Δημήτρης Κανελλόπουλος
Με μία ώρα καθυστέρηση εμφανίστηκε η Ζωή στη χθεσινή συγκέντρωση της Πλεύσης Ελευθερίας στο κέντρο της Αθήνας. Στη...
«Σφίγγα», έναν μικρό συναυλιακό χώρο των 400 ατόμων στα Εξάρχεια. Εκεί που έπαιζε η Ελένη Τσαλιγοπούλου, εκεί που θα παίξει τον Μάρτιο ο Φίλιππος Πλιάτσικας.
Συνηθισμένη και αναμενόμενη η ωριαία καθυστέρηση για την πρώην πρόεδρο της Βουλής θα έλεγα. Ημουν εκεί πριν τις 7 και η ίδια ανέβηκε στο πόντιουμ λίγο μετά τις 8. Γεμάτος ο χώρος, όχι καμία τεράστια κοσμοσυρροή, αλλά ικανοποιητικός ο αριθμός των παρευρισκομένων. Δεν είναι εποχή άλλωστε για πολιτικές συγκεντρώσεις και συνθήματα.
Το ρεπορτάζ μπορείτε να το διαβάσετε σήμερα στην 'έντυπη έκδοσή μας, εδώ περισσότερο σας δίνω εικόνες και στιγμιότυπα. Σαν αυτό λόγου χάριν: «αληταράς, αληταράς να πάει φυλακή» φώναξε κάποιος όταν η Ζωή αναφέρθηκε, με επικριτικό τρόπο φυσικά, στον Γιάννη Στουρνάρα. Ήταν η στιγμή άλλωστε που ο κόσμος ξέσπασε αυθόρμητα σε χειροκροτήματα. Μία σε αυτή και μία ακόμα όταν η επικεφαλής της Πλεύσης είπε «όχι στο ευρώ». Επευφημίες κι εδώ.
Γενικά, πάντως, ήταν ήρεμα τα πράγματα. Χωρίς εξάρσεις αλλά και χωρίς ιδιαίτερο ενθουσιασμό θα έλεγα. Ηλικίες σαφώς ανεβασμένες αλλά και κάποιοι νέοι. Χαλαρή η Ζωή και χαμογελαστή, αποφασισμένη αλλά και... ακραία. Ακραία στις εκφράσεις της. Ωραία η «Γενική Ανυπακοή» που αποτελεί το βασικό σύνθημα με το οποίο θα πορευτεί το επόμενο διάστημα η Πλεύση Ελευθερίας, αλλά πόσο... νορμάλ ακούγονται αφορισμοί του τύπου «αδίστακτοι κι αιμοδιψείς εχθροί» ή «δυνάστες της χώρας»;
Και πόσο γήινο μπορεί να χαρακτηριστεί ένα εμπάργκο απέναντι στα γερμανικά προϊόντα καθώς και η πρόταση να μην αναγνωρίσουμε ως χώρα τη Γερμανία και τους εκπροσώπους της; Είναι αυτή η έλλειψη του μέτρου...
Ομως η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν πούλησε κανέναν και τίποτε. Δεν ξεπούλησε ιδεολογίες και πιστεύω. Δεν στρογγυλοκάθισε σε θέσεις και αξιώματα, δεν υποτάχθηκε. Κράτησε μία τίμια και καθαρή στάση, οφείλουν όλοι να της το αναγνωρίσουν, είτε διαφωνούν, είτε συμφωνούν με τις ιδέες της. Και ναι, έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο για να τις υποστηρίζει (τις ιδέες της), πράγμα το οποίο δεν είναι κατ' ανάγκην αρνητικό.
Η απογοήτευση ωστόσο που σκόρπισε στην κοινωνία ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ασήκωτη. Αποτελείωσε τον κόσμο, τον οδήγησε σε παραίτηση. Τόσο που κάνει κάποιες συγκεντρώσεις σαν τη χθεσινή της Ζωής να μοιάζουν... αναχρονιστικές. Δεν θα τις έλεγα γραφικές. Κάποια κουρασμένα παλικάρια και ορισμένοι νεότεροι που επιμένουν να αγωνίζονται με τον τρόπο τους. Α, ναι, και ο Πασχάλης Τσαρουχάς επίσης.
Η Πλεύση Ελευθερίας θα μπει στη Βουλή, άραγε; Χρειάζεται. Αλλιώς θα μείνουμε να κάνει αντιπολίτευση το Ποτάμι (όσο υπάρχει δηλαδή) και ο Βασίλης Λεβέντης.
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου