Και οι Αγγλοσάξονες έχουν πάθη...

Ζούμε σε απολίτιστη εποχή· ποιος διαφωνεί; Εάν τυχόν κάποιος το αρνείται δεν είχε παρά να παρακολουθήσει τη συζήτηση σε επίπεδο...
πολιτικών αρχηγών που διεξάγεται κάθε τόσο στη Βουλή, όπου, υποτίθεται, μιλούν για διαφάνεια και κάθαρση με σκοπό να σωθεί ή και να μεγαλουργήσει (!) η πατρίς (ή μητρίς όπως τινές την αποκαλούν).

Μας έχουν πρήξει με την ηπιότητα του χαρακτήρα του υπουργού Οικονομικών και τη φλεγματικότητα της αγγλοσαξονικής του παιδείας. Ολα τούτα εξανεμίστηκαν κατά τη διάρκεια της λεκτικής σύγκρουσής του με τον πρόεδρο της Βουλής.

Αλλόφρων και έξαλλος ο πάντα χαμηλών τόνων (με υποτονικό, όμως, έως άστοχο χιούμορ όταν θέλει να κατευνάσει τα πνεύματα ενίοτε) υπουργός προκάλεσε τον πρόεδρο της Βουλής, που δεν το ’χει και σε τίποτε ο δεύτερος να χρησιμοποιήσει βαθιά λαϊκή γλώσσα για να τον επαναφέρει στην τάξη (έτσι φέρονται τα λαϊκά παιδιά...).

Αλλο που δεν ήθελαν τα σαΐνια του Σκάι - βγήκαν από τα ρούχα τους ακούγοντας τον κύριο Τσακαλώτο.

Αμάν - κάτι σοβαρό συμβαίνει εδώ· και μη σας διαφεύγει, παρακαλώ, ότι ο υπουργός Οικονομικών δεν καθόταν στις υπουργικές θέσεις αλλά στα βόρεια έδρανα, κάπου απομονωμένος και έρημος.

Αρα; Ε, διαφωνεί με το στενό πρωθυπουργικό περιβάλλον, έχουν εξαντληθεί οι αντοχές του, είναι και ηγέτης της κίνησης των «53», πόσο να έρθει ακόμη σε σύγκρουση με τη συνείδησή του ο άνθρωπος; Ελα, ντε.

Και δώσ’ του αναλύσεις επί κοινωνιολογικών και συμβολικών αναλύσεων, και να οι στοχαστικές υπόνοιες ότι κάτι δεν πάει καλά στην «κορυφή» της κυβέρνησης.

Βέβαια δεν είναι μακριά από την πραγματικότητα οι προσεγγίσεις τους - ένα ύφος, όμως, μια δημοσιογραφική «πεποίθηση»· τίποτε δεν ξεφεύγει από τα τζιμάνια τού εν λόγω τηλεοπτικού σταθμού· όλα τα κόβουν, όλα τα μαχαιρώνουν.

Ενημέρωση σε βάθος. Λεκτικά ατοπήματα δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν, τι είναι ανεπαίσθητος τις σολοικισμός μπροστά στην ενημέρωση του πόπολου;

Ο πρωθυπουργός τούς βλέπει όλους ως αναλώσιμους προκειμένου -λέγαν- να διατηρηθεί στην εξουσία, γνωστά πράγματα, δεν κρύβεται εντούτοις η λύσσα τους να φύγει τούτη η κυβέρνηση και να ’ρθει αυτή της αρεσκείας τους, ήγουν η Δεξιά, που όσο πάει και γίνεται... δεξιότερη - η καψερή και δαύτη.

Αυτό ουδόλως τους απασχολεί και ας κομίζει τούτη η παράταξη ανυπολόγιστους κινδύνους για το μέλλον του τόπου.

Κεντροαριστερά και λοιπά σχήματα φαίνονται για την ώρα αστεία και ανυπόστατα πολιτικά.

Σε ό,τι αφορά την επανάκαμψη του πολιτισμού φαντάζει μακρινό όνειρο μερικών, βδελυρών για τους υλιστές και ορθολογιστές, προσωπικοτήτων.

Ζήτω που καήκαμε δηλαδή, αφού και οι Αγγλοσάξονες υποπίπτουν σε χθαμαλά πάθη...