Αν υπάρχει μια άποψη που ενστερνίζονται άπαντες στο εσωτερικό της Ν.Δ. είναι πως όσο γρηγορότερα κλείσει η...αξιολόγηση τόσο καλύτερα για τη χώρα. Την ίδια σκέψη μοιράζονται όλοι στην αξιωματική αντιπολίτευση, μητσοτακικοί, ακραίων δεξιών απόψεων, αλλά και η λεγόμενη «καραμανλική πτέρυγα».
Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ των δύο πρώτων «φυλών» εντός Ν.Δ. και της τρίτης είναι ότι οι βουλευτές που βρίσκονται ιδεολογικά πιο κοντά στον πρώην πρωθυπουργό δεν είναι ακριβώς ένθερμοι «οπαδοί» της άποψης Μητσοτάκη για την αναγκαιότητα της διενέργειας πρόωρων εκλογών.
Και το ερώτημα είναι γιατί; Κάθε αντιπολίτευση αυτό που επιθυμεί είναι να καταλάβει όσο το δυνατόν ταχύτερα τις καρέκλες της εξουσίας. Οι απαντήσεις έρχονται από συζητήσεις με τους ίδιους και δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι απηχούν τις απόψεις του ίδιου του Κώστα Καραμανλή.
Ο πρώην πρόεδρος της Ν.Δ. κρατά τις διακριτικές του αποστάσεις και επιμένει στην αιδήμονα σιωπή του. Μιλά μόνο όταν του το ζητήσουν -όπως π.χ. το καλοκαίρι του 2015 πριν από το δημοψήφισμα- και θα το πράξει ξανά, λένε άνθρωποι του στενού του περιβάλλοντος, μόνο όταν κρίνει ότι υπάρχει «εθνική ανάγκη».
Για το πολιτικό κόστος
Οι υπόλοιποι όμως μιλούν. Δεν μιλούν δημόσια, ιδιαίτερα μετά τις απειλές διαγραφών ακόμη και ανώτερων στελεχών του κόμματος, που εκτόξευσε την περασμένη Δευτέρα ο Κυρ. Μητσοτάκης, με αφορμή τις δηλώσεις Μεϊμαράκη. Αλλά τα όσα λένε, έστω και παρασκηνιακά, παρουσιάζουν ενδιαφέρον.
Γιατί λοιπόν όχι στις πρόωρες εκλογές; Η πρώτη «πονηρή σκέψη» είναι ότι, παρά τα όσα διατείνεται η ηγεσία του κόμματος περί «καλύτερης διαπραγμάτευσης από ικανότερους και πιο έμπειρους ανθρώπους όπως οι ίδιοι», είναι προτιμότερο να αφήσουν την κυβέρνηση Τσίπρα να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, αναλαμβάνοντας και όλο το πολιτικό κόστος.
Ούτως ή άλλως, υποστηρίζουν, η όποια κυβέρνηση δεν λαμβάνει τις αποφάσεις, τις λαμβάνουν οι λεγόμενοι εταίροι. Και ανεξαρτήτως καθυστερήσεων, που βεβαίως μεγάλωσαν τον λογαριασμό, οι εταίροι θα ζητούσαν και άλλα μέτρα, ακόμη κι αν στη διακυβέρνηση της χώρας βρισκόταν η Ν.Δ.
Ο δεύτερος λόγος είναι οι επικείμενες εξελίξεις στην Ευρώπη. Σε λίγες μέρες γίνονται εκλογές στην Ολλανδία, ακολουθούν οι γαλλικές εκλογές και η χρονιά κλείνει με τις γερμανικές.
Το σενάριο εκλογής είτε της Μέρκελ είτε του Σουλτς σε συνδυασμό με την πιθανή εκλογή Μακρόν στη Γαλλία θα ήταν το ιδανικό. Αν όμως η ψήφος των Ευρωπαίων αποδειχθεί «αντισυστημική» -κι εδώ εννοούν ενδυνάμωση των κομμάτων με εθνικιστικές και αντιευρωπαϊκές τάσεις, βλέπε Μαρίν Λεπέν- η Ελλάδα θα καταστεί έτι περαιτέρω ο τελευταίος τροχός της αμάξης.
Θα πρέπει λοιπόν πρώτα να διαμορφωθεί ο νέος πολιτικός συσχετισμός στη Γηραιά Ηπειρο και μετά ενδεχομένως η Ελλάδα να πάει σε εκλογές. Που σημαίνει το νωρίτερο στο τέλος του 2017.
Ο τρίτος αποτρεπτικός γι’ αυτούς παράγοντας έχει ονοματεπώνυμο και λέγεται Ντόναλντ Τραμπ. Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ δεν έχει δώσει μέχρι στιγμής δείγματα καλής πολιτικής γραφής, η Ελλάδα προφανώς είναι το τελευταίο που τον απασχολεί και άρα δεν μπαίνει, προς το παρόν τουλάχιστον, στον κόπο να επηρεάσει τις αποφάσεις του ΔΝΤ ως προς τα καθ’ ημάς. Ειρήσθω εν παρόδω, λένε, το πρόγραμμα του Ταμείου θα μπορούσε και να αποδώσει αν οι κοινωνίες ήταν έτοιμες να το αποδεχτούν, κάτι που προφανώς δεν συμβαίνει.
Κατά την εκτίμησή τους είναι οι σχέσεις των ΗΠΑ με τη Ρωσία και την Κίνα που κυρίως τον απασχολούν προσώρας, αλλά, στο πλαίσιο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, το πού τελικά θα προσανατολιστεί ο Τραμπ θα έχει επιπτώσεις και στη χώρα μας. Συνεπώς το μόνο που δεν μας συμφέρει αυτή τη στιγμή είναι η πολιτική αστάθεια.
Ο,τι κι αν σώζεται
Κατά την εκτίμησή τους άλλωστε ο Αλ. Τσίπρας δεν έχει πολλές εναλλακτικές, έχει ήδη καταλήξει στις αποφάσεις του κι απλώς «πουλάει» στο εσωτερικό τη «σκληρή διαπραγμάτευση» με στόχο να σώσει ό,τι σώζεται από τα εκλογικά του ποσοστά. Δεν αποκλείουν βέβαια το ενδεχόμενο τελικά «να του βγει η συνταγή», αν καταφέρει να καθίσει στην πρωθυπουργική καρέκλα ώς το τέλος του 2018. Αλλά αμφιβάλλουν πολύ.
Και πάντως εκείνο που τονίζουν μετ’ επιτάσεως, βάσει και όλου του προηγούμενου σκεπτικού, είναι ότι πρέπει η αξιολόγηση να κλείσει «χτες». «Είναι», λένε, «τελείως διαφορετικό να φτάσουμε στον Μάιο ή, ακόμη χειρότερα, στον Ιούνιο. Αν είναι να έρθουν κάποιες επενδύσεις έρχονται πάντα στο πρώτο εξάμηνο της χρονιάς. Ιούνιος σημαίνει απλά ότι και το 2017 θα πάει χαμένο».
Παρά τις εμφανέστατες αποκλίσεις ωστόσο από τις απόψεις της ηγεσίας, η Ν.Δ. θα εμφανίζεται αρραγής. Προ των πυλών της εξουσίας, όπως θεωρούν ότι είναι, ακόμη κι αν αυτή αργεί ακόμη, κανείς δεν θα προχωρήσει σε... οικειοθελή αποστασία...
Αλίκη Μάτση, efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου