Η στάση της...
αντιπολίτευσης, συνεπώς, μείζονος και ελάσσονος, απέναντι στο κορυφαίο ζήτημα της αξιολόγησης, δεν μπορεί να προσδιορίζεται από προσωπικές στρατηγικές, μικροκομματικές στοχεύσεις και προσδοκίες ιδιοτελείς.
Προκύπτει, άλλωστε, τόσο από τη στάση των βασικών «παικτών» όσο και από την ψύχραιμη προσέγγιση της οικονομικής πραγματικότητας, ότι η αδυναμία επίτευξης συμφωνίας με τους δανειστές σε μία τόσο εύφλεκτη περίοδο για την Ευρώπη θα δυναμίτιζε τις όποιες προοπτικές ανάκαμψης και θα καθήλωνε - ίσως οριστικά - τη χώρα και την κοινωνία στο βάλτο της καθυστέρησης.
Παρ’ όλα αυτά, η αντιπολίτευση, ιδίως η αξιωματική, εξακολουθεί να προσεγγίζει το ζήτημα της αξιολόγησης μέσα από τον παραμορφωτικό φακό του κομματικού οφέλους και να επενδύει στην κατάρρευση της κυβέρνησης.
Μοιάζει να εύχεται το μπλοκάρισμα της διαπραγμάτευσης, αγνοώντας προφανώς ότι το επαπειλούμενο αδιέξοδο δεν θα είναι αδιέξοδο για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για την ίδια τη χώρα και χαριστική βολή στην οικονομία.
Και, επιτέλους, ας αποφασίσουν: πρέπει η Ελλάδα να σπάσει τη λαβή της ύφεσης, εντασσόμενη με υποχωρήσεις έστω στην ποσοτική χαλάρωση, ή να παραμείνει έρμαιο στις διαθέσεις όποιου, όπως ο Σόιμπλε, ορέγεται να την αντιμετωπίσει ως καύσιμη προεκλογική ύλη;
Με μια κουβέντα, στις συνθήκες που διαμορφώνονται, απαιτείται ανάληψη ευθύνης από όλες τις δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου και, κυρίως, καθαρά λόγια.
Προφανώς, η προσπάθεια να αποκρουστούν πολιτικές που καταδικάζουν τη χώρα σε μόνιμη υποχώρηση και την κοινωνία σε παρατεταμένη φτώχεια οφείλει να είναι διαρκής, όσο αρνητικοί κι αν είναι οι συσχετισμοί που διαμορφώθηκαν.
Όποιος πιστεύει όμως ότι η αξιολόγηση δεν πρέπει να κλείσει, ας σηκώσει το χέρι. Και ας αποδεχθεί το μερίδιο που θα του αναλογεί στη επανεγγραφή του Grexit στην ημερήσια διάταξη...
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου