Ισως βιάστηκε λίγο η επίσημη Ευρώπη να δηλώσει απολύτως ανακουφισμένη από το αποτέλεσμα των ολλανδικών εκλογών. Καμιά αντίρρηση. Ο...
συντηρητικός Μαρκ Ρούτε νίκησε και ο ακροδεξιός Χερτ Βίλντερς έχασε. Ομως ο κ. Ρούτε νίκησε χάνοντας (πέντε ποσοστιαίες μονάδες, εννιά έδρες και τον κυβερνητικό Εργατικό εταίρο του, που καταποντίστηκε αλά ΠΑΣΟΚ), ο δε κ. Βίλντερς έχασε κερδίζοντας. Εχασε εν σχέσει με τα γκάλοπ (που επέμεναν να του δίνουν την πρωτιά), αλλά κέρδισε πέντε έδρες. Δύσκολα λοιπόν μπορεί να υποστηριχθεί ότι ηττήθηκε ιδεολογικά ο κ. Βίλντερς, που, σαν μεταπράτης της ρητορικής του μίσους, πέτυχε, συνεπικουρούντος του κ. Ερντογάν, να ορίσει αυτός τον τόνο της αντιπαράθεσης. Και να υποχρεώσει τον κ. Ρούτε να υιοθετήσει τμήμα της ισλαμοφοβικής συνθηματολογίας. Ωστε η απόλυτη ανακούφιση των Ευρωπαίων μάλλον δεν δικαιολογείται πλήρως.
Ακουσα σε ελληνικό κανάλι ότι το κόμμα του κ. Βίλντερς είναι μονοπρόσωπο, το δε «πρόγραμμά» του είναι κάποια συνθήματα που με το ζόρι καλύπτουν ένα φύλλο χαρτί Α4. Αυτό κι αν είναι ανησυχητικό. Μια καρικατούρα του Τραμπ, μιας μιντιακής περσόνας δηλαδή που στηρίχτηκε κυρίως στα κατασκευασμένα ψέματα που διακινούσαν τα διαδικτυακά τρολ του, αναδεικνύεται δεύτερος στις εκλογές, λέγοντας μονότονα τρία πράγματα όλα κι όλα, το εξής ένα: Η Ολλανδία στους Ολλανδούς. Ούτε think tanks ούτε σχέση με συνδικάτα ούτε ιδιαίτερη υποστήριξη από παραδοσιακά μίντια ούτε κόπος να φτιάξει ένα ψευτοπρόγραμμα που να ξεπερνάει το δεκαεξασέλιδο, τίποτε. Ενα σύνθημα μόνο, αφόρητα κοινότοπο, που επαναλαμβάνεται προσαρμοσμένο σε όλη την Ευρώπη: Η Φινλανδία στους Φινλανδούς, η Αυστρία στους Αυστριακούς, η Ουγγαρία στους Ούγγρους, και βέβαια η Ελλάδα στους Ελληνες. Αν αυτό δεν σημαίνει κάτι θλιβερό για την πολιτική όπως τη γνωρίζουμε και κάτι καταδικαστικό για ό,τι εννοείται ως ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, τότε δικαιολογημένα δήλωσαν ανακουφισμένοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες. Αλλωστε, η διορατικότητά τους φτάνει μέχρι τις επόμενες εκλογές, της Γαλλίας. Και ο ευρωπαϊσμός τους εξαντλείται στα όρια της καριέρας τους...
Παντελής Μπουκάλας (Η Καθημερινή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου