Όταν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποδίδει, επιτέλους, δικαιοσύνη...
Δεν ξέρω ποιος ήταν εκείνος ο ευφάνταστος τύπος που μετέφρασε τον τίτλο της ταινίας από «Strawberry statement» σε «Φράουλες και αίμα», αλλά μετά από...
κάτι δεκαετίες δικαιώθηκε για την αυθαιρεσία του. Όπως δικαιώθηκαν από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) και οι δεκάδες εργάτες από το Μπαγκλαντές για την πολύκροτη υπόθεση με τις καταναγκαστικές συνθήκες εργασίας στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας. Κι επειδή όλα μεταφράζονται σε λεφτά, αντιγράφω από την Εφημερίδα των Συντακτών:
«Σε όσους προσέφυγαν στο ΕΔΔΑ επιδικάστηκε αποζημίωση συνολικά 588.000 ευρώ, ποσό που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ποσά που έχει αποφασίσει ποτέ το συγκεκριμένο δικαστήριο. Αντιστοιχεί σε 16.000 ευρώ για καθέναν που συμμετείχε στη διαδικασία ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου, και 12.000 ευρώ για τους υπόλοιπους προσφυγόντες για το σύνολο των βλαβών που τους προκλήθηκαν. Επίσης, το δικαστήριο τους αναγνώρισε 4.363,64 ευρώ συνολικά για τα δικαστικά έξοδα.»
Αλλά είδα και κάτι άλλο στο ρεπορτάζ της εφημερίδας, δεν είδα μόνο την αναφορά στο μπακίρι. Διάβασα κάτι που είπε ένας από τους εργάτες που προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Με δικά του λόγια:
«Άκουσα ότι πολλοί Έλληνες δεν έτρωγαν φράουλες Μανωλάδας επειδή τους έφερναν στον νου το αίμα το δικό μας. Οι περισσότεροι Έλληνες μας συμπαραστάθηκαν, είναι λίγοι αυτοί που θέλησαν να μας κοροϊδέψουν.»
Το διάβασα και θυμήθηκα κάτι που είχε γράψει η δική μου εφημερίδα, η "Ελευθεροτυπία", το 2013. Πάμε μια στιγμή να το δούμε:
«Η κινητοποίηση στα blog και τα socialmedia άνοιξε στον εταιρικό κόσμο τις καμπάνιες για μποϊκοτάζ της “ματωμένης” φράουλας στη Νέα Μανωλάδα και τις εκπομπές με νεοναζί. Ήδη - σύμφωνα με πληροφορίες- πολλά σούπερ μάρκετ ακυρώνουν τις παραγγελίες για φράουλες από τη Μανωλάδα και ειδικότερα από τον συγκεκριμένη εταιρεία Βαγγελάτος Α.Ε., ενώ αντίστοιχες κινήσεις ακύρωσης παραγγελιών ετοιμάζονται από χώρες του εξωτερικού, όπου η εταιρεία διακινούσε το 65% των προϊόντων της. Πολλοί Έλληνες καταναλωτές, ακόμη και στις λαϊκές αγορές των τελευταίων ημερών, δεν αγόρασαν καθόλου φράουλες.»
Κάποιο ρόλο πρέπει να έπαιξε και αυτό το μποϊκοτάζ το καταναλωτικό στο γεγονός ότι από τότε δεν είχαμε ανάλογα επεισόδια στη Μανωλάδα και στα πέριξ αυτής. Γιατί δεν ήταν λίγοι όσοι και λίγες όσες τις κόψανε τις φράουλες της Ηλείας μετά από τα αιματηρά γεγονότα. Κι εγώ ανάμεσά τους, τρελός και παλαβός με το συγκεκριμένο φρούτο, κάθε χρόνο περίμενα να φτάσει Μάρτιος για ορμήσω στους πάγκους της λαϊκής. Είπα «τέλος» και το τήρησα. Όπως το τήρησαν και άλλοι καταναλωτές. Και όλως τυχαίως, όλως περιέργως, κάτσανε στα αυγουλάκια τους τα καινάρια που πυροβολάγανε, που βασανίζανε που ταλαιπωρούσανε τους ξένους εργάτες. Έτσι για να καταλαβαίνουμε ότι δεν τους τσούζει στην υπόληψη, τους τσούζει στην τσέπη!
Υ.Γ.: Επειδή πρέπει να τα λέμε όλα, θυμίζω ότι εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την ΚΕΕΡΦΑ που το τρέξανε από την πρώτη μέρα το στόρι με τη Μανωλάδα, βγήκε κάποια στιγμή και ο Μάξιμος Χαρακόπουλος της ΝΔ και καταδίκασε ως απαράδεκτη την οικονομική εκμετάλλευση των ξένων εργατών. Ενώ ο κύριος αντιπρόεδρος…
Χρήστος Ξανθάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου