Μια χαρά και δυο τρομάρες...

Θανάσης Καρτερός

Θυμάστε τη μαμά της Νάντιας που απέσυρε λεφτά από την τράπεζα λίγο πριν από τα capital controls; Τον Κατρούγκαλο που εκμεταλλευόταν τους...
πελάτες του ως δικηγόρος για να τους λύσει το πρόβλημα ως υπουργός; Τον Παππά και τον Σπίρτζη που είχαν κάνει το πολιτικό τους γραφείο κέντρο χρηματισμού; Τη σύζυγο του Τσίπρα που χώθηκε στο Πολυτεχνείο με ρουσφέτι και τα παιδιά του που φοιτούν σε σχολείο πολυτελείας; Τον πρωθυπουργό που άρπαξε σε πλειστηριασμό το σπίτι ενός δυστυχισμένου; Τον Πολάκη που παραβίασε τα προσωπικά δεδομένα υποψηφίων για διορισμό; Κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα, ων ουκ έστιν αριθμός;

Έτσι πρόχειρα θυμήθηκα μερικά τώρα. Άσε που συνεχίζεται η φάμπρικα με τον Τσίπρα που πρώτα πήγε βόλτα τα παιδιά του στο Παρίσι, ύστερα πήγε κρυφά για συναντήσεις με καπιταλιστές στο Παρίσι. Και όλα αυτά κυρωμένα από Κυρανάκηδες, υπογεγραμμένα από Γεωργιάδηδες, απλωμένα από Κικίλιες, προβιβασμένα σε φοβερά ρεπορτάζ και συγκλονιστικές αποκαλύψεις από στρατηγούς της δημοσιογραφίας. Με βούλα και υπογραφή της Ν.Δ. και των παρατρεχάμενων. Τα διακινούσαν άλλος με ύφος σοβαρό, άλλος με χρώμα κίτρινο, άλλος με οργή εισαγγελέα, χωρίς να τους ενοχλεί η λάσπη και η μυρωδιά. Η σεπτή ευαισθησία απουσίαζε.

Ξαφνικά όμως, νάτη πετιέται και η σεπτή ευαισθησία. Πότε; Όταν έσκασε η ιστορία με το πόθεν έσχες της συζύγου του Κυριάκου. Εκείνη την ιστορική στιγμή, ώ του θαύματος, οι τυφλοί ανέβλεψαν και οι χωλοί έτρεξαν. Οι παραγωγοί και διακινητές λάσπης ενοχλούνται από τη λασπολογία. Εκείνοι που δεν έβλεπαν τίποτε μεμπτό στις ηθικές δολοφονίες αριστερών εξανίστανται με τη σκανδαλολογία. Εκείνοι που αδιαφορούσαν όταν έβγαζαν στη σέντρα παιδιά και οικογένειες τώρα αγανακτούν. Εκείνοι που λατρεύουν τον Θέμο, καταγγέλλουν τον Βαξεβάνη. Κι εκείνοι που προσπερνούσαν το αίμα προσέχοντας μη λερωθούν, τώρα φρίττουν.

Μια χαρά και δυο τρομάρες δηλαδή. Μια χαρά όταν εκτοξεύουμε βόμβες λάσπης εναντίον αντιπάλων μας. Δυο τρομάρες όμως, και οι σχετικές τσιρίδες -αίσχος, σκανδαλολογία, λασπολογία-, όταν τα άπλυτά μας βγαίνουν στη φόρα. Βλέπετε, το παραμύθι μπορεί να εμφανίζεται ως πραγματικό σκάνδαλο. Αλλά το πραγματικό σκάνδαλο πρέπει να εμφανιστεί ως παραμύθι. Με τη συνδρομή δήθεν ίσων αποστάσεων και ηθικών επικλήσεων. Αλλά εδώ που φτάσαμε, πρέπει να ερευνούμε και το πόθεν έσχες της ηθικής, αν καταλάβατε...