Είναι ένα παράδοξο κι αυτό: Να μην υπάρχει ούτε ένας από τους πρωθυπουργούς των τελευταίων δεκαετιών που να μην εμφανίζεται απολύτως...
ικανοποιημένος από το έργο της κυβέρνησής του, να δυσθυμεί ο ναρκισσισμός όλων τους όταν τους υπενθυμίζονται τα κλέη τους, αφού η υποχρέωση της αυτοκριτικής δεν τους συγκινεί, και την ίδια στιγμή η Ελληνική Εθνική Επιτροπή της UNICEF να υπολογίζει ότι μισό εκατομμύριο Ελληνόπουλα ζουν σε φτωχές οικογένειες. Αντιγράφω από την έκθεση της Επιτροπής, που μόνο κατάθλιψη προκαλεί, όχι κατάπληξη, τουλάχιστον σε όσους δεν είχαν σαγηνευτεί από τις σειρήνες της «ισχυρής Ελλάδας», της «επανίδρυσης του κράτους», του «λεφτά υπάρχουν», του «ήδη βλέπουμε φως στην άκρη του τούνελ» κ.ο.κ.:
«Η έντονη και παρατεταμένη ύφεση και οι πολιτικές λιτότητας (με μείωση των δαπανών για κοινωνική προστασία) έχουν πλήξει ιδιαίτερα τις οικογένειες με παιδιά. Ως αποτέλεσμα τα παιδιά αντιμετωπίζουν πλέον σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο φτώχειας και αποστέρησης σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό. Το φαινόμενο έχει ιδιαίτερη σημασία επειδή η φτώχεια κατά την παιδική ηλικία (ιδιαίτερα κρίσιμη στην εξέλιξη του ατόμου) οδηγεί στη συσσώρευση μειονεκτημάτων και τείνει να εγκλωβίζει τα άτομα σε παγίδες φτώχειας κατά τη διάρκεια του κύκλου ζωής, συμβάλλοντας παράλληλα στη διαγενεακή αναπαραγωγή των φαινομένων της ανισότητας και της αποστέρησης». Μια σκυταλοδρομία τσακισμένων γενεών, που νιώθουν ηττημένες πριν καν τους επιτραπεί να δώσουν τη μάχη τους. Το 2015, συνεχίζει η Εκθεση, σχεδόν ένα στα δύο Ελληνάκια ζούσαν σε συνθήκες υλικής αποστέρησης. Αυτό φορτώνει στον τόπο κι άλλα ανεπιθύμητα πρωτεία: Η Ελλάδα, με ποσοστό 45%, είναι με μεγάλη διαφορά «η χώρα όπου τα παιδιά αντιμετωπίζουν την υψηλότερη υλική αποστέρηση μεταξύ των 14 παλαιότερων χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Ακολουθεί η Ιταλία, με το ποσοστό της περίπου το μισό του δικού μας. Δεν απειλείται η πρωτιά μας. Κανένα ισχνότατο «παράλληλο πρόγραμμα» και κανένα πλέγμα σκιωδών «αντίμετρων» δεν μπορεί να αντιρροπήσει το βαρύ κόστος της τιμωρητικής λιτότητας («αρκετά φάγατε και ήπιατε, τέρμα»), της ανεργίας ή της περιστασιακής ανασφάλιστης εργασίας. Και κανένα νέο ρεκόρ στην προσέλευση τουριστών δεν θα αναχαιτίσει τη μετανάστευση. Μόνο που πια δεν θα ξενιτεύονται επιστήμονες αλλά ανειδίκευτοι.
Ας μην αποθαρρυνόμαστε όμως. Είναι τέτοιος ο συνωστισμός υποψήφιων σωτήρων που δεν μπορεί, κάποιο όφελος θα υπάρξει. Μέσα σε μία εβδομάδα και μόνο ανακοινώθηκε πως ιδρύθηκαν τρία νέα κόμματα: Μέτωπο Νίκης (Ραχήλ Μακρή), Ωρα Αποφάσεων (Αννα Διαμαντοπούλου, Γιάννης Ραγκούσης, Γιώργος Φλωρίδης, υπό τη σκιά του απολύτως επιτυχημένου Κώστα Σημίτη) και Δημοκρατική Ευθύνη (Αλέκος Παπαδόπουλος). Οσο έχει λέξεις η ελληνική γλώσσα, για να τις παντρεύουμε και να σχηματίζουμε εύηχους τίτλους και ελκυστικά αρκτικόλεξα, δεν επιτρέπεται η απελπισία...
Παντελής Μπουκάλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου