Στη δίνη του 2018...

Όλα πλέον δείχνουν, μετά την προσυμφωνία στο Eurogroup της Βαλέτας, ότι η αξιολόγηση κλείνει. Από τα διαφημιζόμενα κέρδη, πάντως, το μόνο πραγματικά αξιοσημείωτο είναι... αυτό στο οποίο σχεδόν κανείς δεν αναφέρεται: η εξασφάλιση της πολιτικής σταθερότητας το αμέσως επόμενο διάστημα.

 

Τις μέρες και τους μήνες που προηγήθηκαν του καθοριστικού Eurogroup στην πρωτεύουσα της Μάλτας, αλλά και αμέσως μετά, η κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή μας έγινε ακόμη πιο εκρηκτική. Η Αίγυπτος ελέω τρομοκρατίας και στρατιωτικού νόμου, η Τουρκία με το επερχόμενο πασχαλιάτικο δημοψήφισμα για το επιδιωκόμενο σουλτανάτο του Ερντογάν, η Συρία (εκ νέου) και οι πολιτικές συγκρούσεις των υπερδυνάμεων και των τοπικών περιφερειακών δυνάμεων για την τύχη της αποτελούν έναν πολύ δύσκολο περιφερειακό καμβά.

 

Πάνω σε αυτόν, το επόμενο διάστημα αναμένεται να παιχτούν σκληρά παιχνίδια εξουσίας και επιρροής, τα οποία προϊδεάζουν για νέα ένταση της αστάθειας. Η Ελλάδα ομολογουμένως δεν είχε την πολυτέλεια να είναι η ίδια ασταθής, καθώς μάλιστα εντείνεται το ενεργειακό παιχνίδι, το οποίο στην «ούγια» του ενδέχεται να κρύβει την απειλή μιας κρίσης στην Κύπρο ή στο Αιγαίο.

 

Υπ’ αυτήν την έννοια, πράγματι το κλείσιμο της αξιολόγησης και η βεβαιότητα ότι η πολυτραυματίας χώρα θα παραμείνει στον αναπνευστήρα είναι μια καλή είδηση. Είναι όμως η μόνη καλή, καθώς το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης, όπως αναμενόταν,  φέρνει  μια ακόμη τεράστια επιβάρυνση σε μια κοινωνία ήδη καθημαγμένη από την κρίση και τα μνημόνια.

 

Στη δίνη του 2018

Το αγαθό της πολιτικής σταθερότητας πάντως δεν είναι... αιώνιο. Σε κάτι λιγότερο ή περισσότερο από έναν χρόνο η Ελλάδα θα βρεθεί σε μια νέα διαπραγματευτική δίνη, πολύ πιο κρίσιμη από την τρέχουσα, αφού από την έκβαση εκείνου του παζαριού θα κριθεί η τύχη της και το αν θα προκύψει ένα τέταρτο  μνημόνιο, όπως αυτά που γνωρίζαμε, ή θα πάμε σε ένα πιο... λάιτ και εκσυγχρονισμένο, μέσω, π.χ., μιας προληπτικής πιστωτικής γραμμής, όπως ήδη πολλοί εκτιμούν και όπως οι δανειστές σχεδίαζαν ήδη από την εποχή Σαμαρά.

 

Επίσης θα κριθεί και το ποια κυβέρνηση θα χειριστεί αυτήν τη μεγάλη διαπραγμάτευση, καθώς εκτιμάται ότι λίγο πριν από τη λήξη του τρίτου μνημονίου είναι ίσως η πιο βολική στιγμή ώστε ο Αλέξης Τσίπρας να διαμορφώσει ένα εκλογικό δίλημμα.

 

Η άποψη αυτή στηρίζεται μάλλον επαρκώς από την εκτίμηση ότι πολύ δύσκολα η νυν κυβέρνηση θα θελήσει να είναι αυτή που θα εφαρμόσει την περικοπή συντάξεων από 1.1.2019, η οποία, ανάλογα με την πορεία της ελληνικής οικονομίας, τις δημοσιονομικές επιδόσεις και τα... κέφια των δανειστών, ενδέχεται να συνοδευτεί και από πρόωρη (αντί για την 1.1.20200) εφαρμογή της μείωσης του αφορολόγητου ορίου.

 

Μέχρι στιγμής, ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης και παράγοντες της Ν.Δ. μιλούν -με την άνεση της μεγάλης χρονικής απόστασης από την κατάθεση του προϋπολογισμού του 2019 - για πιθανότητα επαναδιαπραγμάτευσης των βαρύτατων μέτρων που μόλις (προ) συμφωνήθηκαν, ωστόσο αυτή η ρητορική μάλλον εξυπηρετεί την πολιτική και επικοινωνιακή διαχείριση των δύο μεγάλων κομμάτων παρά θα αποτελέσει ένα πραγματικό διακύβευ-μα όταν έλθει η μαύρη ώρα της εφαρμογής των μέτρων...

 

topontiki.gr