κεντρική, κατά την ηγετική της διάσταση...
Είναι βέβαιο πλέον πως ο αντιπρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ως εκ του πολύ «ιδιαίτερου» ταμπεραμέντου του, καλείται να κάνει εκείνος τη «βρόμικη δουλειά». Αυτή που άλλοι, προπάντων η ηγεσία, κωλύονται. Προκειμένου να διατηρήσουν μια επίφαση καθωσπρεπισμού. Ή, απλώς, ο Άδωνις βγάζει μπροστά, αποκαλύπτει με άλλα λόγια τις πραγματικές επιθυμίες και προθέσεις, τις μύχιες σκέψεις της ηγεσίας...
Όταν ο Άδωνις Γεωργιάδης δηλώνει δημοσίως ότι προτιμά να μην κλείσει η αξιολόγηση, προκειμένου να πέσει η κυβέρνηση και να πάμε σ’ εκλογές. Και όταν δεν αποδοκιμάζεται από την ηγεσία του κόμματός του. Δεδομένου ότι πρόκειται για θέση η οποία κατάφωρα ζημιώνει τα εθνικά συμφέροντα, προς όφελος (ίσως...) στενών και κοντόφθαλμων κομματικών συμφερόντων. Ε, τι άλλο θα μπορούσε να υποθέσει κανείς, πέρα από το ότι εκφράζονται δι’ αυτής οι πραγματικές προθέσεις της Ν.Δ.;
Ή μήπως δεν εκφράζονται οι πραγματικές προθέσεις της Ν.Δ., όταν ο αντιπρόεδρος, δημοσίως επίσης, δηλώνει πως όταν έρθουν εν τη βασιλεία τους, σκοπεύουν να εφαρμόσουν «όλα όσα ζητούν οι θεσμοί κι άλλα τόσα»;
Όταν, από την άλλη, ο «σκιώδης υπουργός» Εργασίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γιάννης Βρούτσης υιοθετεί πλήρως τις σκληρές απαιτήσεις του ΔΝΤ περί τις εργασιακές σχέσεις (ομαδικές απολύσεις, συνδικαλιστικός νόμος που καθιστά απαγορευτικές τις απεργίες, άρνηση συλλογικών διαπραγματεύσεων, ως ιδεοληπτικής εμμονής του ΣΥΡΙΖΑ) και αιτιάται την κυβέρνηση που αντιστέκεται. Και ούτε κι αυτός αποδοκιμάζεται ή, έστω, «διορθώνεται» από την ηγεσία. Τι άλλο παρά ως υιοθέτηση των σχετικών απόψεων θα μπορούσε να εκληφθεί η σιωπή;
Όταν ο αναπληρωτής κομματικός εκπρόσωπος Κώστας Κυρανάκης εκτιμά πως «είναι οι θεσμοί που νοιάζονται για την καθημερινότητα των Ελλήνων και όχι το σύστημα του Μαξίμου». Και δεν βρίσκεται κανείς εκεί στην Πειραιώς να τον επαναφέρει στην τάξη. Τι άλλο να υποθέσει κανείς, παρά ότι πρόκειται για άποψη, για εκτίμηση (όσο μη ομολογούμενη) της ηγεσίας;
-Όταν ο Άδωνις Γεωργιάδης, αλλά και ο «σκιώδης υπουργός» Εξωτερικών Γιώργος Κουμουτσάκος και ο Διευθυντής του Γραφείου Τύπου της Ν.Δ. Μακάριος Λαζαρίδης (και πλείστοι άλλοι νεοδημοκράτες, αλλά ας μείνουμε στα πολύ τελευταία κρούσματα) αποδομούν κατά σύστημα τη δημόσια τηλεόραση. Όταν αμφισβητούν την υποχρέωσή της να μεταδίδει όλες τις ειδήσεις κι εκείνες που δεν είναι του γούστου τους. Όταν απαιτούν να λογοκρίνονται οι απόψεις των δημοσιογράφων σχολιαστών ακόμη και των προσκεκλημένων. Κι όλα αυτά με τις ευλογίες ή με την ένοχη σιωπή της ηγεσίας. Ο καθένας δικαιούται να σκεφτεί ότι η μητσοτακική Ν.Δ. δεν μπόρεσε ποτέ να χωνέψει την επιστροφή, από το σκοτάδι, της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Ότι, με άλλα λόγια, νοσταλγεί το «μαύρο» της ΕΡΤ. Ή, έστω, την αθλιότητα της ΝΕΡΙΤ.
Και μετά την απλή πολιτική ευτέλεια, σειρά έχουν τα λασπόνερα. Εκεί όπου ο Άδωνις Γεωργιάδης, ως εντολοδόχος -προφανώς- της ηγεσίας, ως απλός ιμάντας μεταφοράς, ανακάλυψε τις χλιδάτες τρίωρες διακοπές του Αλέξη Τσίπρα στο Παρίσι, στον δρόμο από Λισσαβώνα προς Αθήνα. Με όλα τα υπαινικτικώς συμπαρομαρτούντα. Προφανώς εντολοδόχος, προφανώς απλός ιμάντας μεταφοράς της ασχημίας. Δεδομένου ότι, στο δευτερόλεπτο, υιοθετήθηκαν τα σχετικά από τον εκπρόσωπο του κόμματος, ως την πιστή φωνή του αρχηγού. Ο οποίος ανέλαβε, από κει και πέρα, να κάνει παιχνίδι. Και συνεχίζει. Περιφρονώντας την κραυγάζουσα πραγματικότητα, αγνοώντας ακόμη και τις εκ Παρισίων διαβεβαιώσεις περί του ακριβούς σκοπού της πρωθυπουργικής στάσης στη γαλλική πρωτεύουσα.
Δεν είναι ο Άδωνις λοιπόν, είναι η Ν.Δ. Η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη, η οποία έχει, από καιρό, ενδυθεί την πολιτική σκευή του Άδωνι. Και, ακόμη χειρότερα, την αισθητική του. Έχει στην εντέλεια υιοθετήσει τη φιλοσοφία, τη λογική Άδωνι, όπως αυτή κληρονομήθηκε από την καρατζαφερική και, στη συνέχεια, από τη σαμαρική εποχή. Αναβαθμίζοντάς τη μάλιστα και θεσμικά, αναδεικνύοντας τον φορέα της σε θέση κομματικού υπαρχηγού. Αλλά και κατά ποιότητα. Μετερχόμενη πλέον με θαυμαστή συνέπεια τις μεθόδους, τις πρακτικές, αλλά και τις ιδεολογικές φόρμες του πρώτου διδάξαντος.
Τελικά, τι τα θέλετε, δεν είναι ο Άδωνις, είναι η Ν.Δ. Εικόνα του είναι και του μοιάζει...
Βασίλης Πάικος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου