Η διορθώτρια του ΔΟΛ και μια λυπητερή ιστορία από το μέλλον...
Χρειάστηκε να φτάσουμε στο ψυχορράγημα του ΔΟΛ, για να θυμηθούμε ότι εκτός από εκείνους που υπογράφουν τα κείμενά τους, υπάρχουν και...
οι αφανείς εργάτες της δημοσιογραφικής θαλάσσης - και αυτοί οι εργάτες έχουν πρόσωπο και ονοματεπώνυμο. Υπάρχουν οι άνθρωποι της λάντζας, οι διορθωτές, οι γραφίστες, οι τεχνικοί, οι κλητήρες, οι καθαρίστριες.
Στο φύλλο της Πέμπτης των «Νέων», αυτό με τα "κεφαλάκια", δόθηκε μια στήλη σε μια διορθώτρια, τη Σοφία Αδαμαντίδου, που μιλά για τη δουλειά της στον ΔΟΛ και για την αγωνία των τελευταίων μηνών. Για το άγχος, την κούραση, αλλά και την περηφάνια που αντλούσε επί 17 χρόνια από την εργασία της, την οποία σήμερα κινδυνεύει να χάσει για πάντα. Μιλά ως «αφανής κρίκος της εκδοτικής αλυσίδας», διαχωρίζοντας τον εαυτό της από «τους μεγαλοδημοσιογράφους και τους υπόλοιπους αρθρογράφους», που εμείς διαβάζουμε.
Μόνο όταν ο Τιτανικός βουλιάζει, τα ΜΜΕ δίνουν βήμα στο πλήρωμα. Συνήθως μιλάνε οι καπετάνιοι, οι αξιωματικοί. Ας θυμηθούμε τι συνέβαινε όταν έκλεισε το Αlter, όταν πολλά κανάλια επέτρεπαν σε «απλούς εργαζόμενους» να πουν τον πόνο τους. Οι εργαζόμενοι αποκτούν φωνή μόνο όταν φτάνουν ναυαγοί στο ξερονήσι της ανεργίας.
Όσο μοχθούν στα αμπάρια είναι αόρατοι.
Η θέση των διορθωτών σε μια εφημερίδα δεν είναι πρώτο τραπέζι πίστα, τραπέζι «καλτσάτο», όπως το λένε οι νυχτοπερπατημένοι. Οι άνθρωποι αυτοί των μετόπισθεν εργάζονται με το πιο σκληρό ωράριο ενώ η εισαγωγή της αυτόματης διόρθωσης ήταν η δικαιολογία για να απολυθούν πολλοί και να γίνει ακόμα πιο εντατική και δύσκολη η δουλειά εκείνων που έχουν απομείνει.
Δεν είναι μόνο τα κομπιούτερ που μείωσαν τις θέσεις εργασίας των διορθωτών. Είναι και οι μειωμένες απαιτήσεις των αφεντικών. Αφήστε που συχνά οι τελευταίοι είναι πολύ πιο αγράμματοι από τους υπαλλήλους τους ή μάλλον η κουλτούρα τους είναι κοσμική μεν πρωτόγονη δε. Η έγνοια για τη γλώσσα, την ακρίβεια, ακόμα και την κομψότητα της έκφρασης ανήκει στο παρελθόν. Χοντρά γραμματικά και πραγματολογικά λάθη και ακυρολεξίες βρίσκονται παντού: στον χάρτινο και τον ηλεκτρονικό Τύπο, στον προοδευτικό και τον συντηρητικό.
Τα έντυπα του ΔΟΛ, όπως και άλλων ομίλων, δεν τα έχτισαν μόνο ο Πρετεντέρης και τα πρετεντεροειδή, αλλά και οι μακρινοί συγγενείς εκείνων που έχτισαν τις Πυραμίδες ή τη «Θήβα την εφτάπυλη». Πάνω από τα κεφάλια των 500 δεν πλανιέται μόνο το φάντασμα της οικονομικής εξαθλίωσης, αλλά και της επαγγελματικής απαξίωσης, του ακυρωμένου μέλλοντος. Το γεγονός ότι το φάντασμα αυτό έχει πια εγκατασταθεί στη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων εργαζόμενων δεν σημαίνει ότι μπορούμε να σφυρίζουμε αδιάφορα...
- από κείμενο της Μαριάννας Τζιαντζή στο kommon (ολόκληρο ΕΔΩ)
zoornalistas.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου