φύγει ο Τσίπρας. Να μη συμφωνήσει και να κάνει εκλογές».
Τέτοια ατάκα του Αδώνιδος δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστη και παραπέμπει στους χρόνους τής «αλήστου μνήμης» αντιδραστικής Δεξιάς και στις εκλογές βίας και νοθείας... Το ψευτοδίλημμα ή νέα προληπτικά, μέτρα ή εκλογές, όμως, έχει παλιώσει, όπως και όλο το μνημονιακό αφήγημα που στηρίχτηκε πάνω στη λογική των μονοδρόμων και του φόβου των συνεπειών μιας ευθείας σύγκρουσης της «ανίσχυρης Φτωχοκώσταινας» με τους «πανίσχυρους θεσμούς», οι οποίοι αποθρασύνονται όλο και περισσότερο όσο υποχωρούμε...
Τι λέει, λοιπόν, απερίφραστα ο Άδωνις; Πως, αφού εσείς, συριζαίοι, έχετε ενδοιασμούς να φορέσετε τα εξοντωτικά νέα μέτρα στην ήδη γονατισμένη ελληνική κοινωνία, εμείς τα συνήθη καλά παιδιά, το μπορούμε, γιατί αυτή τη δουλειά την κάνουμε παλαιόθεν καλύτερα από εσάς τους ερασιτέχνες! Φύγε εσύ, έλα εσύ δηλαδή, στη διαδικασία μετατροπής της χώρας σε αποικία, οικόπεδο και παράγκα αργά και σταθερά!
Με δεδομένα τις βαριές δεσμεύσεις του τρίτου Μνημονίου της πρωτοδεύτερης φοράς Αριστερά, την επανειλημμένη αποτυχία των δημοσκοπήσεων περί εκλογικού αποτελέσματος παγκοσμίως και την πρόσφατη ψηφισμένη απλή αναλογική, μάλλον τα πράγματα οδεύουν προς ευόδωση της διακαούς προσδοκίας του Λεβέντη... Τη συγκρότηση, δηλαδή, μιας αμφιλεγόμενης οικουμενικής κυβέρνησης με συμμετέχοντες τους «προθύμους» αυτής της χώρας για να συνεχίσουν απρόσκοπτα την εφαρμογή των αντιλαϊκών πολιτικών λιτότητας που τόσο πειθήνια υπηρετούν.
Το ερώτημα που τίθεται είναι ποιον άλλο θα ωφελήσουν οι πρόωρες εκλογές παρεκτός τον ξένο παράγοντα, που επιθυμεί τη διαιώνιση του καθεστώτος επιτροπείας, και την αντιπολίτευση που καιροφυλακτεί με μετεκλογικές συνεργασίες για τη νομή της εξουσίας, αδιαφορώντας για την ανήκεστο βλάβη στην ελληνική οικονομία και στις ζωές μας που θα επιφέρει ένα τέταρτο Μνημόνιο. Σίγουρα για ακόμη μια φορά ο μεγάλος χαμένος θα είναι η μη προνομιούχα πλειονότητα του ελληνικού λαού, που απλώς θα αλλάξει διαχειριστές της εξαθλίωσής του, πέφτοντας ξανά στην παγίδα της μιντιακής προπαγάνδας και των πιο φοβικών συνδρόμων του.
Με την επανάληψη, όμως, της τυπικής συνταγής -βρισκόμαστε σε πολιτικό αδιέξοδο, άρα ξεγλιστρούμε μέσω εκλογών, μεταφέροντας τις ευθύνες στους επόμενους μαθητευόμενους μάγους- δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο αποτέλεσμα από τη συνέχιση ακριβώς της ίδιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Προς επίρρωσιν αυτού, ας θυμηθούμε τι έλεγε ο Νόαμ Τσόμσκι στο Media Forum της DW στη Βόννη το 2014: «Στις ευρωπαϊκές χώρες της κρίσης οι εκλογές πια δεν παίζουν κανένα ρόλο, όπως ακριβώς και στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, που διοικούνται από τα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα» και συνεχίζοντας σκωπτικά υπογράμμιζε πως η ίδια η Ευρώπη επέλεξε να γίνει έτσι, δεν ήταν υποχρεωμένη να το κάνει και πως τέτοια νοσηρά φαινόμενα παρατηρούνται σε όλες τις χώρες του «υπαρκτού καπιταλισμού»...
Ευτυχώς, όμως, που νομοτελειακά βρίσκεται κάπου πάντα μια ρωγμή και καταφέρνει το φως να εισχωρεί μέσα στο πιο βαθύ σκοτάδι. Έτσι θα πρέπει να βρούμε κι εμείς οι «ανευθυνοϋπεύθυνοι» ψηφοφόροι τις ρωγμές του φαύλου συστήματος που μας θέλει παθητικούς δέκτες και σκλάβους της κατήχησης και του ελέγχου του. Χειραφέτηση της κοινωνίας σημαίνει πως, κάνοντας χρήση στοιχειωδώς της νοημοσύνης και της μνήμης μας, μπορούμε να αναλύσουμε και να αναγνωρίσουμε τις διαστρεβλώσεις της ρητορικής που παρουσιάζει την καταφυγή στις εκλογές, κάθε φορά που αναμετριόμαστε με τους δαίμονες του συλλογικού μας ασυνειδήτου, ως πανάκεια...
Δέσποινα Ράπτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου