«Η Γη είναι επίπεδη». Πάει και τελείωσε. Αυτό πιστεύει, αυτό είπε. Σε εθνικό δίκτυο. Τώρα πώς του 'ρθε, αντί να μιλάει για τον αγώνα, να...
πιάσει την κοσμολογία και τη γεωφυσική, μόνο αυτός το ξέρει. Ισως γιατί, όπως δήλωσε ο Κάιρι Ιρβινγκ, είναι ευσεβής χριστιανός.
Δεν ξέρεις τον Κάιρι; Μπασκετμπολίστας είναι, των Κλίβελαντ Καβαλίαρς. Μα είναι όνομα σοβαρής ομάδας αυτό τώρα; «Οι ιππότες της Αποκαλύψεως του Κλίβελαντ» θα έπρεπε να λέγονται, με τέτοια παιδιά καμάρια της μάθησης που έχουν! Γιατί δηλαδή; Πρωταθλητής του NBA είναι το παιδί, κάτι θα ξέρει, δεν μπορεί, λες.
Βρε, λες; Λες να 'ναι επίπεδη και να παραμυθιαζόμαστε με Πυθαγόρες, Ερατοσθένηδες, Αριστοτέληδες, Κοπέρνικους και Γαλιλαίους; Λες ο σενιόρ Κλίβελαντ να μιλάει σωστά;
Λες να 'χε δίκιο η Εκκλησία που για αιώνες μαύρους μες στη μαύρη τους καντήφλα, σου κόβαν το κεφάλι και σε ρίχναν στη φωτιά έτσι και τολμούσες να ξεστομίσεις ότι η Γη είναι στρογγυλή, πόσω μάλλον ότι κινείται και πόσω μάλλον –τρισχειρότερα– ότι δεν είναι αυτή το κέντρο όλων! Φωτιά και τσεκούρι (στην κυριολεξία) στους ερευνήσαντες τη συμπαντική αλήθεια και διαταράξαντες την παγκόσμια (δηλαδή, τη θρησκευτική) τάξη. Για καμπυλότητες είμαστε τώρα; Η γραμμικότητα συμφέρει.
Και γιατί δηλαδή να μην το πιστέψω το παιδί; Εδώ καν και καν στην προηγμένη Ευρώπη των λαών και των κοινοτήτων πιστεύουν τα λόγια του Σόιμπλε και του Στουρνάρα (προψές τα είπε το παλικάρι) πως οι συντάξεις στην Ελλάδα είναι γενναιόδωρες.
Εδώ το 1/3 του ελληνικού λαού όταν μιλάει για «μάχες» δεν εννοεί τις ηρωικές του 1821 ή τις ηρωικές και πένθιμες του Αλβανικού μετώπου ή του ΕΑΜ, αλλά του «Survivor». Εδώ έχουμε μπλέξει την έννοια «παιχνίδι» με το «ριάλιτι που πληρώνομαι αδρά» και τους όρους «μάχη» και «αγώνας» με το «δεν θέλω να φάω άλλη καρύδα».
Το ζήτημα της γνώσης και πώς αυτή μπερδεύεται με την πίστη έχει απασχολήσει φιλοσόφους από τότε μέχρι τώρα. Η διαφορά τού τότε με το τώρα είναι πως οι του τότε παρατηρούσαν. Κοινώς, έβλεπαν.
Ούτε ενοράσεις ούτε τηλεοράσεις. Με τα ματάκια τους. Γύρναγαν πού και πού το βλέμμα στον ουρανό και κατέγραφαν. Δεν έβγαιναν κάθε πανσέληνο τ' Αυγούστου να φάνε βρόμικο κάτω απ' την Ακρόπολη. Κοιτούσαν. Πόσο μυαλό θέλει να καταλάβεις ότι όταν πέφτει η σκιά της γης στη Σελήνη και βλέπεις ότι είναι ημικύκλιο και όχι μια κάθετη γραμμή, αυτό σημαίνει ότι δεν θα πέσεις στο κενό αν πας πολύ στην άκρη.
Αυτά που φαντάζουν σε μας σήμερα απίστευτα, γίναν με πολύ απλά μέσα. Μάτια λέγονται. Παρατήρηση και λογική. Οχι μασημένη τροφή των μίντια, χλευασμός των «θεσμών» και πηχυαίοι τίτλοι εφημερίδων. Καταγραφή και έρευνα λέγεται.
Οχι σεξιστικά σχόλια ακραίας χυδαιότητας εν είδει χιούμορ κάποιων δημοσιογράφων (Λάθος. Οχι «κάποιος», μα ο πολύ συγκεκριμένος Στέφανος Κασιμάτης της «Καθημερινής»). Ούτε χαρτούρες των τεχνοκρατών που γράφουν ό,τι να 'ναι και μας το πλασάρουν ως «έγκυρες εκθέσεις των δανειστών».
Ούτε ανακοινώσεις κομμάτων που έδιναν εκατομμύρια για την «κλιματική αλλαγή στην Καραϊβική». Μήτε επιστημονικές έρευνες για το πώς ονειρεύεται η χελώνα που τελικά χρησιμοποιούνται για να πουλάει μεταλλαγμένους σπόρους η Monsanto (ω ναι, έχει συμβεί).
Η εικονική πραγματικότητα μέσω ψηφιοποιημένων μηνυμάτων και πλασματικών αναγκών έχει οδηγήσει τον σύγχρονο «οικιακό άνθρωπο», όπως έλεγε ο Ρουσό μόλις 300 χρόνια πριν, στο να μη βλέπει καν.
Οι αισθήσεις έχουν παραχωρήσει τη θέση τους στις χρήσεις. Χρησιμοποιούμε το φυσικό αισθητήριο όργανο μόνο μέχρι να βρούμε τη φόρμουλα αντικατάστασής του από το τεχνητό (μέσω υπολογιστών, κινητών, τηλεοράσεων, ηλεκτρονικών συστημάτων εν γένει).
Ετσι, ο δέκτης δεν αποκωδικοποιεί πλέον το φυσικό ερέθισμα με βάση τη δική του κρίση, αλλά το ήδη αποκωδικοποιημένο μήνυμα που προορίζεται γι' αυτόν, από μεγαθήρια εταιρειών πληροφορίας και τεχνολογικούς κολοσσούς (που, εντελώς τυχαία, σχετίζονται με κατασκευή όπλων, φαρμάκων και τροφών). Και όλα αυτά, για να μη συμβεί το μοιραίο, το πλέον επικίνδυνο για όλους τους: το να γυρίζεις απλά και να δεις...
Νόρα Ράλλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου