Ο Ματέο Ρέντσι δεν κάνει πίσω. Παρά την ήττα στο δημοψήφισμα της 4ης Δεκεμβρίου για τις συνταγματικές αλλαγές, συνεχίζει να...προσπαθεί να επιβάλει τη γραμμή του.
Θέλει να οδηγήσει το κόμμα σε συνέδριο μέσα στους επόμενους δύο ή το πολύ τρεις μήνες, να επανεκλεγεί γραμματέας και να συνεχίσει να εφαρμόζει την πολιτική του γραμμή, υπέρ μιας δυναμικής διεκδίκησης των δικαιωμάτων της Ιταλίας στον διάλογο με την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Αυτή τη φορά, όμως, σε μεγάλο βαθμό δείχνει να λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο. Η αριστερή μειοψηφία του κόμματος, στη συνεδρίαση της Διεύθυνσης που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα, είπε ξεκάθαρα στον πρώην πρωθυπουργό ότι δεν προχώρησε στην πρέπουσα αυτοκριτική σε σχέση με το αρνητικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και πως με τη βιασύνη του, κυρίως, κινδυνεύει να βλάψει τη χώρα και το κόμμα.
Ως γνωστόν, ο νέος πρωθυπουργός Πάολο Τζεντιλόνι είναι άνθρωπος της απολύτου εμπιστοσύνης του Ρέντσι. Πρώην υπουργός Εξωτερικών του, δεν χάνει ευκαιρία να αναφερθεί στο έργο της κυβέρνησης του προκατόχου του.
Το θέμα, όμως, είναι ότι ο Ματέο Ρέντσι φοβάται πως η παραμονή μακριά από την πραγματική διαχείριση της εξουσίας μπορεί να τον φθείρει και να ενισχύσει τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Για τον λόγο αυτό αποφάσισε να επιταχύνει την όλη διαδικασία: συνέλευση του κόμματος το ερχόμενο Σαββατοκύριακο, στην οποία βάσει του καταστατικού θα παραιτηθεί για να οριστεί άμεσα η ημερομηνία του έκτακτου συνεδρίου.
Μέχρι τώρα έχουν θέσει υποψηφιότητα για τη Γραμματεία του κόμματος, εκτός από τον ίδιο τον Ρέντσι, ο κυβερνήτης της Νότιας Περιφέρειας της Απουλίας Μικέλε Εμιλιάνο, ο υπουργός Δικαιοσύνης Αντρέα Ορλάντο και ο κυβερνήτης της Περιφέρειας της Τοσκάνης -κατά παράδοση αριστερή περιοχή- Ενρίκο Ρόσι.
Στα χαρτιά δεν φαίνεται να έχουν τη δύναμη να αμφισβητήσουν την ηγεσία του πρώην πρωθυπουργού, αλλά το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο.
Η εσωτερική μειοψηφία με σημεία αναφοράς τους Μάσιμο ντ’ Αλέμα, Πιερλουίτζι Μπερσάνι, Τζιάνι Κούπερλο και αρκετούς άλλους, θεωρεί ότι το Δημοκρατικό Κόμμα έχει χάσει την ψυχή και τον ρόλο του, ότι δεν αντιπροσωπεύει πλέον τις ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες που υπέφεραν και συνεχίζουν να υποφέρουν λόγω της κρίσης.
Κάτι που εξηγεί για ποιο λόγο, χθες, ο Μπερσάνι έφτασε να δηλώσει πως «η διάσπαση μέσα στους Δημοκρατικούς στην πραγματικότητα έχει ήδη γίνει και αφορά τον λαό τους».
Ο δε Μάσιμο ντ’ Αλέμα έχει αναφερθεί επίσημα στη δυνατότητα μια νέα πολιτική δύναμη της ιταλικής Αριστεράς να καταφέρει να κερδίσει πάνω από το 10% των ψήφων.
Η πορεία μοιάζει σχεδόν προδιαγεγραμμένη: έκτακτο συνέδριο σε περίπου δυόμισι μήνες, επανεκλογή του Ρέντσι και απόσχιση της εσωκομματικής μειοψηφίας.
Αυτό θα σημαίνει, βέβαια, ότι το Δημοκρατικό Κόμμα δεν θα μπορεί πλέον να διεκδικήσει την πρωτιά στις εκλογές και θα είναι ουσιαστικά αδύνατον να λειτουργήσει ως κύριο σημείο αναφοράς της ιταλικής πολιτικής σκηνής για τη σύνθεση της όποιας κυβέρνησης.
Κι αν αλλάξει στάση;
Εκτός και αν ο Ματέο Ρέντσι αποφασίσει μια αλλαγή στάσης την τελευταία στιγμή, με πραγματικό «άνοιγμα» προς τα αιτήματα της μειοψηφίας, η οποία ζητά πιο έντονο, αριστερό προφίλ, λιγότερο μοναχική ηγεσία και έναν μακρόπνοο σχεδιασμό, για να μπορέσει να ηττηθεί η Δεξιά.
Οι πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο, όμως, είναι σχεδόν ελάχιστες. Στις τόσες αβεβαιότητες της Ιταλίας (από τον εκλογικό νόμο μέχρι την ημερομηνία τον εκλογών και την υιοθέτηση ή όχι έκτακτων δημοσιονομικών μέτρων) προστίθεται τώρα και το θολό τοπίο των Δημοκρατικών, ενός κόμματος σε βαθύτατη κρίση ταυτότητας...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου