Μνήμες διαφάνειας!...

Αντα Ψαρρά

Στενή κομματική επιλογή θεωρήθηκε από την Ολγα Κεφαλογιάννη (γόνο της μεγάλης οικογενείας των Κεφαλογιάννηδων που...
δεσπόζουν στην πολιτική σκηνή της Δεξιάς επί δεκαετίες) η τοποθέτηση του Γιώργου Κιμούλη στο τιμόνι του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρυμα Νιάρχος. Παράλληλα, η ίδια πολιτικός διαπίστωσε ότι αφενός η επιλογή είχε καθολικές (;) αντιδράσεις και αφετέρου ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν λειτούργησε το αυτονόητο κριτήριο των άξιων και ικανών. 

Είναι γνωστό, εξάλλου, θα μπορούσε να συμπληρώσει κανείς, ότι το κόμμα της Ο. Κεφαλογιάννη λειτουργεί μόνο με άξιους και ικανούς, που συμπτωματικά προέρχονται από 3 έως 5 οικογένειες.

Αν βέβαια σοβαρευτούμε, θα δούμε την αξιόλογη πορεία του Γιώργου Κιμούλη και θα κατανοήσουμε για ποιον λόγο στη συγκεκριμένη θέση δεν μπορεί να μην μπει κάποιος που πρώτα και κύρια αγαπά και έχει υπηρετήσει την τέχνη. Δυστυχώς, η λεόντεια σύμβαση του 2009 έχει δέσει χειροπόδαρα το ελληνικό Δημόσιο, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. 

Εντύπωση όμως προκαλεί ότι η Ν.Δ. και η Ο. Κεφαλογιάννη δεν αναφέρονται καθόλου στον έτερο άνθρωπο που επιλέχθηκε να συγκυβερνήσει το Κέντρο και δεν είναι άλλος από τον πρώην επιτυχημένο οικονομικό διευθυντή του Μεγάρου Μουσικής και στενό συνεργάτη του Χρήστου Λαμπράκη, κ. Νίκο Μανωλόπουλο.

Εμπίπτει άραγε κι αυτός στην κατηγορία του «αρεστού» και αναφέρεται και σε αυτόν η κ. Κεφαλογιάννη ή αυτό το κατάπιε ευγενικά προκειμένου να μην κάνει έξαλλο το σημερινό αφεντικό του ΔΟΛ; Σε κάθε περίπτωση είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι οι δύο συγκεκριμένοι άνθρωποι θα συνεργαστούν άψογα, ότι υπάρχει μεταξύ τους η αναγκαία χημεία και καθόλου δεν συμμερίζονται τις άναρθρες κραυγές των όψιμων υπερασπιστών της διαφάνειας. 

Εχει σημασία να θυμίσουμε εδώ ότι ο επί 23 χρόνια οικονομικός διευθυντής Ν. Μανωλόπουλος οδηγήθηκε το 2013 στη λύση της συνεργασίας του με τον Οργανισμό του Μεγάρου (ΟΜΜΑ), προκαλώντας πολλά ερωτήματα.

Ηδη τότε τα χρέη του Μεγάρου ήταν υπέρογκα, οι ρυθμίσεις για να επωμιστεί τα χρέη και τα δάνεια που έσκασαν το ελληνικό Δημόσιο ήταν αποσπασματικές, ενώ ανατράπηκε η αρχική συμφωνία του 1981 για τον διορισμό διοικήσεων, με την τότε κυβέρνηση να αποφασίζει τον πλήρη έλεγχο (ως Δημόσιο) της διοίκησης... στο πλαίσιο των αρχών και της διαφάνειας!

Ο Οργανισμός βρισκόταν ένα βήμα πριν από την πτώχευση. Κάπου δε ανάμεσα στα διορισμένα «πολιτικά» στελέχη (ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.) του Δ.Σ. που κονταροχτυπήθηκαν (Μάνος - Πυλαρινός) μεσολάβησε και η παραίτηση Μανωλόπουλου. 

Υ.Γ. Ο δαίμων του τυπογραφείου στην έντυπη έκδοση "κατάπιε" άθελά του ένα μικρό κομμάτι του κειμένου...