Να πεθάνει στη φυλακή;...

Ξέρω ότι πολλοί δεν ενδιαφέρονται, ενώ άλλοι έχουν την άποψη «να πεθάνει στη φυλακή». Για τον Άκη Τσοχατζόπουλο ο...
λόγος, που η επιστολή ενός μπλόγκερ στην “Αυγή” και σε μένα προσωπικά θυμίζει την περιπέτειά του. Διότι ο Τσοχατζόπουλος σαπίζει -κυριολεκτικά- στη φυλακή και κανένας δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται. Ούτε οι παλιοί του φίλοι και σύντροφοι, από τους οποίους ένας δεν βρέθηκε να του συμπαρασταθεί ανθρώπινα. Ενώ η Δικαιοσύνη, παρά το γεγονός ότι και τυπικά πληροί τις προϋποθέσεις, απορρίπτει τη μια μετά την άλλη τις αιτήσεις αποφυλάκισης για λόγους υγείας.

Δεν πιστεύω ότι κάθε φορά πρέπει να ξαναδικάζουμε κάποιον ο οποίος έχει ήδη καταδικαστεί και βρίσκεται για χρόνια στη φυλακή. Ο φυλακισμένος είναι φυλακισμένος. Είτε πρόκειται για καταχραστή του δημόσιου χρήματος, όπως ο Τσοχατζόπουλος, είτε για εραστή της τρομοκρατίας, όπως ο Ξηρός, είτε για οτιδήποτε άλλο. Εφόσον έχει σοβαρά προβλήματα υγείας και υπάρχει κίνδυνος για τη ζωή του, η Δημοκρατία οφείλει να εξαντλεί την επιείκειά της. Έστω κι αν το αγριεμένο πλήθος απαιτεί να σαπίσει στη φυλακή ο τρομοκράτης, ο κλέφτης, ο πήξε και ο δείξε.

Μετά λόγου γνώσεως και εν γνώσει των συνεπειών της άποψής μου, πιστεύω ότι αυτό που γίνεται με τον Τσοχατζόπουλο δεν είναι προς τιμή ούτε της Δικαιοσύνης, ούτε της Δημοκρατίας, ούτε κανενός από μας. Ακόμα κι αν παραβλέψουμε το γεγονός ότι προπαγανδιστικά χρησιμοποιήθηκε σαν αποδιοπομπαίος τράγος του πολιτικού συστήματος, που οδήγησε την Ελλάδα στο σημερινό δράμα, η πραγματικότητα επιμένει πεισματικά: Είναι 76 χρόνων και σε πολύ κακή κατάσταση. Και δεν είναι πια ούτε κατά διάνοια επικίνδυνος για οτιδήποτε άλλο, εκτός από το ΕΣΥ, το οποίο θα επιβαρύνει με τη νοσηλεία του.

Γιατί λοιπόν μένει στη φυλακή ακόμα; Είναι αυτό δίκαιη τιμωρία; Ή εκδίκηση; Είναι υποταγή στη νομιμότητα ή στον -δικαιολογημένα αγανακτισμένο από τα «κατορθώματα» του κόμματός του και του ίδιου- κόσμο; Στηρίζει μια τέτοια επιμονή τα δημοκρατικά και ανθρώπινα χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας; Ή επιτρέπει σε μια λογική αντιποίνων και εκδίκησης να εμφανίζεται ως νόμιμη και ηθική επιταγή; Ο καθείς και οι απαντήσεις του, προφανώς. Αλλά, αν μια μέρα ο Άκης Τσοχατζόπουλος πεθάνει από τις κακουχίες της φυλάκισής του, δεν νομίζω ότι θα μπορεί να είναι κανείς υπερήφανος...

Θανάσης Καρτερός