες (σε κάποια φάση μάλιστα είχε κατηγορηθεί και ο τότε πρόεδρος της Βουλής Γ. Αλευράς ως ο εμπνευστής κεντροδεξιών κυβερνητικών λύσεων), φυσικά τη Δεξιά (σύμφωνα με την ανδρεοπαπανδρεϊκή ρητορική δεν μπορούσε να τιθασεύσει την ισχυρή ροπή της προς ανώμαλες καταστάσεις, άλλωστε η αποστασία του 1965 ήταν διαρκώς παρούσα στον επίσημο λόγο του κόμματος) και, βεβαίως, τον ξένο παράγοντα (ο αντιαμερικανισμός ακόμη δεν είχε ξεθυμάνει).
Στην πραγματικότητα πάντως ουδέποτε απειλήθηκε σοβαρά από συνωμοσίες, εκτός ίσως από την περίπτωση της «ομάδας των 4» (Σημίτης, Πάγκαλος, Βάσω Παπανδρέου, Αυγερινός), η οποία, παρά το γεγονός ότι κινήθηκε παρασκηνιακά και συντονισμένα, πέτυχε τον στόχο της ακολουθώντας τον θεσμικό δρόμο (Βουλή, κόμμα).
Σήμερα, κυβερνητικοί παράγοντες διακινούν με ένταση ένα ανάλογο σενάριο.
Στο κάδρο των κατηγορουμένων για συνωμοσία έχουν τοποθετηθεί:
► Οι δανειστές (κυρίως ο Σόιμπλε και το ΔΝΤ), που επιχειρούν να ρίξουν την κυβέρνηση Τσίπρα γιατί αντιστέκεται στις πιέσεις και γι' αυτό θέτουν συνεχώς νέα προαπαιτούμενα στο τραπέζι.
► Η Δεξιά, η οποία θέλει να επιστρέψει πάση θυσία και με κάθε μέσο στην εξουσία για να κλείσει όλες τις ποινικές υποθέσεις στις οποίες εμπλέκονται κορυφαίοι αξιωματούχοι της, ακόμη και ο ίδιος ο αρχηγός της.
► Στελέχη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (π.χ. Βενιζέλος, Λοβέρδος), που ζουν για να πάρουν τη ρεβάνς από τους συριζαίους και να δουν τον Τσίπρα στο εδώλιο του Ειδικού Δικαστηρίου.
► Ο Κώστας Σημίτης, ο οποίος φοβάται ότι αν συνεχιστεί η διερεύνηση των σκανδάλων θα βρεθεί και ο ίδιος εκτεθειμένος.
► Ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Γ. Στουρνάρας, ο οποίος λειτουργεί σαν βαποράκι των δανειστών και φαντάζεται τον εαυτό του σε ρόλο πρωθυπουργού.
► Το σύστημα της διαπλοκής, για να σταματήσει κάθε προσπάθεια εκκαθάρισης του τοπίου από τις παρανομίες και να επιστρέψει δριμύτερο κάνοντας αυτό που ξέρει πολύ καλά, δηλαδή να πλουτίζει και να ασκεί εξουσία εκβιάζοντας τα κόμματα και χειραγωγώντας την κοινωνία.
► Δικαστικοί κύκλοι, για να μην αποκαλυφθούν οι αιμομικτικές σχέσεις τους με οικονομικά συμφέροντα και με τα κόμματα που κυβερνούσαν μέχρι το 2015.
► Επιχειρηματικοί όμιλοι, για να κερδοσκοπήσουν ανεξέλεγκτα με τα φιλέτα του Δημοσίου που θα βγουν προς εκποίηση από μια κυβέρνηση της αρεσκείας τους.
Από το συγκεκριμένο αφήγημα απουσιάζει ο εσωτερικός εχθρός, δηλαδή κάποιες δυνάμεις του κυβερνώντος κόμματος που θα δράσουν ως «πέμπτη φάλαγγα» των αντιπάλων.
Εχουν βάση όλα τα παραπάνω; Οπως λένε οι ειδικοί, «οι θεωρίες συνωμοσίας περνιούνται εύκολα για αληθινές όταν φαίνεται να επιβεβαιώνονται από κάποια γεγονότα, η απαίτηση για επαλήθευση είναι ελάχιστη σε όλες τις περιπτώσεις όπου η θεωρία φαίνεται χρήσιμη, δηλαδή αξιοποιήσιμη στο πλαίσιο ενός κοινωνικού αγώνα ή ενός πολιτικού ανταγωνισμού» (Ρεϊμόν Μπουντόν, αναφορά στο βιβλίο τού Πιερ Αντρέ Ταγκιέφ «Σύντομη πραγματεία περί συνωμοσιολογίας», σελ. 70-71, εκδόσεις Πατάκη).
Εχουμε τέτοια γεγονότα που δείχνουν πως μπορεί να είναι σε εξέλιξη σενάριο ανατροπής; Αρκετά.
Γερμανικά μέσα ενημέρωσης, όχι φιλικά στον ΣΥΡΙΖΑ, μεταδίδουν ότι τον Σόιμπλε δεν τον χαλάει να καθυστερήσει πολύ η αξιολόγηση και να βρεθεί η κυβέρνηση τον Ιούλιο, που πρέπει να δώσει τη δόση, προ του διλήμματος: να ψηφίσει επαχθή μέτρα (και να ξεφτιλιστεί) ή να πάει σε πρόωρες εκλογές (και να τις χάσει).
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζητάει συνεχώς εκλογές και ξεκίνησε επαφές με τους πολιτικούς αρχηγούς για να δώσει την εντύπωση ότι τα κόμματα του ευρωπαϊκού τόξου συγκλίνουν στο θέμα της απομάκρυνσης της κυβέρνησης.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος προτείνει εκλογές για να υποστεί ο ΣΥΡΙΖΑ στρατηγική ήττα και τάζει συνεχώς Εξεταστικές Επιτροπές.
Ο Κώστας Σημίτης δήλωσε ότι η μόνη λύση είναι οι κάλπες και έπλεξε το εγκώμιο του αρχηγού της Ν.Δ. Ο Γιάννης Στουρνάρας έχει πυκνώσει τις δημόσιες εμφανίσεις του και δεν χάνει την ευκαιρία να κριτικάρει την κυβέρνηση.
Τα μέσα ενημέρωσης της διαπλοκής προβλέπουν μέρα παρά μέρα εθνική καταστροφή επειδή αργεί να κλείσει η διαπραγμάτευση και ταυτοχρόνως καταγγέλλουν την κυβέρνηση γιατί θα φέρει μέτρα (αυτά που είναι η προϋπόθεση για να κλείσει η αξιολόγηση) τα οποία θα ισοπεδώσουν τη μεσαία τάξη, θα πλήξουν ανελέητα τους συνταξιούχους και τους μισθωτούς και θα βλάψουν ανεπανόρθωτα την επιχειρηματική δραστηριότητα.
• Το γεγονός ότι όλοι οι παραπάνω παράγοντες δεν «πάνε» την κυβέρνηση και θα ήθελαν μια άλλη, δεν σημαίνει ότι είναι σε συνεννόηση και ότι κινούνται βάσει οργανωμένου σχεδίου.
Την κυβέρνηση δεν την ενδιαφέρει να αποδείξει ότι ισχύει το σενάριο.
Την ενδιαφέρει, όμως, να εμπεδωθεί κλίμα καχυποψίας για τις προθέσεις των αντιπάλων της...
Τάσος Παππάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου